Gizem/Gerilim #1
Bazen bir bütünü görebilmek için parçaları birleştirmek gerekir.
Ve şimdi ben; elime aldığım her parça beni derinden kessede, bütüne yaklaştıkça gerçekler beni yaralasada yılmadan özenle koruduğum parçaları birleştireceğim.
Bütünümü...
Yeni bölümü beklemek istemeyenler için bu bölümü partlara ayırdım.Her hafta bir part okuyarak arayı kapatabilirsiniz!
Hatırlatma;
"Baba öldü mü?"diye sordu bu sefer çocuk.Azra endişeyle Bora'ya baktı.Çocuksa sadece bana bakıyordu. "Babanı...tanımıyoruz.İsmin ne?Seni babana götürebiliriz." "Baba beni alacak.Baba beni çok sever.Baba beni hep sevdi."dedi çocuk neşeyle.Çocuğun ani tepkilerinden ürken Azra geriledi.
*
"O aynanın üzerimize düşeceğini anladığımda aklımdan geçen tek şey hemen öncesinde bana yıldığını söylemen oldu. Düşünmedim, üzerine atladım.Anka...bunu söylemek benim için ne kadar acı verici bilemezsin.Ama biraz ayrı vakit geçirmeye ihtiyacımız var..."
"Bir dakika, ne demeye çalışıyorsun?"
"Demek istediğim...bu ilişki.Biz.Etrafımızda olan biten, son iki ayda yaşanan her şey. Pars'ın ölümü, Tuna, Uğur'un yaptıkları, her şey.Etrafımızda bunlar varken biz 'biz' olamayız.Bu şehirde biz 'biz' olamayız."dedi.
*
Bir çığlık, gecenin içine sızdı.Yaşayan tüm canlılara dokundu, herkes duyu bu çığlığı.Bazıları korkuyla polisi aradı bazıları balkonlara çıkıp göğe baktı. Kadının elindeki kutuda bir dil vardı.Kan içinde kalmış dili benim kadar herkes görmüştü.
*
'Hastane çıkışında arabada bekliyorum.Gecikme."
Son kez etrafıma bakınıp kimseye görünmeden merdivenlerden inmeye başladım.Hastanenin önüne indiğimde siyah arabayı görebilmiştim.Sanki yıllardır oradaydı, sanki yıllardır beni izliyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
PART-1: KARDEŞİM AZRA
(Bölüm Şarkısı/1: Breaking Benjamin- Dance With The Devil/ Noah Cyrus-Make Me)
Arabaya bineli yarım saat olmuştu, ne ben ne o tek bir söz dahi etmemiştik.Sessizliği dinlemeye koyulan iki kafadardan ikisi de bunu cümleleriyle bozmaya karar verdiklerinde kelimeler havada çarpıştı.
"Geldiğin için..." "Nereye gidiyoruz?"
Duraksadım.Adamda duraksamıştı, benim cümleme öncelik verdiğinde önce onu duymak istediğimi fark ettim.Cümlesini tekrar etmesi için başımı salladım.
"Geldiğin için teşekkür ederim küçük.Gelmeyeceksin diye düşündüm.Bugün konuştuklarımızdan sonra...sende benden iğrenirsin diye düşündüm."Uğur'un direksiyonu tutan elleri gevşedi.Konuşmak, kendini cümlelere dökmek ona iyi geliyordu.Her zaman konuşan biri olmuştu.Kimseyle konuşamamak onu içten içe zehirliyor olmalıydı.
