The Story of Sophie & Nathan [#herschrijven]

2. Nathan

Edited : 16/05/2016

2. Nathan

Het enige principe dat ik ooit had, nooit naar deze roedel komen, had ik overtreden. Ik wist niet eens waarom ik naar hier gekomen was. Om de gesprekken te horen over het rogue probleem? Ik was eigenlijk van plan om dat zelf op te lossen, en daarbij, ik had zelf bijna geen rogue aanvallen gehad. Ze durfden ons niet eens aanvallen én er ging ook nooit iemand over de grens, dus ik zag de reden voor deze bespreking dan ook niet. Het was mijn bèta Kevin die het een goed idee dat ik naar hier kwam. Hij had met zijn wenkbrauwen gewiebeld en gezegd dat mijn mate hier misschien wel kon zijn.

Ik had liever geen mate dan dat mijn mate uit deze roedel kwam. Mike, de Alfa, en ik kwamen niet zo goed overeen. Dat had ik Kevin ook gezegd, maar hij luisterde niet. Wacht maar tot je haar ontmoet, had hij gezegd. Met mijn 24 jaar begon de tijd eigenlijk wat te dringen. Op deze leeftijd hadden de meeste mannen hun mate al gevonden. Ik had al nagedacht om misschien een andere vrouw luna te maken, maar ik kon niemand geschikt vinden. En stiekem wou ik ook niemand anders dan mijn mate als Luna.

Ik dacht ook vaak na over haar. Leefde ze nog? Was dat misschien de reden waarom ik haar nog niet gevonden had? Ik was al in veel roedels geweest, tijdens besprekingen, maar ik had haar nog nergens gevonden. De kans was dus groot dat ze hier was, omdat ik hier nog nooit geweest was. Ergens beangstigde me dat een beetje, maar dat liet ik niet merken. Ik wou een goeie indruk maken, want ik wist dat ik best een slechte reputatie had. Ik hoopte dat ze me toch een kans wou geven.

Ik zat wat onderuitgezakt in mijn stoel. Absoluut geen Alfa positie om te vergaderen, maar ik luisterde ook niet echt. Het waren toch allemaal foute oplossingen, of ik had die zelf al bedacht. " We kunnen het aantal wachters aan onze grenzen optrekken, tot we een oplossing gevonden hebben " Ik rolde met mijn ogen, toen ik het stomme idee hoorde. Natuurlijk was ik daar zelf allang opgekomen. Wie zou dat in deze situatie nog niet gedaan hebben?!

" Laten we morgen verder gaan. Jullie hebben er allemaal al een lange reis opzitten " Mike was diegene die de gesprekken beëindigde. Ze waren zelfs nog niet eens goed en wel begonnen. Volgens mij begreep hij dat dit nog lange gesprekken zouden worden, aangezien niemand echt een oplossing had. " We stonden tegelijk recht en werden allemaal naar onze kamer gebracht, waar we ons konden klaarmaken voor het diner van straks.

Ik zag echt op tegen dat diner. Niemand wou contact met me hebben en ik zou weer alleen maar met mijn twee beste vrienden praten. Dit zou de zoveelste keer zijn dat het gebeurde. Volgens mij straalde ik gewoon teveel macht uit, niet dat ik dat erg vond. Achja, we zouden er het beste van maken en als het echt tegenzat ging ik gewoon naar huis. Zo simpel was het.

Precies om 18 uur waren we terug bij de vergaderzaal. " Bedankt om te komen, Nathan. Ik had je niet verwacht, maar ik ben toch blij met je komst " zei Mike, terwijl hij mijn hand schudde. Je kon zo horen dat hij helemaal niet blij was dat ik hier was. Misschien was het wel door zijn dochter. Hij vertrouwde me waarschijnlijk niet in haar buurt. Dacht hij nu echt dat ik haar ging aanranden ofzo? Hij zou veel banger moeten zijn dat één van die rogue zulke plannen had ...

