DANTE Legend...ThE BeGiNninG

ΣΙΩΠΗ

Η παγερή και αμήχανη σιωπή, ήταν κάτι που και οι τρεις περίμεναν.Ο καθένας έστεκε σε διαφορετική γωνιά και η κατάσταση στα μάτια έμοιαζαν αλλιώς.Τρεις άνθρωποι,τρεις πραγματικότητες μα μόνο μια αλήθεια.Οι κύλινδροι έπεσαν απο τα χέρια της Lily και κύλισαν μέχρι μέσα στο διαμέρισμα,εκεί που αυτή δεν άνηκε.Η Έμμα τα είχε χαμένα και μετά απο την υποδοχή που πρόσφερε,ντύθηκε αμέσως σαστισμένη και τρομαγμένη για τις συνέπειες της σκηνής.Ο Dante δε της είχε μιλήσει για τη Lily αλλά αυτή κοίταζε τα πρόσωπά τους και ήταν εύκολο πια να καταλάβει, πως ο ένας υπήρχε εξαιτίας της ύπαρξης του άλλου.Η Lily να λιώνει έξω απο τη πόρτα και αυτός φορώντας τη πανολία της σοβαρότητας και της ψυχραιμίας να πλησιάζει.Μέσα της παρακαλούσε τα πόδια να κουνηθούν αλλά ξαφνικά ένιωθε πως της τα είχαν κόψει,κανένα βήμα να μη κάνει.Ούτε να σκεφτεί τι έβλεπε δε μπορούσε,τα συναισθήματα άγρια κύμματα τη τράβαγαν προς το βυθό του έρωτα που ένιωθε γι αυτον.Όλα εναντίον της,όλα να τη κρατάνε στο πάτο, ποτέ να μην ανασάνει,να μη ζήσει,να μη χαρεί.Τον κοιτούσε να φτάνει μπροστά της μα δε τον έβλεπε.

''Da...Dante''ψέλλισε η Έμμα και αυτός σήκωσε το δάχτυλό του μπροστά στο πρόσωπο της κοπέλας δίχως να τη κοιτάξει.Η φωνή της ηχορύπανση που δεν άντεχε.Το κορμί της Lily έτρεμε ελαφρά και μόλις τόλμησε να κλείσει τα μάτια για λίγο, δυό μικρές σταγόνες έτρεξαν στα μαγουλά της.Ο φωτισμός απο το διαμέρισμα έπεσε πάνω τους και για ένα περίεργο λόγο,αυτές έγιναν κόκκινες.Λες και η πληγή πια βρισκόταν στα μάτια που αντίκρυσαν την αγάπη της να χάνεται.Πήρε κοφτές ανάσες και κατάφερε να κάνει ένα βήμα πίσω.Έπρεπε να τρέξει,να νιώσει λίγο ζωντανή,να κουραστεί μέχρι το σώμα να παραδοθεί.Τι ερώτηση να έκανε και ποιά απάντηση θα βοηθούσε?Όλα εικόνες που μιλούσαν και αυτή τις άκουγε καθαρά.Μια τέτοια, χίλιες λέξεις λένε και τούτη τη στιγμή,η Lily διάβαζε το τέλος που συναντούσε για άλλη μια φορά χωρίς να επιδιώξει.

Ο Dante κρατούσε τη πόρτα με το ένα χέρι και περίμενε... μέσα του της φώναζε να μη το βάλει στα πόδια,πως στεκόταν μπροστά της γιατί υπήρχε λόγος.Η σιωπή μάγισσα,κάλυπτε την αλήθεια με τα ξόρκια της.Αυτός τη κοιτούσε και μέσα του μάχη ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω,πόλεμος που για άλλη μια φορά έπρεπε να κερδίσει δίχως όπλα.Τα μάτια του οθόνες καρδιάς μα το στόμα του πύλη λογικής που έμενε κλειστή. Όλα στα χέρια της,όλα στο δικό της έλεγχο και αυτός ικεύτευε για μια λέξη μόνο, καθώς οι δικές του θα έμοιαζαν ψεύτικες.Μόλις το χαμόγελό της εμφανίστηκε, εκείνος ένιωσε πως τα συμπεράσματα βγήκαν και η απόφαση πάρθηκε.Η Lily κατάφερε να κάνει μερικά βήματα ακόμα προς τα πίσω και ύστερα το σώμα γύρισε.Κοντοστάθηκε με τα βλέφαρα να πέφτουν για λίγο και έπειτα περπάτησε με προορισμό τη μοναξιά.