She's My Number Two

28. By Your Side

JARED’s POV

What if she leaves me?

What if she is really gone?

What if I lose her?

Would I be able to live for just another day?

NO.

I’ve already surpassed something that I thought would be never ending, and she was with me…and now, her life is almost on the line, I don’t think that sitting here would do any help.

Minsan ko nang inakala na nawala sa akin ang isang taong may hawak ng kahulugan ng buhay ko, pero nagkamali pala ako, pero ngayon, ang totoong taong nagmamay-ari ng puso ko ay muntikan na talagang mawala sa akin.

Nakakainis.

Nagagalit ako sa sarili ko.

I always take the person that loves me for granted.

I don’t think that I am anything worthy of her love but I will try my best to be worthy of it.

“From now on…I promise to make you feel how much you mean to me until my life on earth expires.” I held her hand as a tear welled down my eyes.

“Sleep well my dear, I’m always right here.”

I just can’t help thinking of the possibilities…the negative possibilities that would cause me to blame myself forever.

I almost lost her.

Here she lies at the hospital room half-alive.

She’s been sleeping for a day now with a lot of paraphernalia stuck in her body. I think these things help her breathe.

Kahit na sobrang naiinis ako kay Alex, malaki ang pasasalamat ko sa kaniya.

Sabi ng doktor, buti na lang daw at nadala agad sa ospital si Katy, kung hindi…baka namatay na siya.

Inatake nanaman siya ng asthma niya, and this time, umabot na ito sa severe asthma that caused her respiratory arrest.

“Ano bang ginagawa mo sa sarili mo Kate?”

Kinakausap ko siya ngayon. Kinakausap ko siya kahit alam kong hindi naman siya sasagot dahil nga tulog siya.

“Hindi na ba masarap ang luto ko kaya ayaw mo nang kumain?” Natawa ako sa sinabi ko.

Napansin ko ngang medyo pumayat siya sa loob ng isang linggo.

“Hayaan mo, paggising mo, ipagluluto kita ng paborito mong hipon…ay hindi pala pwede kasi bawal sa’yo yun. Gumising ka na kasi, isang linggo na kitang namimiss, magksama nga tayo sa iisang bubong pero hindi mo naman ako kinakausap. Pakiss na nga lang!”

Lumapit ako at humalik sa noo niya.

 “Tss…kahit na tulog ka, alam ko kinikilig ka pa rin. Tignan mo nga o, namumula yang matatambok mong mga pisngi, pakiss na nga lang ulit!”