Gizem/Gerilim #1
Bazen bir bütünü görebilmek için parçaları birleştirmek gerekir.
Ve şimdi ben; elime aldığım her parça beni derinden kessede, bütüne yaklaştıkça gerçekler beni yaralasada yılmadan özenle koruduğum parçaları birleştireceğim.
Bütünümü...
"Garip değil mi? Birini işaret ederek suçlarken işaret parmağınız onu, diğer üç parmağınız ise sizi gösterir." -Freud Sigmund
(Bölüm Şarkısı-1: Juicy J-One Of Those Nights ft.The Weekend)
Saat 07:14
Bora'dan
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Belimdeki baskıyla gözlerim araladım.Üzerimdeki bacağı ittim ve evin temelini sarsarak horlayan Uğur'a döndüm.Uykusunun en tatlı yerinde gibi gözüküyordu.Kollarını vücuduma doladığında homurdanıp onları ittim.Ayağını itsem koluyla sarılıyordu.Saat kaç bilmiyordum ama anlaşılan bana daha fazla huzur yoktu.Göz ucuyla diğer kanepede yatan Aslı'ya baktım.Onu uyandırmamaya dikkat ederek kanepeden atladım ve mutfağa gittim.Isıtıcıya musluktan su doldurdum ve onu beklerken gözlerimi ovuşturdum.Yanımızda getirdiğimiz poşetlerden birinden kahveyi aldım.Suyu kupaya döktükten sonra kahveyi ekleyip çekmeceden bir kaşık alıp karıştırdım.Kremayı eklediğimde biraz fazla kaçırdığımı bilsemde umarsamadım.Güneş doğuyor olmalıydı.Camları kitlediğimiz için içerisi oldukça sıcak olmuştu.Üzerimdeki pamuklu tişörtü çıkartıp sandalyelerden birine astım.Aslı'nın yattığı kanepenin hemen arkasındaki camın yanına gittim ve yavaşça araladım.Bizim yattığımız kanepeye yakın olan camı açmadan Uğur'u sıcakta ölüme terk edip tezgaha yöneldim.Kahvemi aldım ve kapıdan dışarı çıktım.
Yeni doğmaya başlayan güneşten gözlerimi korumak için boşta kalan elimi siper ettim.İskelenin ucunda iki kişi vardı.Biri sandalyede oturuyordu diğeriyse elindeki oltayla uğraşıyordu.Görebilmek için gözlerimi kıssam da bir şey fark etmedi.Kahvemden bir yudum aldım ve ılık rüzgarın tenimdeki imzasıyla birlikte iskeleye doğru yürümeye başladım.Yaklaştıkça ayakta olanın Kaya olduğunu farkedebilmiştim. Katlanabilir sandalyede oturan da Anka olmalıydı.Kaya beni fark ettiğinde gülümsedi.
"Günaydın.Erkencisin."dedi.
"Bakıyorum siz daha erkencisiniz."dedim Anka'ya dönerken.O sırada uyuyor olduğunu gördüm.
"Uyku tutmadı."dedi Kaya.
"Onu tutmuş gibi."dedim kahvemi yudumlarken.Kaya Anka'yı süzdü.
"Anka burada olduğuna göre kızlarda uyanmıştır değil mi?Aynı odadalardı sonuçta.Keşke bu kadar erken uyanmasalardı..."
