CHAPTER TWO(UNCOMFORTABLE)
"V-van?" nauutal na saad ko. Anong ginagawa niya dito?
"Oh! Gia ikaw pala," simpleng sabi niya with matching smile pa
Naiilang na umiwas ako ng tingin sa kanya. Hindi pa ako handang makita siya o makausap man lang kaya bakit siya nandito? Bakit siya bumalik ulit? Hindi ko na magawang lumingo ulit sa kanya at kahit ang sinasabi ng Principal ay hindi ko na rin maintindihan. Gusto ko na lang tumakbo palabas sa room na ito at magtago sa kanya.
"Sige na. Ms. Alvarez samahan mo si Mr.Javier sa room niya," saad ng Principal, kung hindi lang siya nakakataas matagal ko na siyang tinanggihan.
"Ako na pong bahala ma'am," ngumiti lang ako bago tumayo
Tinitigan ko lang si Van na nakatingin din sa akin. Relax lang Gina, trabaho mo bilang President ito no personal attachment. Napailing na lang ako at pinasunod siya sa akin.
"Wala pa ring nagbago sayo lalo ka lang gumanda." halos mapatalon ako sa gulat ng magsalita siya
Bakit ba napakacasual niyang makipag-usap sa akin? Hindi naging maganda ang hiwalayan namin noon, bigla akong umalis at pumunta ng States ng hindi pinapaliwanag ang dahilan. Actually, ayaw niya akong umalis pero umalis pa rin ako. I have my reasons why I did that rudeness to him.
Aaminin ko nasaktan ko siya pero naiisip niya ba na nasasaktan din ako? Hindi ko alam ang gagawin ko may sakit si Daddy at kailangan operahan at isabay mo pa ang bruh—never mind that. I have no choice that time but to broke-up with him. It's for his sake too and not mine alone.
Bakit ko ba iniisip pa ang nakaraan? Past is past nga sabi nila at wala ng dahilan para balikan iyon dahil wala naman kaming dapat pang balikan.
"Gia!" tawag niya
"M-malapit na tayo s-sa room," walang lingon-lingon na sabi ko, I'm still not comfortable with his presence.
Nakakainis talaga, nakamove-on na ba siya agad para umarte ng ganyan? Baka naman ako talaga ang may problema dahil hindi pa ako nakakamove-on?
"Relax lang Gia, hindi ako nangangain..." may pang-aasar na aniya, humarap ako sa kanya at sinamaan siya ng tingin. Anong akala niya sa akin isang simpleng estudyante lang dito?
"Mr.Javier, I'm the President of Student Council here kaya mag-ingat ka sa mga sinasabi mo" mataray na saad ko
"But your still a student"
Wala na akong nagawa dahil sa mga sinabi niya kaya nagdiretso na lang ako sa paglalakad. Tiningnan ko yung schedule niya at nanlaki ang mata ko ng makita kong parehas na parehas ng akin . Same secton and same time, am I dreaming? Did someone curse me?
---
IN ROOM
"We're here, ask me if you need something to know," walang gana kong saad at nagdiretso sa upuan ko.
BINABASA MO ANG
I'm Still Inlove With My Ex
Teen FictionThere are many people who can't move-on or it takes a lot of time before they forget someone, either romantic love, family or friend. The big question is why there's a people like them? Why do we need to let go of someone whom we can't live without...
