DANTE Legend...ThE BeGiNninG

ΔΥΟ ΜΕΡΕΣ ΧΩΡΙΣ...

Η Lily πήγαινε κάθε μέρα στο παλιό εργοστάσιο και παρακολουθούσε την εξέλιξη των εργασιών.Τη πρώτη, απλά δικαιολόγισε την απουσία του μετά απ'αυτό που συναίβει το προηγούμενη το βράδυ.Παρόλαυτά όμως κοίταζε συχνά το ρολόι της και τη πύλη.Τη δεύτερη μέρα,μόλις έφτασε βάδισε νευρικά στο προαύλιο και πίσω απο τα μαύρα γυαλιά,τα μάτια τον έψαχναν και πάλι.Η καρδιά της άλλαξε τους χτύπους της και εκείνη ένιωσε λες και κάποιος της έκλεβε την ανάσα.Όσες ώρες έμεινε εκεί, έδειχνε ανήσυχη και οι συνεργάτες της γρήγορα διαπίστωσαν πως δεν ήταν καλά αφού ξέσπαγε πάνω τους με το παραμικρό.Μιλούσε απότομα και ύψωνε το τόνο της φωνής της,όλα της έφταιγαν και με τίποτα δεν ήταν ευχαριστημένη.Κάποιοι τόλμησαν να τη πλησιάσουν μα αυτή έριξε το άγριο βλέμμα της στο μέρος τους, αποτρέποντας την οποιαδήποτε ερώτηση.Όμως, τη τελευταία μέρα κατέρρευσε.

Ο θυμός έγινε αγωνία και απόγνωση.Ξάγρυπνη όλη νύχτα και βρέθηκε στο εργοτάξιο απο πολύ νωρίς.Ο ήλιος δεν είχε κάνει ακόμα την εμφάνισή του για τα καλά και εκείνη ανάμεσα σε αυτόν και το φεγγάρι, περπατούσε στο κτήριο.Ξεκίνησε απο το ισόγειο και χωρίς να το καταλάβει βρέθηκε στην ταράτσα.Πλησίασε στην άκρη και στάθηκε εκεί,τα μάτια στον ορίζοντα και όλα τα ένιωσε νεκρά για ακόμα μια φορά.Μια μέρα έλλειψης άγγιζε τη λογική μα δυο,ίσως τρεις ή και περισσότερες δε τις άντεχε και έτσι οι σκέψεις, σαν αγκαθωτό σύρμα τύλιγαν τη καρδιά της ματώνοντάς την.Βάδιζε γύρω γύρω στη ταράτσα ξανά και ξανά.Ο καιρός ψυχρός και η λεπτή ζακέτα δε της έφτανε αλλά η Lily αγκάλιασε τον εαυτό της και συνέχισε ένα περίπατο ασυνήθιστο.Παραδεχόταν στον εαυτό της, πως μπορεί να μη τον δέχτηκε πίσω μετά την αποκάλυψη, αλλά μέσα της νόμιζε οτι εννοούσε όλες τις απειλές και τις προειδοποιήσεις που είχε ξεστομίσει.Άξαφνα αποζητούσε τη πραγματοποίησή τους και στην ιδέα πως ίσως την εγκατέλλειψε ξανά χωρίς λέξη,τα δάκρυα άρχισαν και αυτά να κάνουν μια ασυνήθιστη διαδρομή ξεφεύγοντας απο τις άκρες των ματιών της.Ο αέρας τα στέγνωνε πάνω στο δέρμα και αυτά θύμωναν βρέχοντάς το ξανά.

Η Lily μιλούσε με τον εαυτό της,έκανε ερωτήσεις και έδινε την απάντηση που θεωρούσε λογική.Το έχει μετανιώσει...μουρμούρισε,αυτό είναι!.Εκείνη η γυναίκα που τον συνόδευε συνήθως, κατάφερε να τον κατακτήσει,τα χρόνια του χωρισμού τους πολλά και αυτή τον παρηγόρισε όπως έπρεπε.Δυο μέρες κλεισμένος στο διαμέρισμά του να ζει τον έρωτα μαζί της...σκεφτόταν και το έκανε εικόνα.Τα χέρια και τα χείλη του πάνω της και έπειτα τα δικά της στο κορμί του.Απότομα έβαλε τις παλάμες στο πρόσωπο, γρυλίζοντας θυμωμένα.Οι σκέψεις τη τρέλαιναν και όσο και να προσπαθούσε να κρατήσει τη ψυχραιμία της αποφεύγοντας τα μονοπάτια του μυαλού,δε τα κατάφερνε.Κάποια στιγμή σταμάτησε τη τρελή πορεία και λύγισε τα γόνατα.Έμεινε σε βαθύ κάθισμα και έκλαψε βουβά.Το δέρμα γινόταν κόκκινο και οι φλέβες φούσκωναν καθώς το αίμα συσσωρευόταν γρήγορα.Ο ήλιος είχε υψωθεί στον ουρανό για τα καλά και πέταξε λίγο απο το φως του στο κορμί της.Εκείνη όρθωσε το ανάστημά της αργά και πήρε μερικές βαθυές ανάσες –Θα το αντέξεις...όπως και τη πρώτη φορά...θα το αντέξεις-έδωσε κουράγιο στη μικρή Lily που ακόμα κρυβόταν μέσα της και έμεινε κοιτώντας τα σύννεφα που ξεκινούσαν το ταξίδι τους.