Tanıtım ;
O güne kadar nerdeyse toz pembe bir hayat sürüyordum.
En büyük derdim; babamın bana karşı olan ilgisizliği ve soğuk tavırlarıydı ama içten içe beni sevdiğine inanırdım.
Belki de annemin söylediklerinden dolayı böyleydi düşüncelerim ama bilemiyordum. Annem sanırım beni bu dünyada koşulsuz şartsız en çok seven kişiydi. Dünyalara bedel bir arkadaş grubum vardı . Bir yandan üzülürken, bir yandan da güzel gidiyordu. Ama sonra her şey bozuldu..
Kesinlikle tahmin edemezdim ki, olayların bu kadar sarpa saracağını..
Olaylar karışıyordu, bense sadece olaylara ayak uyduruyordum.
Ilk başta her şey bir düzmeceydi! Sonrasında olaylsr karışmaya başladı, beklenmedik gelişiyordu olaylar...
Halimden memnundum ta ki katili hatırlayıncaya kadar...
O mutluluğumu da ailem gibi yitirmiştim...
Ailem... Zaten bu yaşadıklarımın sebebi de buydu!
Doğum günümün yemeğinde gözlerimin önünde katledilmişlerdi . Bense sakarlığımdan dolayı düşmüş ve geçici bir hafıza kaybı geçirmiştim.
Tekrar gözlerimi açtığımdaysa her şey karışıktı. Ortada ne bir katil vardı ne de bir suçlu! Büyük ihtimalle suç ortakları susturulmuştu. Bense hiçbir şey hatırlamıyordum. Elim kolum bağlı kulaktan arastırmalarıma dayanan bilgilerle hareket ediyordum.
İntikam almak istiyordum fakat koşullarım zordu. Tıpkı Efe gibi...
Her şey daha yeni başlıyordu.
Bu benim oyunumdu ; Oyun Bozan'ın...
Her sey tam bitti derken yeniden başlıyordu.
Bu hikaye belki karanlıktı.
Belki siyah tablo siyahin tonlarını bir bir deniyordu.
Belki de hepimiz karanlıktık. Ve birbirimizde kayboluyorduk.
Ama biz bu karanlık tabloda yeniden çiziliyorduk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OYUN BOZAN
Teen FictionUnutulmaya yüz tutmuş biri, hayata nasıl tutunabilirdi? Belki de, en büyük düşmanı olan biri mi ona tekrardan yaşam verebilirdi? İntikamla kurulan oyunlar mıydı, onların hikayesi? ~ Ben annemi ve babamı da kaybettikten, hemen sonra eski, soğuk Duru...
