DANTE Legend...ThE BeGiNninG

Η ΦΑΡΜΑ

Ο ήχος απο το καλπασμό της Αμέλια ταξίδευε μαζί με τον αέρα, κάτι συνηθισμένο στις απέραντες εκτάσεις του Kerville.Μια παραδοσιακή πόλη έξω απο το San Antonio του Texas.Φάρμες,άλογα,καουμποις και σαλούν, συνέθεταν το παζλ μιας ζωής ξένοιαστης.Απλοί άνθρωποι κατοικούσαν εκεί, που κανείς θα νόμιζε πως τη μέρα τη μετρούσαν με τις σκιές και όχι με τα ρολόγια.Η Lily όταν ανέβαινε στο αλογό της ξέχναγε τα πάντα και τίποτα δεν είχε σημασία.Μια εικόνα ικανή να σου πάρει τα μυαλά.Πολλές φορές έκλεινε τα μάτια και μιλούσε στη μαύρη καλονή –τρέχα κορίτσι μου...τρέχα- έλεγε και λες πως η Αμέλια την άκουγε και κάλπαζε υπερήφανα ακόμα πιο γρήγορα.Τα μακριά μαύρα μαλλιά της γυάλιζαν στον ήλιο και ανέμιζαν μαζί με τη χαίτη του αλόγου της.Ένα κορίτσι μόλις 20 ετών που ζούσε σε μια φάρμα μαζί με τον πατέρα της.Τη μητέρα της την έχασε όταν ήταν 15 εξαιτίας μιας βάναυσης πτώσης όταν το άλογο που ίππευε, ήρθε αντιμέτωπο με ένα απο τα πολλά φίδια που συχνά συναντούσαν σε αυτές τις περιοχές.Εκείνη δε κατάφερε να το ελέγξει και βρέθηκε στο έδαφος με δύναμη,το βαρύ ζώο στάθηκε στα δυό πόδια και έπειτα βρήκε το κορμί της άτυχης γυναίκας.Έκαναν οτι μπορούσαν για να τη σώσουν μα η εσωτερική αιμοραγία δε τις επέτρεψε να επιβιώσει και έτσι, μετά απο τρεις μέρες έκλεισε τα μάτια της για πάντα αφήνοντας άντρα και κόρη, μόνους.Η Lily εκείνη τη μέρα έτρεξε στους στάβλους και αγκάλιασε το άλογο σφιχτά –τη χάσαμε αλλά δε φταις εσυ να το ξέρεις.Εγώ πάντα θα σ'αγαπώ γιατί και εκείνη σ'αγαπούσε- ψιθύρισε και τη νύχτα βρέθηκε να κοιμάται μαζί του,κουρνιασμένη στη ζεστή κοιλιά του ζώου.Ο πατέρας της πάλεψε για να ξεπεράσει το χαμό της γυναίκας του και έδινε δύναμη στον εαυτό του βλέποντας το μικρό κορίτσι που τον είχε ανάγκη.Τη μέρα στεκόταν στα πόδια του και τις νύχτες η κόρη του τον έβρισκε μεθυσμένο να παραμιλάει σε μια πολυθρόνα.Φώναζε το όνομα της αγάπης του και έκλαιγε σα μικρό παιδί.Η Lily τον τραβούσε και αφού πέρναγε το χέρι του στους ώμους της,τον μετέφερε με δυσκολία μέχρι το υπνοδωμάτιό του.Κάθε μέρα η ίδια κίνηση,κάθε μέρα η ίδια διαδρομή για έναν ολόκληρο χρόνο.

-Αμέλια,πρέπει να γυρίσουμε.Σε λίγο θα έρθουν τα παιδιά-είπε στο άλογό της και αφού κυμμάτισε τα χαλινάρια,η μαύρη καλονή χορευτικά ξεκίνησε για την επιστροφή στο σπίτι της φάρμας.Λίγο πριν το προσπεράσουν με προορισμό τους στάβλους,ένα ασημί ξεσκέπαστο αμάξι είχε εισβάλει μέχρι μέσα.Η Αμέλια ενοχλήθηκε απο το θόρυβο και τη παρουσία του παράξενου αντικειμένου και αμέσως στάθηκε στα δυο της πόδια επιβάλοντας τον όγκο και τη δύναμη της.Το αμάξι φρέναρε απόταμα και η Lily χάιδεψε απαλά το λαιμό του ζώου ''Σσσσσσς...ησύχασε κορίτσι μου.Ησύχασε''της μιλούσε γλυκά,άγγιζε τη ψυχή της και η Αμέλια δε παράκουσε ποτέ τις εντολές της κοπέλας.Αμέσως έριξε το βάρος μπροστά και η Lily κατέβηκε απο πάνω της.Έβαλε τα δυό δάχτυλα του ενός χεριού στο στόμα και σφύριξε.Ένας μεσήλικας κύριος με φόρμα εργασίας άρχισε να πλησιάζει.Ο Ντον ήταν ο επιστάτης της φάρμας και μόλις έφτασε κοντά, εκείνη του έδωσε το άλογο για να το συνοδεύσει στο στάβλο ''Να τη βουρτσίσεις σε παρακαλώ''είπε και όταν η Αμέλια τη προσπέρασε, δυο παρουσίες εμφανίστηκαν να στέκουν δίπλα απο το σπορ αυτοκίνητο.