OYUN BOZAN

°41• CEVAP

İyi okumalar :)

Sarılısları mediayada.

~

İçimde ukte kaldın.

~

"Duru, sözünü tutmaya hazır mısın?"

Evet, bunu hakketmiştim.

Aklıma tüküreyim!

Afferim.

İç seslerimin tartışmasına kulak asmamalıydım.

" Hayır." dedim.

Salağa yatamayacaktım. Ben eğer söz verdiysem tutardım. Asla vazgeçmeyecegim bazı prensiplerimden sadece biriydi.

" Ne yazık ki, ben istersem hazır olmak zorundasın." dedi.

Güldüm, sinirle.

Kısa kestim.

" Şaka mısın?" diye sordum şaşkın bir ifadeyle.

" Hayır." dedi ve devam etti. " Kabul ediyor musun? Yoksa, ikinci seçeneğe mi geçeyim?" diye sordu.

Hangi ikinci seçenek?

" Ne seçeneginden bahsediyorsun?" diye sordum kaşlarımı çatıp.

Merdivenleri yavaşca çıktım ve tam karşısında durdum.

" Efe'nin neden peşinde dolandığın gerçegi." dedi yamukça sırıtarak. Ve ellerini arkasında bağladı.

Bir Efe etmese de o da yakışıklıydı.

Tabii ki Efe benden torpilli degildi. Yani azıcık olabilirdi ama çok değildi. Efe çok yakışıklıydı. Sesi bile yakışıklı denilen tiplerdendi sanki.

Neyse, konumuz bu degildi. Ne biliyor olabilirdi ki?

"Saçmalama! Onun neden yanında olduğum sadece Efe'yle beni ilgilendirir." dedim sertçe ve ela gözlerine dikdik bakmaya başladım.

Sanılarıma göre şu an tedirginliğimi iyi gizliyor olmalıydım.

" Hâlâ inanmadım. Aynanın önünde biraz yalan denemesi yapmanı tavsiye ederim." dedikten sonra küstahça güldü. Ve bir adım daha yakınıma geldi. Ve aramızda yaklaşık 2 adım bıraktı.

"Ne kadar daha saçmalarsın?" diyerek bu sefer daha ukala bir tavır takındım.

Biraz bekledi ve bakışlarını arkama dikdikten bir iki dakika sonra alt dudagını ısırıp bana baktı ve konuşmaya başladı.

"Annesi ve babasını kaybetmiş bir kız, " dedi ve bana baktı. "Sana kimi hatırlatıyor?" dedi acımasızca kalbimi çiğnerken.

'Kendimi.'

Boğazıma oturan yumruyu unutmaya çalıştım. Hayır, gözlerim dolmamalıydı.