Artık Özlemek İstemiyorum

Özel Bölüm "Çatlak İkili"

Sen Benim Nefesimsin ve Artık Özlemek İstemiyorum wattpad grubunun kurulması üzerine eğlenceli bir bölüm atasım geldi.

Mert ve Ayaz ikilisini yazarken ben çok güldüm. Umarım sizde beğenirsiniz. ❤

Zaman; Nefes Mehir'e hamileyken.

Elimdeki bebek dergilerini masaya bırakıp kapıyı açmak için ayağa kalktım. Merve mutfaktan çıkarken ona durmasını işaret ettim. Sabahtan beri oturuyordum. Biraz hareket etsem iyi olacaktı. Elimle karnımı tutup yavaş adımlarla kapıya ilerledim. Bugün 6 aylık olmuştu minik kızım. Her geçen gün büyüyen karnım içimi heyecanla dolduruyordu.
Kapıyı açıp dikkatli bir şekilde kenara çekildim. Mert yüzü beş karış içeri girerken Ayaz gülmekten karnını tutuyordu.

"Hoşgeldiniz. " dedim kocaman bir gülümsemeyle.

"Selam yenge." Mert zoraki bir tebessümle beni selamlarken, Ayaz oldukça rahattı. Huzursuz olmuştum. Mert'in nesi vardı acaba?
Kendini ikili kanepeye atıp yastıklara sarılan Ayaz'ın aksine, Mert dertli bir şekilde tekli koltuğa oturdu.
Boşta kalan üçlü kanepeye yayılıp bizimkilere döndüm.

"Evet hanginiz anlatacak?" Bakışlarım Mert ve Ayaz arasında mekik dokuyordu. Mert sıkıntılı bir şekilde iç geçirdi. Ayaz ise bıyık altından gülmeye devam etti.

"Mert anlat kardeşim. Belki Nefes yenge sana birkaç taktik verir." Mert gözlerini kısıp Ayaz'a sert bir bakış attı. Ayaz ise onun bu bakışına omuz silkerek cevap verdi.

"Çocuklar, hamile bir kadını merakta bırakmak iyi değildir." dedim artık birisinin anlatmasını bekliyordum. Mert elini saçlarından geçirip, yanındaki yastığı kucağına çekti.

"Ben çok büyük bir hata yaptım, yenge." Gözlerini önündeki duvara dikip bir süre beyaz duvarı izledi. Bakışları boştu. Yaptığı şeyi düşündüğünü varsaydım. Nitekim yüzünü buruşturunca bundan emin olmuştum.

"Bir kızın kalbini kırdım. O da bana haddimi bildirdi." Bunu söylerken yüzü gitgide düşmüştü. Acı çektiğini farkettim. Ne yaptıysa bundan pişmanlık duyduğu açıkça belliydi.

"Fena bildirdi ama. Yanağında hala kızın parmak izleri var." Mert elindeki yastığı Ayaz'a fırlattırken gözlerim kocaman oldu. Ayaz yastığı havada kapıp, pis pis sırıttı. Bir an gözlerim Mert'in yanağına kaydı. Hafif bir kızarıklık haricinde normal görünüyordu.

"Sana tokat attığına göre onu çok kızdırmış olmalısın." deyip Mert'in yüzüne baktım. Tepkisini ölçmeye çalışıyordum.

"Onu öpmek istedim." Yüzünü utançla yere eğip, kirpiklerinin altından bana baktı. Söylediği şey afallamama neden olmuştu.

"Ve öptü de. Hemde zorla. Sonra kız tokadı geçirdi. "Mert sağa sola bakıp Ayaz'a atacak bir şeyler ararken gözlerimi kırpıştırdım. Yok artık. Bunu yapmış olamazdı değil mi?

"Ayaz şu televizyonu kafana geçirmemi istemiyorsan kes sesini. " Mert tıslarcasına tehditlerini savururken Ayaz hiç oralı olmadı. Hatta konuşmaya devam etti. Bu cocuklardaki öz güven neden bende yoktu ki?

"Bir daha beni öpersen o dudaklarını kopartırım gerizekalı." Sesini inceltmiş, kızın taklidini yapmıştı.
Şu anki durum beni bu kadar şaşırtmasa Ayaz'ın taklidine kahkahalarla gülebilirdim.

"Oğlum sen bittin." Mert yerinden kalkarken Ayaz koltuğun arkasına zıpladı. Her an tetikte olması bana Aras'ı hatırlatmıştı.

"Haketmiştin kardeşim. Bir tokatla kurtulduğun için sükretmelisin." Mert ikili kanepede ne bulduysa Ayaz'a firlatıyordu. Masanın üzerindeki dergilere uzanırken gözü dönmüş gibiydi.