(Bölüm şarkısı:Mikky Ekko-Who Are You,Really?)
O günden sonra Kaya'yı yada arkadaş grubunu okulda görmedim.Buna hem sevinip hem üzülmüştüm.Sonuçta son görüşmemizde onu bir yönden dolandırmıştım. Ama aynı zamanda onu görmek istediğimi biliyordum.Kendimi tanıyordum.
Onlar okulda olmayınca kendimi daha rahat hissediyordum.Özellikle Emre'yi görmemek beni mutlu etmişti.Okul üç haftadır daha sessizdi.Sıkıcıydı belki de ama daha huzurluydu.Okul açıldığından beri üst üste iki gün tuhaf şeyler yaşamıştım.Bu üç haftayı kendime ödül belledim denebilir.Okulla ev arasında bir hayat yaşamıştım.Birkaç kez Azra'yla buluşup bir iki kezde Kaya'yı görmek umuduyla Uğur'la tekrar kumarhaneye gitmiştim.Onun dışındaki tüm zamanımı Lara'yla geçirmiştim.
Lara akıllı bir kızdı.Akıllı,kurnaz aynı zamanda bir o kadarda güzel.Benim aksime doğal bir masumluğu vardı.Bunu o renkli gözlerinden anlayabilirdiniz.Benimse ruhum ve hayatım kadar karanlık gözlerim vardı.Kahverengi.
Sahi tam tamına üç hafta.
Nereye kaybolmuşlardı ki?Hemde dördü birden?/Okul mu değiştirdiler acaba?/
Sanmam.
/Başlarına bir şey geldi büyük ihtimal./
İhtimali var.
/Ya da kesin.../
"Anka!"
"Efendim?"dedim bana bakan meraklı ve kızgın bir çift mavi göze dönerek.
"Yaklaşık on dakikadır sana bir şeyler anlatıyorum sense daldın gittin."dediğinde haklı azarından sonra başımı öne eğdim.
"Boşversene."dedi sinirle.
Önüne dönüp dersi dinlemeye başladığında gülmemek için kendimi zor tuttum.Azra ders dinlemezdi ki.
Matematik öğretmeni tahtaya yazdığı soru için yeni birini kaldırırken Azra'ya son bir umutla seslendim.
"Hadi ama inatçı!"
"Anka!Konuşman bittiyse önüne dönmeni öneririm. Zirâ sınav yaklaştığında konuşamayacaksın bile.Yasemin hocayı duyunca herkes bana döndü.
Kızarıp önüme dönerken Azra'nın kıkırdadığını duydum.Onun bu haline bende güldüm.Öyle gülmüştük ki tüm sınıf ikinci kere dönüp bize bakmıştı
Bu sefer umursamadım.
Kapı iki kere sert bir şekilde tıklatılınca doğrulup kimin geldiğine baktım.
"Gir."
İçeri giren Aslı'yı görmezden gelip arkasından kim gelecek diye beklemeye başladım.Özür dileyip sırasına yöneldi.
Bir dakika geçmeden Emre arkadan gelip kapıyı kapattı ve bir şey söylemeden yerine oturdu.Kaya yoktu.
Emre'ye baktığımda çoktan bana bakıyor olduğunu fark edip hemen bakışlarımı kucağıma indirdim.
Ondan ürküyordum.Canımı yakmıştı.
Okul çıkışında bir bahane bulup dersten on dakika önce çıktım. Lara'yı bloğundan almak istiyordum.Zil çalana kadar İpod'umdan bir kaç şarkı dinledikten sonra bloğun kapısının açıldığını gördüm.Gülerek,sohbete dalmış,müzik dinleyen,atıştıran onlarca grup öğrenciyi izleyip aralarında Lara'yı bulmaya çalıştım.
Yürüyen birkaç kişi bir anda durup bana bakarak fısıldaştıklarında gözlerimi kaçırmakla yetindim.
İnsanlar hep bana bakarak fısıldaşırlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MODEL-1
Gizem / GerilimGizem/Gerilim #1 Bazen bir bütünü görebilmek için parçaları birleştirmek gerekir. Ve şimdi ben; elime aldığım her parça beni derinden kessede, bütüne yaklaştıkça gerçekler beni yaralasada yılmadan özenle koruduğum parçaları birleştireceğim. Bütünümü...