DANTE Legend...ThE BeGiNninG

ΕΝΑΣ ΔΑΝΤΗΣ & ΕΝΑ ΚΡΙΝΟ

Ο Dante βγήκε απο το αστυνομικό τμήμα και συνειδητοποίησε πως ακόμα και αυτή η τιμωρία,δε μπορούσε να γιατρέψει όσα ένιωθε και είχε δει.Όμως παρόλαυτα ήταν ένα μάθημα που ο Γκρεγκ άξιζε να πάρει.Κοντοστάθηκε στο καθαρό αέρα και γέμισε τα πνευμόνια του λίγο απ'αυτόν,έπειτα περπάτησε μέχρι το αμάξι και αφού έβαλε μπρος,ξεκίνησε για το ξενοδοχείο.Στο δρόμο αποφάσισε να αδειάσει το μυαλό του και να διατηρήσει την ηρεμία που ήταν απαραίτητη.Έβαλε την αγαπημένη του μουσική και σιγοτραγούδησε κάποια απο τα κομμάτια που έπαιζαν.Ένα κεφάλαιο έκλεινε και έτσι ο χρόνος, ίσως τώρα να στεκόταν ικανός για να τους κάνει όλους να ξεχάσουν,να θάψουν όσα μαύριζαν τις ψυχές τους.Σε αυτόν είχε εναποθέσει τις ελπίδες του και την επιθυμία να ζήσει με τη Lily όπως ονειρευόταν.

Πάρκαρε έξω απο το ξενοδοχείο και ανέβηκε στη σουίτα.Ο άντρας της φύλαξης στεκόταν ακόμα απέξω και ο Dante του έγνεψε ελευθερώνοντάς τον.Μπήκε μέσα και την είδε με τη πλάτη γυρισμένη, ακόμα μπροστά σε εκείνο το παράθυρο.Και οι δυό το είχαν σα σημείο αναφοράς για όλες τις σκέψεις τους.Σε αυτό κατέληγαν πάντα, λες και έδειχνε τις λύσεις.Εκείνη τον είχε ακούσει και αποφάσισε να στραφεί στο μέρος του.Δεν έκλαιγε,δεν ήταν μεθυσμένη και η έκφρασή της έδειχνε σοβαρή.Είχε δεμένα τα χέρια κάτω απο το στήθος και πλησίασε φτάνοντας μέχρι το τραπέζι.Το τοποθετούσε νοητά ανάμεσά τους και τα μάτια της απλά τον κοιτούσαν.Δεν επιθυμούσε να τον διαβάσει αλλά να τον ακούσει ''Λοιπόν...άξιζε το γεγονός οτι με κλείδωσες εδω μέσα?''του πέταξε με ύφος επικριτικό.

Τα μάτια του μίκρυναν και κατάλαβε πως τα πράγματα δε θα ήταν καθόλου έυκολα.''Ποιό πράγμα Lily?''αναρωτήθηκε εκείνος παραμένοντας ακίνητος στη θέση του.Αυτή χαμογέλασε και έριξε για μια στιγμή το βλέμμα στο έπιπλο μπροστά της.Έπειτα το σήκωσε ξανά ''Χτες έφυγες για να τη συναντήσεις...σήμερα έφυγες και πάλι...για να τη συναντήσεις.Σε ρωτάω λοιπόν...άξιζε να με κρατάς εδω μέσα δίχως να έχω ιδέα τι γίνεται?''επανέλαβε εκφράζοντας τα δικά της συμπεράσματα και δε θα σταμάταγε μέχρι να καταλάβει.Ο Dante αναστέναξε και έγλυψε γρήγορα τα χείλη του ''Δε νομίζεις πως έπρεπε να τη συναντήσω?''της γύρισε την ερώτηση καθώς και αυτός με τη σειρά του, έψαχνε μέσα στο μυαλό της τι ακριβώς ήταν αυτό για το οποίο έπρεπε να τη πείσει.''Όχι...δε νομίζω πως έπρεπε να τη συναντήσεις...αλλά αργά με ρώτησες...''του δήλωσε και άρχισε να περπατά επιδεικτικά πάνω κάτω.