MODEL-1

30.BÖLÜM: HAİN

"Bütün bunlar nasıl oldu bilmiyorum.Siz de bilmiyorsunuz.Bunu hiç kimse bilemez.Hiç kimse başkalarının ruhuna giremez, onun için hiçbiriniz bilemezsiniz nasıl olduğunu."
-Oriana Fallaci (Doğmamış Çocuğa Mektup)

(Bölüm Şarkısı-1:Gladiator-Brave. feat.Vindata&Mothica)

"Hazır mısın?"diye sordu Kaya gözlerimin içine bakarken.Tırnaklarımla oynamayı bırakıp derin bir nefes aldım.
"Evet."diye mırıldandım.Defterin sayfalarını karıştırırken gülümsemesiyle ona döndüm.
"N'oldu?"diye sorduğumda sandalyesinden kalktı.
"Yapabiliyorsun.Çalıştıklarımızı unutma.Sorular öğrettiklerimden zor olmaz."dedi elimi çekip kitabı kapatırken.

Denizli'den döndüğümüzden beri yaklaşık iki haftadır beni ders çalıştırıyordu.Bazen çok zeki olduğunu düşünüyordum.En çok zorlandığım yerleri dahi zorlanmadan yapabiliyor ve anlatabiliyordu.

"Sınavlara girerken böyle oluyor."diye mırıldandım.
"Biraz bahçede dolanmak ister misin?"diye sorduğunda sandalyeden kalkıp defterleri topladım.
Bahçeye çıktığımızda önce gökyüzünü inceledi.Hava soğuk olmaktan uzak, sıcaktı.
Oturacak bir yere bakarken uzaktaki gülme seslerine odaklandım.Gözlerimi kısarak baksamda kim olduklarını göremiyordum.Kaya nereye baktığımı anlamış olmalı sırıttı.
"Bizimkiler."dediğinde kaşlarımı çattım.Orada iki kişiden fazla insan vardı.

"Uğur, Azra ve benim küçük kız kardeşim buna dahil değil..."dediğimde kaşlarını kaldırdı.
"Şaka yapıyor olmalısın."dedim adımlarımı hızlandırırken.
"Hadi ama basit kuş.Biz onlarla çocukluk arkadaşıyız.O kadar kolay unutulacak şeyler yaşamadık.Aslı'yı yada Bora'yı sevmiyor olman onların seçimlerini eleştirmeni gerektirmez..."Kafamla onayladım.

"Haklısın.Ne yaptıklarını biliyorlardır umarım.Sadece...Uğur'un senden bu kadar nefret ederken bir anda kucak açması garip geliyor."dedim.Adımlarını yavaşlattı.
"Çekici biri olduğumu inkâr mı ediyorsun basit kuş?"dedi dudak büzerek.Güldüm.
"Çekici değilsin."dediğimde gülmeye başladı.Kaya Uğurların görüş açısına girmeden adımlarını yavaşlattığında bende yavaşladım.

"Peki Aslı?Azra'ya hiçbir güç Aslı'yı sevdiremez sanıyordum.Ama şimdi...baksana."dedim bulundukları yeri göstererek.
"Oyuncak bebeğini kıskanan küçük bir kız çocuğu gibi davranmaktan vazgeçersen büyük tabloyu görürsün."dediğinde istemsizce sırıttım.
"O büyük tabloyu görmek için neler yaptığımı bilsen..."Kaşlarını çattı.
"Ama Lara orada ne yapıyor bilmiyorum."diye mırıldandı.İşaret ettiği yere döndüm.Uğur'un söylediği bir şeye gülüyordu.

"Yargılamıyorum.Ben kimseyi yargılamam."diye mırıldandığımda gülümsedi.
"Yargılıyorsun.Çünkü söylenenlerle yapılanlar arasında bağ kuramıyorsun.İnsanları yargılamalısın Anka."dedi.Omuz silktim.
"O halde seni yargılayabilirim."dediğimde oda omuz silkti.
"Ne zaman söylediğim bir şeyle yaptığım bir şeyin zıtlaştığını gördün?"dediğinde ağzım açık kaldı.Başımı az önce duyduklarımı inanamıyorcasına iki yana sallayarak güldüm ve yürümeye devam ettim.Kaya'da gülerken yanıma yetişip kolunu omzuma attı.

Hamakların olduğu yere ilerlerken kolunu çekmesini bekledim.Ama çekmedi.Denizli'den döndüğümüzden beri bana çok farklı davranıyordu.Bizi ilk farkeden Aslı oldu.Sesli öksürdüğünde herkes bize bakmıştı.Zor olsada gülümsedim ve el salladım.Uğur beni kendine çekip yere oturturken Kaya, Azra'nın yanına oturdu.

"Küçük senin sınavın yok mu?"diye sordu Uğur yere açtığı deftere bir şeyler karalarken.Sınavı tamamen unutmuştum.Heyecanım boş bıraktığı yerine dönerken çimleri yoldum.
"Evet.Saat onda başlayacak."dedim.
"Sadece yirmi dakikan kalmış."dedi Lara elindeki boya kaleminin ucunu açarken.Öne eğilip resim defterine baktım.Neredeyse içine düşeceklerdi.Balık tutan bir adamı resmettikkerini gördüğümde kaşlarımı çattım.