Everlasting

Kabanata 34: Outcast

Eat pala yun hindi it sa previous chapter. Sorry na! Ang dami talagang maling typo. Hahaha.

Why the hell he lied to me? Bakit hindi niya sinabi ang totoo bagkus ang nagimbento pa siya ng mga kung anong salita. Pinaniwala niya akong tungkol sa business ang pinunta niya kahapon sa Batangas. They totally invade my mind. Naglalaro sa isipan ko ang nalaman. What's with her? What's with painting? Anong kinalaman ni Carlos sa pagbabago ng buhay ni Stacey? At bakit sila magkasama kahapon ng hindi ko alam? Naghintay ako sa opisina niya! Iyon pala ay may kasama na siyang iba.

Bumuntong hininga ako at sumandal sa may sink. Hinilot ko ang sintido ko bago hinarap ang salamin. I can't suppress my anger. I'm really mad. Naiinis ako kay Carlos. Naiinis ako dahil nag lihim siya saakin. Bakit niya itatago saakin ang bagay na 'yon? Mas tanggap ko pa iyong nagpaalam siya saakin kaysa ang ginagawa niya akong tanga habang wala siya sa tabi ko. God.

Pinunasan ko ang namuong luha sa pisngi ko at nilabas ang foundation ko. Nag retouch ako at mas kinapalan ang nude lipstick ko. At ngayon ay may bago nanaman siyang kasama. I don't even know them! Paano kung may malaman nanaman akong pinaggagawa ni Carlos sakanila habang wala ako. Are they even know that he is already engaged? O baka pati sila ay may hinalang nag dadate nga sila ni Stacey. Ang gusto ko na lang gawin ay umuwi at ikulong ang sarili sa kwarto. I can't capture in my mind that he lied. What's is wrong with Carlos? Is he really changed?

Muli akong nag pakawala ng malalim na buntong hininga bago lumabas. My eyes roam around the hall. Bumalik ako sa pasilyo kanina ngunit wala na doon si Carlos. Where is he? Huwag niyang sabihing iiwan nanaman niya ako at sumama sa mga lalaking 'yon? I try to calm myself as hard as I can. Sinubukan ko siyang hanapin ngunit masyadong madaming tatao. Nag niningning ang bawat painting kahit saan ako tumingin. Kung titignan mo ang mata nila ay tuwang tuwang sila sa mga nakasabit sa dingding. They were fond of Stacey's artwork.

Napapikit ako ng mariin. I think I just lose myself confidence. I feel humiliated. Sa Art Gallery pa lang na ito ay kinabog na ako ni Stacey. Walang wala ako sa narating niya. They even acknowledged her earlier. God, Odessa, what is wrong with me? Pakiramdam ko ay tapak na tapak na ego ko sa exhibit na ito.

Natigilan ako sa pahahanap kay Carlos nang may mapansin akong isang painting na pinagguguluhan nila. Dahil may katangkaran naman ako at mataas ang suot kong heels ay kitang kita ko ang painting na 'yon. Napakurap ako at hinilot ang noo ko. I think I'm tired. Kung anu-ano na lang ang nakikita mata ko. Muli kong tignan ang painting. I'm nit dreaming! It's real! Si Carlos ang nasa painting. Hinawi ko ang mga nasa harapan at linapitan ang painting. Napatakip ako sa bibig at tulalang tinitigan ang painting.

It was him. My fiancé. Kung napabilib ako sa painting kanina ay mas humanga ako sa isang 'to. Nakatayo siya sa gitna ng bukid. Malawak na bukid. He was shirtless and his pants is hanging on his hips. Hawak hawak niya ang kulay puting kabayo habang papalubog ang araw. It looks magical. Kung hindi ko lang kilala si Carlos ay iisipin kong ginawa siyang modelo ng artist. He was his inspiration while doing it. The painter paint it wholeheartedly. Napailing ako habang pinagmamasdan ang painting. Praying that the painter has a initial of J.T. Ngunit ang pag-asang nais ko ay gumuho ng makita ang pangalang Stacey sa ibaba ng painting. Sa baba ng pangalan niya ay may nakalagay na Batangas.

Tumalikod ako at lumayo sa painting. Napahikbi ako habang nakatakip ang palad sa bibig ko. How could he do this to me? Ang akala ko ay tungkol lang ito sa business. Bakit sila nasa Batangas? Bakit siya pumayag na gawin siyang modelo ni Stacey. Worst, paano kung may nakabili na sa painting niya? Paano kung hindi iyon binibenta at gusto lang talagang ipakita ni Stacey? God. I can't stand being here anymore. Gusto ko ng umuwi ng probinsya at iwan si Carlos.