DANTE Legend...ThE BeGiNninG

ΧΑΜΕΝΟΙ

Η μουσική έπαιζε και σε ένα συγκεκριμένο τραγούδι ο Στηβ βρήκε με τα μάτια τη Lily.Πάντα του άρεσε,τη θαύμαζε και συχνά δε μπορούσε να πάρει το βλέμμα του απο πάνω της.Όλους τους κρατούσε σε απόσταση και η οικειότητα για εκείνη έδειχνε άγνωστη λέξη.Τη πλησίασε σκύβοντας κοντά στο αφτί της ''Τι λες να χορέψεις μαζί μου''ψιθύρισε και αυτή τον κοίταξε.Σα σωτήρα τον είδε αφού ο κόσμος την είχε τρελάνει στις ερωτήσεις και κουβέντες που της φαίνονταν ανούσιες.Κούνησε το κεφάλι της θετικά και αυτός τη παρέσυρε στο χώρο που διάφορα ζευγάρια χόρευαν αγκαλιασμένα.Τύλιξε τη μέση της με το ένα του χέρι και με το άλλο ακούμπησε το δικό της πάνω του.Τα πρόσωπά τους, το ένα πλάι στο άλλο και άφησαν τη μελωδία να παρασύρει τα κολλημένα κορμιά τους.Ο Στηβ ρούφαγε το άρωμά της και ένιωθε τη ζέστη της,αρκετές φορές χάιδευε τη πλάτη της Lily σέρνοντας τη παλάμη του είτε πιο χαμηλά είτε πιο ψηλά.Άρπαζε την ευκαιρία που του είχε δοθεί,πράγμα σπάνιο και έτσι το εκμεταλλευόταν αγγίζοντά την.Εκείνη απλά υπήρχε,στεκόταν,μιλούσε και βρισκόταν ανάμεσα στο κόσμο νιώθοντας μοναξιά.Οι σκέψεις προσπαθούσαν να εισχωρήσουν στο κεφάλι της μα αυτή δε τις άφηνε,μάχη δύσκολη που έπρεπε να βγει νικήτρια.Μα ποιός άνθρωπος έχει ποτέ κερδίσει έναν τέτοιο πόλεμο?Η καρδιά χτύπησε και συνεργάστηκε με το μυαλό, έτσι η Lily είδε το χέρι της Έμα να τον αγγίζει ξανά.Το κορμί της έσφιξε και ένα βάρος άρχισε να τη πιέζει ''Κάνει ζέστη,ανυπόφορη ζέστη''είπε χαμηλόφωνα και ο Στηβ απομάκρυνε ελάχιστα το πρόσωπό του θέλοντας να τη κοιτάξει.Η ατμόσφαιρα ήταν μια χαρά και όλοι ένιωθαν άνετα ''Είσαι καλά?''τη ρώτησε γεμάτος απορία ενώ συνέχιζε να την έχει αγκαλιά ''Το φόρεμά μου,είναι στενό...δεν έπρεπε να το βάλω''απάντησε και αυτός προκάλεσε το βλέμμα της.Τα μάτια της έπεσαν μέσα στα δικά του ''Φίλα με''του ζήτησε άξαφνα δίχως να σκεφτεί και ο άντρας ένιωσε να του προσφέρεται το καλύτερο δώρο της ζωής του.Η απόσταση μειώθηκε αργά και τα χείλη ενώθηκαν.Ήταν προσεκτικός,αβρός με τη γλώσσα του διακριτικά να αγγίζει τη δική της.Κράτησε τα μάτια του κλειστά και χάθηκε στην αίσθηση ενός φιλιού που έμοιαζε με όνειρο.

Σε εκείνη την αίθουσα όμως υπήρξε κάποιος που τα είδε όλα.Κορμιά ενωμένα,χείλη που έκλεβαν φιλιά χωρίς να τους ανήκουν και αγγίγματα όμοια με όσα αυτός είχε χάσει.Ο Dante ανέκφραστος και ακίνητος, σταύρωνε τον εαυτό του για το συναίσθημα που εμφανίστηκε μέσα του.Το χέρι του έσφιξε χωρίς όριο και το γυάλινο ποτήρι της σαμπάνιας που βρισκόταν μέσα,έσπασε.''Μωρό μου?''αναφώνησε η Έμα ταραγμένη και μερικοί ακόμα που τους περιτριγύριζαν, έσπευσαν να δουν πως είναι το χέρι του.Αυτός το τράβηξε διατηρώντας το άγριο βλέμμα του.Έβγαλε μερικά απο τα μικρά γυαλάκια που τον τρύπησαν και άρπαξε τη γυναίκα απο το μπράτσο ''Πάμε''πέταξε και την παρέσυρε μαζί του έξω απο τη βιβλιοθήκη.Εκείνη ακόμα αναρωτιόταν αλλά ο Dante δε της έδωσε καμιά εξήγηση.Βγήκαν έξω και όσο κατέβαιναν τα σκαλιά, αυτός τραβούσε τη γραβάτα του μέχρι που την άνοιξε και την έβγαλε.Ξεκούμπωσε μερικά κουμπιά απο το πουκάμισό του και φτάνοντας στη λιμουζίνα μπροστά, διέταξε τον οδηγό του ''Πήγαινέ την σπίτι''.Η Έμα τον κοίταξε με γουρλωμένα μάτια ''Τι εννοείς?Εσύ?''ρώτησε.''Θα περπατήσω.Θέλω να μείνω μόνος''απάντησε και γύρισε τη πλάτη του βαδίζοντας παραπέρα.