MODEL-1

36.BÖLÜM: PARMAK

"Aşk güzel şeydi, insan ölüm korkusunu ensesinde hissederken bile güzeldi aşk."
-Ayşe Kulin/Adı Aylin

(Bölüm Şarkısı/1:The White Stripes-Apple Blossom)

Bu evde yaşadığım ilklerdendir; alarmla uyanmadım.Gülme sesleriyle ve krep kokusuyla uyandım.Saat erken olduğundan gözlerim kan çanağı olmalıydı.Her kimse sessiz olmalarını, sabahın köründe insanların uyuyor olabileceğini bağırarak açıklayacaktım ki hızla yerimden kalktım ve komodinde duran saate uzandım.Tüm o sessiz olun sözlerini bağırmak yerine ağzımdan hiç tahmin etmediğim bir şey çıktı.

"Geç kaldım!"
Terliklerimi ayağıma geçirip üzerime hırka dahi almadan koşturarak merdivenlerden aşağı indim.
İlk karşılaştığım yüz Uğur oldu.Onu itip masa başında kahvaltısını yapan Sophia'nın yanına oturdum. Sophia'nın elindeki çatalı alıp bir salatalığa batırdım.

"Hey!Ne yapıyorsun?"diye sitem etti. Krebi bütün olarak ağzımda çiğnerken peyniri ağzıma atabilmek için çatalımla yer açıyordum.
"Geç kaldım!"dedim zorlukla.Mutfağa giren Uğur ağzımdan taşan krep parçalarını görünce yüzünü buruşturdu.
"Çüş küçük."Krebimi yuttum ve salatalıkları çiğnerken Uğur'un iğrenmiş yüzüne baktım.
"Geç kaldım!"

Sophia gülmeye başladığında Uğur'da gerinerek güldü.Gerinirken tişörtünün kendi kendine kalkıp vücudunu sergilediğini düşünüyordum.Yoksa bilinçli mi yapmıştı?
"Nereye geç kaldın?"diye sordu Sophia. Yeni bir çatal almıştı.
"Sabah fotoğrafçıyla çekimlerim vardı unuttun mu?Ah!Senin yok ki!Tanrım, zaten akşam defile var neden fotoğraf çekimi ayarlar bir insan?"
"O çekim mi?İyide ona zaten bir saat geciktin..."
"Evet, vaktimi harcamazsan bir saat daha gecikmemeye çalışıyorum."dedim.Meyve suyumu yudumlarken Uğur elinde ağırlıklarla mutfağa yeniden girdiğinde meyve suyunu tükürmemek için çaba gösterdim.

"Bu ne?Napıyorsun sen?"
"Salonunuz dar.Ağırlık çalışamıyorum..."
"Senin Kamelya'yla aranda bir şeyler yok muydu Uğur?Sophia'ya oynamaktan vazgeç.Şansın yok."diye çemkirdiğimde Uğur'un bütün havası bozuldu.Ağırlıkları indirdi ve mutfaktan çıktı. Sophia'ya döndüğümde zaten baştan beri Uğur'un sirk gösterisini izlemediğini farkettim ve elimde olmadan sırıttım.

"Ben duşa girip çıkacağım seni Uğur defilenin yapılacağı yere götürür.Birkaç saate bende oraya gelirim..."
"Tamam."
Koşarak merdivenlerden çıktım.Odamdan bornozumu aldım ve banyoya girip kapıyı kitledim.Saçımı iki kere yıkadıktan sonra dolabın üzerine set kurduğum kıyafetleri giydim ve saçımı tarayıp kurutmadan tokayla tutturdum.
Banyodan çıktım ve çantamı almak için odama koştum.

"Küçük!"diye seslendi Uğur alt kattan.
"Ne?"Ses yok.Söylenmeye devam ederek çantamı hazırladım.
"Küçük?"Merdivenlerin başında tekrar bağırdım.
"Ne var?"Cevap yok.

"Ev mi hayvanat bahçesi mi?Uyuyana saygınız yok mu?Bir defile var diye ev havaya uçacak.Bir ses daha duyarsam hepinizi evimden atarım!"diye bağırdı Azra odasından.Dişlerimi gıcırdattım ve Uğur'un boğazına yapışmak için çantamı alıp aşağı indim.

"Sizin ajansta işler böyle mi yürüyor bilmiyorum.Ama fotoğrafçılar sanırım artık evlere servis yapıyor..."
"Ne saçmalıyorsun..."Onu kapının önünden ittim ve karşımda spor bir halde duran oldukça çekici adamı buldum.
"...Pars?Burada ne işin var?"
"Asıl senin hala evde ne işin var?Bir saat önce gelmen gerekiyordu.Sen gelmeyince bende her şey yolunda mı diye kontrol etmek..."
"Nasıl?Seninle mi..."
"Evet.Bakıyorum hazırsın.Biz kaçtık o halde."dedi ve beni kolumdan çekiştirip Uğur'a başıyla selam verdi.Tek ayakkabımı giydim ve diğerini elime alıp tek ayak sekerek Pars'ı takip ettim.

"Sophia'yı tam saatinde adrese bırak!Ve eğer arkadaşıma sulanırsan hiç çekinmeden erkekliğini sana yediririm!Yaparım bilirsin Uğur Sert!"Uğur son söylediğim cümleyle şok geçirirken yüzündeki ifadenin tadını çıkararak Veyron'a kadar sekmeye devam ettim.Pars arabaya yaslanmış sırıtarak bana baktığında elimde olmadan gülümsedim.