" Kon ik maar hetzelfde zeggen " bromde ik, voor ik zijn vrouw haar hand schudde en ging zitten op de stoel die voor mij gereserveerd was. " Mijn dochter, Sophie, is er nog niet, maar laat het niet aan jullie hart komen " Mike maakte een gebaar en het eten werd voor onze neus gezet. Ik zou het zeker niet aan mijn hart laten komen.

We waren net bezig toen de deur open zwaaide. Zijn dochter was er blijkbaar. Ik concentreerde me op mijn eten, omdat ik echt geen zin had om aandacht te schenken aan haar. Ik hoorde de hakken op de vloer en mijn spieren spanden zich aan zonder dat ik het wou. Wat gebeurde hier? Ik had me nog nooit zo gevoeld. Mijn wolf begon tegen me te praten en beval me bijna om omhoog te kijken. Langzaam deed ik dat ook en toen ik haar zag voelde de ruimte opeens anders. Dit was het slechtste dat kon gebeuren ... Ze was mijn mate ...

Mike's dochter was mijn mate! Kon de maangodin me echt aan niemand anders koppelen? Wat zou zijn reactie wel niet zijn én wou ik haar wel als mate? Geen van die twee antwoorden interesseerde me eigenlijk. Zijn reactie deed er niet toe en natuurlijk wou ik haar als mate. De echte vraag was of zij mij wel als mate wou. Daar was ik best nerveus voor.

Ik probeerde me op andere dingen te concentreren, alles in de hoop dat ik niet naar haar toe zou gaan maar het lukte niet. Zij was het enige dat ik wou op dit moment. Ik wou naar haar toe gaan, haar vastnemen. Haar vertellen hoe blij ik was dat ik haar eindelijk gevonden had. Haar vertellen dat mijn reputatie echt niet zo slecht was als iedereen zei. Het was op dat moment dat k me bedacht dat ik me nooit iets had aangetrokken van anderen. En dat zou ik nu ook niet doen.

Er waren nog maar een paar seconden verstreken. Haar hoofd draaide plots naar me toe en we keken mekaar aan. De anderen hadden nog niets gemerkt. Die waren alleen aan het kijken hoe mooi ze was, want dat was ze echt wel. Ze leek me ook nog best jong. Hooguit 18 jaar. Veel te jong voor mij eigenlijk, maar dat maakte niet uit. De maangodin had ons aan mekaar gekoppeld en zij maakte nooit fouten.

Ze had nog niet echt een reactie gegeven. Ze keek me alleen maar aan en ik wist dat ik de eerste stap moest zetten. Met veel lawaai, expres natuurlijk, schoof ik mijn stoel naar achteren en liep met grote passen rond de tafel. Ik zat schuin tegenover Mike, dus moest ik best een eind afleggen, tot ik bij haar was. " Nathan? Is er een probleem? " Het was diezelfde Mike die me verbaasd aankeek. Ik antwoordde niet op zijn vraag. Er was geen probleem.

Recht voor haar neus bleef ik staan. Ze had zich omgedraaid zodat we mekaar konden aankijken. Ze leek een beetje nerveus. Haar hand friemelde aan haar armband. Volgens mij zou ik de eerste stap moeten zetten. " Het mooiste volk komt altijd te laat " zei ik met een glimlach. Ze glimlachte breed om mijn compliment en ik voelde hoe mijn wolf begon blij werd omdat zij blij was. Waarom was ik nerveus? Ze zou mij aanvaarden, daar was ik zeker van.

Ik pakte haar hand en voelde alle ogen op ons gericht, maar ik ging niet van gedachten veranderen. Zodra ze deze kamer ingestapt was, was ze van mij geweest. " Nathan ... Ik verzoek je om terug te gaan zitten " Mijn wenkbrauw schoot omhoog en ik lachte even. " Ik dacht het niet, Mike " zei ik met een grote grijns. Dit zou zo een leuk gesprek worden, met mijn toekomstige schoonvader.   

A/N: Geen typische mate-ontmoeting :) Maar ik vind dit ook best wel schattig

Laat zeker wat jullie ervan vinden :) 

Vote/Comment/Follow