Kontrol (2)

KONTROL / Bölüm 22

Çırpındım. Kalkmamam için kollarımı ve bacaklarımı her kim tutuyorsa, Harley'den daha güçlü olduğunu hissedebiliyordum. Onun çocuksu vuruşlarından kaçabilirken, şu an kıpırdayamıyordum.

Adam -ağırlığından belli oluyordu- bacağıma yerleştirdiği dizlerini çekti. Sonra kollarım serbest kaldı. Yere serilmiş halde bir süre durdum. Karşımda saklanan kişi gülerek ışığın yüzünü gösterebileceği sekilde öne çıktı.

Cidden! "Elliot!"

Ayağa kalktım. "Çok mu korkuttum kül kedisi?" Kendime engel olamayıp boynuna atladım. Bir an için burada yüzümün dağılacağı kavgalardan birini yapacağımı sanmıştım. Ve Elliot'a bir şey olduğunu. Yalnız kaldığımı. Ona sıkıca sarılırken rahatlamıştım fakat kızgınlığım ağır basıyordu.

Kollarımı üzerinden çekip tüm öfkemi elime yönlendirdim. Sonucu yanağından çıkan çarpma sesiyle beraber şaşkınlık oldu. Elliot sağ elini vurduğum yere götürüp kaşlarını çattı. "Bu ne içindi?"

Üstümdeki toprağı vurarak silkeledim. Bir yandan da onu azarlıyordum, "Sersem! Lilian'la mı yattın?"

"Emm," Ellerini ceplerine sokup bahçeye kaçamak bir bakış attı. Yüzündeki tembel sırıtışla, "Biz sadece iki yakın dostuz, Alecia. Aramızdaki ilişkiyi ciddiye alıp beni kıskanmanı istemem." dedi.

Cevabım koluna yediği ikinci darbe oldu. "Ah!" Benden uzaklaşıp kolunu ovarak, "Evet, berabersek ne olmuş?" diye söylendi.

Suratına biliyordum! diye haykırmak istedim. "Beraber mi? Elliot, dünya kızın umurunda değil."

Dudağını ısırdı. "Ben hariç."

"Yanlış, Oliver hariç!"

Parmaklarını saçlarından geçirip şekil vermeye çalıştı. Yorgun görünüyordu. Göz altları şişmiş, yüzü bu kadar solgunken nasıl benimle kavga etmeye takati kaldığını sorgulamama neden oluyordu. İç çekerek, "Lafı dolandırma." dedi.

Ona Andrew ile gittikten sonra olan her şeyi anlattım. Dave'in ilk dersinin Lillian'la kalarak öfke kontrolü olduğunu, çok sevgili arkadaşımla yaptığım konuşmayı ve Oliver'ın nasıl elini kolunu sallayarak sorgudan çıktığını.

Bitirdiğimde ikimiz de çimlere oturmuş, ne yapacağımıza karar vermeye çalışıyorduk.

Gözünü bahçeden ayırmadan, "Brad'i götürdüklerini mi iddia ediyorsun?" diye sordu.

"Evet."

"Endişelenmeni istemem, ama tam zamanı olduğu gerçeğini görmezden gelemeyeceğim. Onu öldürüp bir kenara atmış olabilirler."

"I-ıh," Başımı iki yana salladım. "Harley ve Oliver'ın arkadaşlarını da beraber götürmesini söylediler."

Elliot, zaferle yumruğunu sıkarak gülümsedi. "Ve onların yaptığı şey öldürülecek kadar değil, sadece ceza alacak kadar kötüydü."

"Kesinlikle."

Kendinden emince gözlerini kıstı. "Tamam, en azından yaşadığına dair bir fikrimiz oldu. Şimdi, plan ne?"

"Plandan önce," Şüpheyle, yorgunluktan can verecek halini inceledim. "Seni çağırdığımda beni nasıl engelleyebildin?"

"Ben engellemedim." Gözlerini deviriyordu ama bu konuya sinirle yaklaştığını anlayacak kadar tanıyordum onu. "Bizi kavgaya çağırmadan önce Robert'la konuşuyorduk."