DANTE Legend...ThE BeGiNninG

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ

Δίχως προθυμία ο Dante χαλάρωσε το φιλί τους,έμεινε απλά με κολλημένα μόνο τα χείλη του στα δικά της και κάποιες φορές τα δαγκώνει ελαφρά.''Είσαι έτοιμη για μένα?''τη ρώτησε χαμηλόφωνα και ένιωσε το ελαφρή χαμόγελό της.Του χάιδεψε το πρόσωπο και μάζεψε τους ώμους της μπαίνοντας πιο βαθυά στην αγκαλιά του ''ποτέ δεν ήμουν έτοιμη για άλλον''απάντησε και ο Dante σούφρωσε τα χείλη ικανοποιημένος απο την απάντηση.Η Lily ακόμα και μετά απο τόσα χρόνια δεν είχε ξεχάσει τίποτα απ'όσα τον ικανοποιούσαν,λόγια και πράξεις.Αυτός τη πίεσε πάνω του και πλησίασε το στόμα του κοντά στο αφτί της ''Ένα φιλί είναι πολύ λίγο για να νιώσω την απόφασή σου...''ψιθύρισε αναστατώνοντάς την,την αισθανόταν να σφίγγει τη μπλούζα του στη χούφτα της και γέλασε στραβά που τη προκαλούσε ''Το βράδυ θα στείλω ένα αμάξι να σε πάρει''δήλωσε και αποτραβήχτηκε απότομα.Εκείνη τον κοίταξε με μισάνοικτο στόμα ''Δε...δε θα μείνεις μαζί μου?Εδώ?''τον ρώτησε αμέσως με τα χέρια της αργά να πέρνουν τη θέση τους πλάι στο σώμα.Αυτός έγυρε αντρικά το κεφάλι στο πλάι και της έκλεισε το μάτι δίχως να απαντήσει.Γύρισε τη πλάτη του και έφυγε,χάθηκε απο μπροστά της κάνοντας μια απότομη στροφή με το αμάξι και πατώντας το γκάζι στο τέρμα.Η Lily περίμενε μέχρι και το τελευταίο μικρό σύννεφο σκόνης να καταλαγιάσει και ύστερα έστριψε το σώμα προς το κτήμα.Τράβηξε μια βαθυά ανάσα και έγλυψε τα χείλη στο πλάι.Μόλις σήκωσε το βλέμμα, είδε τον Πάολο στο ίδιο ακριβώς σημείο να περιμένει.

Αυτή άρχισε να βαδίζει με προορισμό το -Κρίνο της Αγάπης- και φτάνοντας σε μικρή απόσταση απο το σπίτι,ξαφνικά κοντοστάθηκε.Γύρισε το κεφάλι προς την είσοδο και παρατήρησε τη λαχτάρα του πατέρα της.Αυτός παρακαλούσε μέσα του να πάει κοντά,να του μιλήσει και η Lily έκλεισε για λίγο τα μάτια αποφασίζοντας πως, όλα τα κομμάτια της ζωής της έπρεπε να μπουν στη θέση τους.Έτσι βρέθηκε κοντά στο Πάολο, που προχώρησε προς τα μέσα αφήνοντάς την να τον ακολουθήσει.Εκείνος κοντοστάθηκε μπροστά στο τζάκι και άγγιξε τη κορνίζα της γυναίκας του ''Γονιός δεν είσαι επειδή κάνεις ένα παιδι που έχει τα μάτια σου...που έχει κομμάτια του χαρακτήρα σου...Γονιός είσαι απο τη στιγμή που θα κρατήσεις στα μεγάλα χέρια σου ένα πλασματάκι που σε χρειάζεται...είσαι όταν ξενυχτάς πάνω απο το κεφάλι του γιατί είναι άρρωστο...όταν φροντίζεις τη πληγή του γιατί έπεσε...όταν γελάς με το γέλιο του και κλαις με το κλάμα του...''μιλούσε και αυθόρμητα ανάμεσα στα λόγια, γύρισε απέναντι απο τη κόρη του που τον άκουγε όρθια.''Και γω Lily είμαι πατέρας σου...Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ!Αυτός που σε έπαιρνε απο το χέρι...που σε έμαθε να ιππεύεις...που σε αγκάλιαζε και έκανε τα πάντα για να σε προστατεύει...που πονούσε με το πόνο σου και χαιρόταν με τη χαρά σου...''δήλωνε και έδειχνε περισσότερο σόβαρός παρά θλιμμένος.Λες και τη μάλωνε για μια ζημιά που είχε κάνει.