Kelebek Taneleri

Ben de Terkedeceğim

Bir ses duyuyorum, aniden kalkıyorum yerimden. Kalbim daha hızlı, daha sesli çarpmaya başlıyor. Sanki bir değil, bin tane kalbim var da hepsi ardı ardına çarpmak için yarışıyor gibi. Sen geldin, beni almaya geldin sanıyorum. Koşuyorum kapıya doğru, kapalı. Gülümsüyorum; belki saklanmışsındır, bana sürpriz yapacaksındır diye. Evin her köşesini, en ufacık yerine bile bakıyorum orada mısın diye.

Odama tekrar dönüyorum, az önce seni düşlediğim yatağıma uzanıyorum yine. Tavanı izliyorum. Odamın tavanı bile anladı artık seni ne kadar sevdiğimi. Senden bile daha iyi biliyor. Belki de benden bile... Çünkü hep aynı yere bakarak düşünüyorum seni. Hep odamın tavanında görüyorum yüzünü.  Yukarıdan, oradan beni izlediğini görüyorum. İki göz kırpma sonrasında... Yoksun.

Alıyorum sigaramı elime, yapıyorum senin sevdiğin gibi kahvemi, hem sana küfrediyorum gittin de gelmedin diye hem de kendime küfrediyorum gideni hala bekliyorum, gelecek diye. Çekiyorum sigaramı uzun uzun içime, tam burama... evet tam göğüsümün orada bi baskı hissediyorum, bir acı. Senin bana yaşattığın acılardan sonra bunun adına acı denir mi, bilmiyorum.

Kulağımda hep ayak sesleri. Arkadan, uzaklardan gelen bir müzik sesi de var. Tam net duyamıyorum ama huzur veriyor.

Şimdi yanında olduğun kişiye sorsana: Seni benden daha çok sevebilir mi diye. Emin ol, susacak ve başını öne eğecektir. Yetmeyecek, kalkıp gidecektir yanından, dönmeyecektir geri. Bana kalacaksın, bana döneceksin yine. Gözlerime bakacaksın ve yine ''Hiç gitmeyeceğim.'' diyeceksin. Ben ise, bir sigara daha yakıp, gülümseyerek ardıma bakmadan terkedeceğim seni.