DANTE Legend...ThE BeGiNninG

ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΔΩΡΟ

Απο εκείνο το βράδυ ο ένας απέφευγε τον άλλον.Όσο ο Dante ετοίμαζε τα σχέδια,έμενε στο γραφείο του και μόλις τα ολοκλήρωσε,μάζεψε τα συνεργεία και βρέθηκαν στο εργοστάσιο.Αφού πάρκαραν και βγήκαν απο τα αυτοκίνητά τους, άρχισαν να βαδίζουν προς το προαύλιο.Όσο πλησίαζαν και την έβλεπε,ένιωθε να οδεύει κατευθείαν στη πύλη της κόλασης που τόσο καιρό πάλευε να γλυτώσει.Ο Στηβ είχε δεχτεί τη συγνώμη της Lily για εκείνο το χαστούκι και πήρε θάρρος πολιορκώντας την σε κάθε ευκαιρία.Αυτή μια φορά μόνο αποφάσισε να βγει μαζί του και παραδέχτηκε στον εαυτό της πως δε πέρασε τόσο άσχημα.Ήταν ευγενικός,περιποιητικός και είχε χιούμορ.Μπορεί να μη κατάφερε να τη κάνει να γελάσει αλλά ένα αχνό χαμόγελο του το χάρισε.Στο τέλος της βραδιάς, ένα ακόμα φιλί τον απογείωσε και τον γέμισε ελπίδες.

Ο Dante κοντοστάθηκε μπροστά τους και ξερόβηξε καθώς εκείνη δε τον είχε καταλάβει λόγω της συζήτησης με τον Στηβ.Το κεφάλι της γύρισε στο μέρος του και αυτό ακούμπησε τους κυλίνδρους πάνω στο αυτοσχέδιο τραπέζι ''8 μέρες δεσποινίς Queen.Ελπίζω να είστε ικανοποιημένη''της ανακοίνωσε και άνοιγε ένα ένα τα σχέδια.Τα παρουσίασε σε όλους και αποφάσισαν την έναρξη των εργασιών.Κάθε μέρα στον ίδιο χώρο διατηρώντας πάντα απόσταση,κοιτάζονταν απο μακρυά κάνοντας παρέα με τη μοναξιά και την ησυχία.Μαρτύριο που έπρεπε να ζήσουν για όσο ήταν απαραίτητο.Έδιναν κουράγιο στους εαυτούς τους, λέγοντας πως είναι ακόμα ένα εμπόδιο που στο τέλος θα καταφέρουν να ξεπεράσουν.Κάθε βράδυ εκείνη επέστρεφε στο ψυχρό δωμάτιο του ξενοδοχείου και περίμενε να περάσει η νύχτα.Κάθε βράδυ δάκρυζε ξέροντας πως μόλις ο ήλιος βγει, αυτή ήταν αναγκασμένη να τον ξαναδει.Και εκείνος έπινε κρυμμένος απο το κόσμο.Το μόνο φως που επέτρεπε ήταν αυτό των αστεριών.Αν μπορούσε όμως, ακόμα και εκείνα θα έσβηνε.Οι συναντήσεις του με την Έμα αραίωσαν,του ήταν αδύνατον να προσποιείται πια,δε μπορούσε ούτε να τη δει,ούτε να την αγγίξει.Στην ιδέα και μόνο,τύψεις των έπνιγαν.Σκεφτόταν πως η Lily θα τον διάβαζε,θα έβλεπε την αλήθεια και για κάποιο λόγο εκείνος έμενε πιστός σε έναν έρωτα που απαγορευόταν να γευτεί ξανά.Τον ένιωθε όμως και αυτό το συναίσθημα το σεβόταν σα θεό του.Δε του είχε μείνει τίποτε άλλο.Ο κόσμος των επιχειρήσεων και όσα ένιωθε.Θα ζούσε μακρυά της με το λάθος να βαραίνει τους ώμους του.Το είχε σκεφτεί χιλιάδες φορές και το διάλεξε.Ήταν ο δρόμος που θα ακολουθούσε χωρίς κανέναν δίπλα του.

Οι εργασίες προχωρούσαν με γρήγορους ρυθμούς και το κτήριο άρχιζε να παίρνει τη μορφή που η Lily είχε ονειρευτεί.Στεκόταν στο κέντρο και με το κεφάλι της προς τον ουρανό έκανε στροφές.Εκει μέσα τα παιδιά θα είχαν επιτέλους οτι τους άξιζε και αυτό έκανε τη καρδιά της,έστω για λίγο,να χτυπά χαρούμενη.Τίποτε άλλο δε της απέμεινε παρα μόνο η προσφορά.Έδινε κομμάτια του εαυτού της σε όσους γνώριζε πως δε θα την εγκατέλειπαν ποτέ.Μια τέτοια μέρα που εκείνη απολάμβανε την εξέλιξη του κτηρίου,έκανε περίπατο στους ελάχιστους διαμορφωμένους χώρους.Πέρναγε τα δάχτυλά της στους τοίχους και τους φανταζόταν βαμένους με χαρούμενα χρώματα.Έβλεπε τα ανοίγματα που θα υποδέχονταν τα παράθυρα και σκεφτόταν τον υπέροχο κήπο που τα παιδικά ματάκια θα αγνάντευαν.Έτσι, κατέληξε στον εξωτερικό χώρο διαπιστώνοντας πως δεν υπήρχε κανείς εκεί.Λες και δια μαγείας όλοι εξαφανίστηκαν.Ταξίδεψε το βλέμμα της τριγύρω με ύφος γεμάτο περιέργεια.Το περπάτημά της έγινε γρήγορο και έπειτα έτρεξε προς τη πύλη.