MODEL-1

21.BÖLÜM: DESTİNA

(Bölüm Şarkısı: Black Coast-TRNDSTTR(Lucian Remix) )

Komodinin üzerindeki saate göz ucuyla baktıktan sonra susturmak için tepesine vurdum.Saat inadına daha sesli çalar gibi devam etti.Sinirle inledim ve saati yere fırlattım.Parçalara ayrılan dijital saate son bir kez baktım.Hayır.Ben saat kurmamıştım.Gözlerimi araladım,bulanık olan görüşümün nedeni gün ışığıydı.Kirpiklerimi kırpıştırdım.İçine gömüldüğüm yataktan kafamı kaldırdım ve etrafımı inceledim.Odama sinen erkek parfümünü içime çektim.Bu ev kesinlikle Pars'ı yansıtıyordu.Seçimleri o kadar yerindeydiki neredeyse her bir köşesi özenle hazırlanmıştı.Kuş tüyü yatakta doğruldum.Bulunduğum odanın bütün eşyaları beyazdı.Gözümü yoruyordu fakat bundan hiç rahatsız değildim.Duvarlarla bütünlük sağlayan eşyalar dışarıdan bakıldığında göz yanılmasıyla görünmez bile olabilirdi.Dün gece Pars'la aramızda geçenler aklıma gelince sırıttım.Bu sırıtışın ömrü kısaydı.Çünkü Pars beni reddetmişti.Yinede bunu kötüye yorumlamak istemediğim için tekrar sırıttım.Yataktan kalkıp şahsi banyoya gittim.Yüzümü yıkadıktan sonra misafirler için olan tek kullanımlık bir diş fırçasıyla dişlerimi fırçaladım.Banyoda işim bitince odaya geri döndüm.Parmak uçlarımda yatağın yanındaki komodine ilerledim.Üzerindeki zarfı elime alıp bir süre inceledim.
Zarfı yırtıp içindeki kartı özenle çıkardım.

"Günaydın model,
Alarmla uyandığını ve okula geç kalmayacağını varsayıyorum. Bugün nefes kesicisin,çok güzel görünüyorsun.Erken çıktığım için çok üzgünüm fakat bir toplantıya katılmam gerekecek.Bunun yerine seni bir iki saat daha uyurken seyretmeyi isterdim.Seninle kahvaltı edeceğim günleri dört gözle beklediğimi bilmelisin.Kıyafet dolabına birkaç parça kıyafet bıraktım.Mutfak masasının üzerinde araba anahtarım var, bugün senin emrinde. Okula giderken dikkatli kullan lütfen.Telefonum açık olacak, ulaşabilirsin.Seni seviyorum.
     -Pars."

Notu üst üste okudum.Yüzümdeki gülümsemenin haddi hesabı yoktu. Yazdığı şeylerle erken gittiğine dahi üzülmemiştim.Beni görmediği halde bana güzel olduğumu söylüyordu, uyurken beni seyretmişti, herşeyi ayarlamış, beni düşünmüştü.Ben gerçekten çok şanslıydım.Notu komodine bıraktım ve yatağı düzelttim.Pars'ın eşorfmanı ve kazağını katlayıp yatağın üzerine yerleştirdim.İç çamaşırlarımla odanın ortasında dikilirken bir tuhaf hissetmiştim.Sonuçta odanın camdan duvarları vardı.Etrafımız ağaçlarla çevrili olabilirdi.Yinede içimdeki kötü hisse kulak verip camlardan uzak durdum.Kıyafet dolabındaki mor ince kazağı ve siyah kotu giydikten sonra en köşedeki spor ayakkabıları farkettim.Yeni alınmışa benziyordu.Onuda giydim.Biraz büyük gelmişti fakat bağcıklarını sıkınca büyük bir sorun yaratmıyordu.Aynadaki görüntüme baktım.Göz altlarım fosforlu misali ilk bakışta fark ediliyordu.Yüzüm çökmüştü.Sarıyla beyaz arasında bir renkteydim.Hasta gibi görünüyordum.Kendimi hasta hissetmemem cabası.Ellerimle saçlarımı taradım ve kan gelmesi için yanaklarımı cimdikledim. Komodinin üzerindeki notu katlayıp cebime sıkıştırdım ve odayı son bir kez süzüp mutfağa indim.Evin diğer odalarını merak ediyordum, fakat uygun olmazsa diye içeri girmek istemiyordum.Merakımı bastırıp mutfak masasının yanına gittim.Sandalyede asılı olan montu ve çantamı aldım.Masadaki anahtarı alıp elimde çevirmeye başladım.Çantamın ön gözündeki telefonumu aldım.Şarjı bitmek üzereydi.Hızla kilidi açıp rehbere girdim.
Telefon çaldı...çaldı...

"Günaydın Anka."
"Günaydın Lara.Nasıl oldun, iyi misin?"
"Ben daha iyiyim.Üşütmüşüm sanırım ateşim var biraz.Bugün gelmeyeceğim.Sen iyi misin?Dün gece gelmedin?"Ensemi kaşıdım.

"Ah evet.Oradan ayrılınca Pars'la buluştum.Film izlerken uyuyakalmışız, haber veremedim.Bir şey mi dediler evden?"
"Hayır.Yani bilmiyorlardı.Annem eve gelmedi.Babamda gelince direk odasına girdi."Derin bir nefes alıp sandalyeden kalktım ve cam duvarın yanına gittim.
"Geçmiş olsun.Çok mu kötüsün?Eğer kötüysen eve gelip alayım seni doktora gidelim?"
"Hayır.Gül Hanım beni tedavi sürecine kattı zaten.Bugün dinlensem geçer.Anka...ben dün için, yani yanımda olduğun için teşekkür ederim."
"Ne demek.Her zaman, ne yaparsan yap,ne olmuşsa olsun yanındayım."dedim şefkatle.Lara bir süre konuşmadı.Ayaklarımla zemindeki parkelere hayali resimler çiziyordum.Kafamı kaldırdım.Araba anahtarını istemsizce kayarken birkaç adım geriledim.Cam duvarın hemen karşısında duran siyah kapüşonlu kişi onu gördüğümü farkedince olduğu yerde dondu.Telefonun sesiyle tekrar sıçradım.