Bölümler çok sık gelemiyor biliyorum ama bu hafta bu hafta bir bölüm daha yayınlamayı düşünüyorum
Medyadaki Cenk .
İyi okumalar :)
Hayaller ve amaçlar farklıdır...
Yaşanmışlıklar bambaşkadır...
Oflyarak önümdeki taşı ayağımla vurarak ileri doğru attım.
Efe ile bir şekilde karşılaşmam gerekiyordu ama biz hiç karşılaşamıyorduk.
O uçurumdu bense aşağıdaki deniz ...
O yukarıdaydı , ben aşağıdaydım...
O tehlikeli ve gizemliydi... Bense sıradan ve Duru ... Duru'ydum her şeyimle . Ne yapacağım her zaman belliydi . İçim dışım bir ...
Ben bütün sayfaları berrak bir ansiklopediysem , o yeni bir defterdi .
Herkes boş defteri okuyamazdı . Hatta kimse... Yaşayarak görebilirdik sanırım...
Çünkü ben de henüz bilmiyordum !
Sokakta benden başka kimse yoktu ,tektim. Ara bir sokaktı ve pek işlek olduğu söylenemezdi . Sol sokaktan sesler geliyordu . Ve ben meraktan çatlıycaktım.
" Efe bey kendini buraların efendisi sanmış!"
"Lan !Şimdi istesem seni yerle bir ederim ! " diye bağıran Efe'nin sesini duyunca aniden sokağa daldım.
Gözler bana dönerken pişmanlıkla başımı eğip dudağımı ısırdım.
Tamam. Bir daha fevri davranmayacaktım.
Gözlerimi onlara çevirdiğim de Efe ve yanında da Burak vardı. Tartıştıkları grup ise 5 kişiydi. Neylerine güveniyordu bunlar ?! 5'e 2 !
Şu an arkama bakmadan kaçmak istiyordum. Niye birden sokağa giriyorsam ?! Duyduysam duydum ! Uf !
Efe sıkıntıyla gözlerini devirirken bu sefer Burak'a baktım. Bana kısa bir bakış atıp karşı gruba döndürdü bakışlarını.
Tam arkamı dönmüş bir iki atmıştım ki biri kolumdan tutunca korkuyla sıçradım. Şu an acayip tedirgindim. Çocuğun yüzüne baktığımda tatlı olduğunu düşünsem de şu an ki korkum bu düşüncelerimi bastırıyordu .
" Hey . Hey ...Daha yeni geldin nereye ?" diye alayla sorduğunda kolumu çekmeye çalışsam da izin vermeyip daha da sıktı.
" Beni rahat bırak . Ben bir şey yapmadım " dedim sert bakışlar atarak korktuğumu belli etmemeye calışırken.
" Olsun .." dedi sırıtarak.
Ben kolumu çekmeye çalışırken beni siyah bir Porsche'nin önüne çekimce Efe bize doğru gelmeye başladı .
" Bırak lan kızı !"diye tıslyan Efe'ye baktığım da sinirden kıp kırmızı olmuştu .
Efe'yi iki kolundan tutup durdurdukların da Burak bekliyordu .
Gözlerimi çocuğa çevirdiğim de göz göze geldik.
" Bu kız kim Efe? " diye sorduğun da saçımı parmağına doluyordu ve ne yaparsam yapayım bir türlü kurtulamamıştım. Ne ara bu konuma geliştik!?
" Sanane. " diye söylendiğim de sinirli bakışlarını bana çevirdiğinde sertçe yutkundum. Keşke hiç konuşmasaydım.
Burak anlamış olacak ki ;
" Kızı bırak Cenk . Onu karıştırma. "
dediğinde merakla çocuğa baktım.
Galiba beni tanıdıklarını belli etmemek için ismimi vermiyorlardı . Ama bu çocuğun bir şeyler bildiği kesindi . Çünkü beni gördüğü anda durdurmuştu . Hayır sanki başımda hiç deet yokmuş gibi ben niye bu sesleri dinleyerek bu sokağa giriyorum ki !?
" Çkk .. Olmaz " diye niye dalga geçercesine konuştuğun da gözlerimi devirdim. Az kalmıştı.
" Cenk canına mı susadın lan ! " diye tıslayan Efe'ye baktığımda dayanamayıp çocuğun değerlisine dizimi geçirdim.
Çocuk acıyla kıvranıp diz çökerken fırsattan istifade tüm hızımla arkama bakmadan koşmaya başladım.
Sokak ayrımına geldiğim de ara bir sokağa girip duvarın önüne çöküp yaslandım. Nefesim tıkanmıştı ve şu an çok zor nefes alabiliyordum.
Bir süre nefes almaya çalıştıktan sonra nefesim düzelmişti .
Ayağa kalktığım da biraz sendelesem de sonradan toparladım.
Efe'leri burda bırakıp tabii ki de gitmeyecektim.
Ege'yi arayabilirdim belki .
Şu an onlara yardım etmem garipti ama böyle olması gerekiyordu ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OYUN BOZAN
Teen FictionUnutulmaya yüz tutmuş biri, hayata nasıl tutunabilirdi? Belki de, en büyük düşmanı olan biri mi ona tekrardan yaşam verebilirdi? İntikamla kurulan oyunlar mıydı, onların hikayesi? ~ Ben annemi ve babamı da kaybettikten, hemen sonra eski, soğuk Duru...
