DÜZENLENMİŞTİR.
"Aras hadi giyin artık. Birazdan gelirler." Somurtarak kas yığınıma baktım. Saçlarımı düzleştirirken ilgiyle beni izliyordu.
"Rahatla güzelim. Senin aksine hazırlanmam için 5 dakika yeterli." Gözlerimi devirdim. Saçlarımı iki yana ayırarak dalgalanan yerlerin üzerinden geçmeye başladım.
"Ah, mükemmel bir kocaya sahip olduğumu unutmuşum." Aynadan Aras'ın yaslandığı yatağa bakınca gülümsediğini farkettim. Beni aptala çeviren gamzesi yüzünden neredeyse saçlarımı yakıyordum.
"Mükemmel kocan 5 dakikaya başka şeyler de sığdırabilir. Eğleneceğimiz türden." Aras çapkınca göz kırparken yanaklarımın yandığını hissettim. Daha yeni duş almıştım ve tekrardan yıkanmaya niyetim yoktu.
"Biliyor musun kızıl her seferinde utanman hoşuma gidiyor." Aras pis pis sırıtmaya başlayınca kaşlarım kendiliğinden çatılmıştı.
"Yaptıklarımız göz önüne alınırsa bahsi geçtiğinde utanmam normal değil mi?" deyip homurdanmaya başladım. Saçlarımla işim bitince düzleştiriciyi fişten çektim. Soğuması için komodinin üzerine bırakırken Aras'ı yatakta görememiştim. Arkamı dönünce yüzümü Aras'ın çıplak göğsüne çarptım. Kendisine has kokusu Night Blue ile karışınca baş döndürücü oluyordu.
"Tertemizsin Nefes. Duygularını saklama gereği duymayacak kadar temizsin hem de. Bu yüzden her seferinde utanıyorsun ve ben buna bayılıyorum." deyip dudağımın kenarına hafif bir öpücük kondurdu. Kollarını belime dolayıp aramızdaki mesafeyi kapattı. Bana sarılması kalbimin takla atmasına neden oluyordu. Onun kolları senelerdir kavuşmak istediğim huzura sahipti. Duygularını saklama gereği duymayacak kadar temizsin. Aras'ın ağzından böyle şeyler duymaya alışkın değildim. Genelde dalga geçerek iltifat etmeyi seven kocam, konu ben olunca nadiren ciddileşirdi. İç sesim Bir zamanlar onu mahvetme planı kuran bir kız temiz olabilir mi? diyerek negatif bir yorumda bulunurken sessizliğimi korudum. Her ne kadar nefret etsemde iç sesim sürekli doğru noktalara değiniyordu. Aras'a göre temiz olmak, midemdeki kelebeklerin kanat çırpmasına neden olsa da sandığı kadar temiz değildim. Hatalarım olmuştu. Benim gibi Aras'ın da hataları olmuştu. Kendimi beyaz olarak tanımlayamazdım. Ben griydim. Tıpkı gözlerim gibi kişiliğim de griydi. Aras'ın siyah kişiliği altında korunmaya çalışan küçük gri bir noktadan farkım yoktu.
Aras saçlarımdan öperken dudaklarımı kalbinin üzerine bastırdım. Bir süre öyle bekleyip daha sonra birbirimizden ayrıldık. Aras'ın giyinmesi benim de makyaj yapmam gerekiyordu. Sevgili kocam kendine spor bir şeyler seçerek odadan ayrıldı. Bende ayakta dikilmekten vazgeçip makyaj masasına oturdum. Hafif bir makyaj yapma konusunda kararlıydım. Aslında hiç yapmasam da olurdu ama bitkin bir halde kardeşlerimizin karşısına çıkmak istemiyordum. Gelenler Burak&Doğa, Doruk&Eylül ve tabi ki Doğu'ydu. Aras'ın yaralandığını biliyorlardı. Bir nevi geçmiş olsun adı altında özlem gidermece olacaktı.
Makyajımı tamamlar tamamlamaz aynada son kez kendime baktım. Birazcık parfüm ve eveeet işte hazırdım. Aras odaya girince gözlerim kendiliğinden kapıya döndü. Kas yığınım üzerindeki siyah tişört ve altındaki siyah pantolonla nefes kesici görünüyordu, yine. Bir insan bu kadar sadeyken nasıl bu kadar etkileyici olabilirdi ki? Gözlerim saçlarına kayarken duş aldığını farkettim. Pansumanı yeni yapılmıştı umarım dikkatli duş almışsındır Aras Bey. Adımlarını hızlandırıp yanıma geldi.
"Çok güzel olmuşsun." Gözleri dudaklarıma takılınca beni öpmek istediğini farkettim.
"Hey, senin de aklın fikrin hep şeyde.." deyip bakışlarımı kaçırdım. Aras işaret parmağıyla çenemi kaldırınca göz göze geldik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Artık Özlemek İstemiyorum
ChickLitZoraki bir evlilik, masum bir kız, aşka küsmüş bir adam. Aras ve Nefes. Biri kalbinden olmuş biri hayallerinden. Zorla evlenen bu iki insan için aşk yeniden varolabilecek mi? Nefes Karahan ve Aras Taşkıran'ın yollarını birleştiren kaderdi...
