Miami, FL - October the 27th, 2015 - 13:14 PM
Ik ga op het balkon zitten en steek een sigaret aan. Gary's begrafenis is al drie dagen geleden en mijn liefdesverdriet wordt met de dag alleen maar erger en erger. Ik hoef gelukkig een tijdje niet naar school. Het heeft ook geen nut om zonder concentratie en energie ernaartoe te gaan. Het is ook onmogelijk om nu al verder te gaan alsof er niks gebeurd is.
Mijn ogen prikken nog steeds van de tranen en mijn gezicht voelt al dagenlang vochtig aan. Ik ben helemaal kapot, al sinds dag één. Het gaat ook niet beter worden.
Ik haal een diepe zucht en kijk naar het zachte, gekleurde bankje waar ik op zit. Gary en ik gingen hier weleens samen een jointje roken. Man, wat was dat leuk. We lagen altijd helemaal in een deuk om elkaar. Dat waren één van mijn leukste tijden met hem.
De aller, allerleukste en mooiste momenten met hem, waren wanneer hij me knuffelde, me zoende, me onverwachts kleine cadeautjes gaf.. Mijn favoriete is natuurlijk onze allereerste kus. Dat was al meteen op de dag wanneer ik hem ontmoette op dat feest. We waren super dronken, vandaar. Hij vroeg mijn nummer en zo begon het allemaal, drie jaar geleden. Dat weet ik allemaal nog, zó goed.
Ik neem een grote hijs van mijn peuk en kijk achter me, naar mijn slaapkamer. Mijn oog valt op mijn bed. Ik moet glimlachen. En om niet te vergeten, de seks. We hebben het al zo vaak gedaan in mijn bed. Met hem was natuurlijk ook mijn eerste keer. Dat is al ongeveer een anderhalf jaar geleden, toen pas wou ik het doen. Ik wilde dat mijn eerste keer speciaal werd, en dat is het ook geworden. Ik heb er zeker geen spijt van. Ik weet nog toen ik voor het eerst aan zijn prachtige, gespierde lichaam zat. Mijn handen zaten letterlijk overal. Het was geweldig.
Ik draai me weer om en ik voel dat er weer tranen in mijn ogen springen. Ik veeg ze weg en neem weer een hijsje van mijn sigaret. Wanneer het op is, gooi ik het zo ver mogelijk weg. Ik zie het in de verte op de grond vallen. Mijn blik blijft daar hangen. Er staat daar iemand. Met spleetogen probeer ik goed te kijken. Het is best ver, ik kan niet goed zien wie het is en hoe hij of zij eruitziet. Maar ik voel dat degene me aanstaart. Verbeeld ik me nou? Ik sluit mijn ogen, schud mijn hoofd en kijk nog een keer. Het is weg. Verward frons ik mijn wenkbrauw. Dat was vreemd. Het leek op een mens, maar het was nogal vaag. Het was meer een soort schaduw.
Ik haal mijn schouders op. Ik heb me vast verbeeld. Dan gaat mijn mobiel af. Ik kijk op het scherm en zie dat het Mel is.
'Hey Mel.' zeg ik nadat ik opneem.
'Hey Bri, hoe voel je je?'
Ik haal diep adem. 'Nog steeds zwaar kut.' Ik hou mijn hand voor mijn voorhoofd.
'Ach, schat van me. Dat snap ik ook wel. Wil je dat ik even langskom?'
Ik schud mijn hoofd, ook al ziet ze me niet eens. 'Weet je wat? Ik kom wel naar jou,' stel ik voor. 'Waar ben je eigenlijk?'
'Gewoon thuis,' zegt ze. 'Ik kom net van school.'
'Oké, ik kom er nu aan. Tot zo.' Ik sta op, loop naar binnen en dan de trap af. Ik vergeet dat ik make-up loos ben, maar opmaken heeft toch geen nut meer. Straks moet ik weer huilen en dan loopt alles weer uit. Ik heb tenslotte de laatste tijd geen make-up meer op. Het is ook niet eens nodig.
Mel omhelst me meteen wanneer ik bij haar voordeur sta. De laatste tijd heb ik dat als iemand me knuffelt, ik begin te huilen. Maar dit keer hou ik me in. Ik word een beetje moe van al die vermoeiende, vieze tranen. Mijn huid wordt er ook niet beter op. Ik volg haar naar binnen en we lopen de trap op. 'Zijn je ouders niet thuis?' vraag ik terwijl ik achter haar aan loop.
Ze schudt haar hoofd. 'Ze moesten allebei naar een vergadering of zo.'
Ik spring op Mels bed en Mel gaat op haar schommelstoel zitten. Zuchtend kijk ik naar het plafond. 'Hoe was school?' vraag ik mijn beste vriendin.
'Nogal kut,' zegt ze zoals verwacht. 'Niemand had concentratie en alsnog ging dat proefwerk van Duits door.'
Ik grinnik zachtjes. Wel fijn dat ik dat proefwerk niet hoefde te maken. Ik ben zo slecht in Duits, en al helemaal nu, in deze moeilijke shit tijd.
'Dus iedereen was depressief?' vraag ik terwijl ik me omdraai en naar Mel kijk.
Ze knikt. 'Ja natuurlijk. Wat dacht je anders? Iedereen kent Gary en iedereen mocht hem.'
Ze heeft gelijk. Gary en Drew zijn samen heel populair op school. Komt omdat ze allebei heel sociaal zijn. Ook hebben ze gevoel voor humor, en ze zijn ook nog eens heel knap. Iedereen zegt altijd dat alle meiden van de school een crush op hun hebben. Ik kon nog steeds niet geloven dat ik een relatie had met één van de populairste en knapste jongens. Maar dat hij populair was, was absoluut niet de reden waarom ik hem leuk vond. Sterker nog, ik heb hem nog nooit gezien op school. Hij stond altijd buiten met zijn vrienden, te roken. Dat was de tijd toen ik nog niet rookte, vandaar. Ik kwam hem tegen op een feest, een bekende club waar altijd veel jongeren kwamen. Ik kwam daar toen ook voor het eerst, en ik had nooit verwacht dat dat ook de allermooiste avond van mijn leven zou worden..Mel, Jessie en ik gingen ons mooi opmaken bij Jessie thuis. We hoorden dat er een leuk feest was in een grote, bekende club die we nog niet kenden. We wilden altijd al naar een discotheek gaan in plaats van kleine buurtfeesten waar zelfs pubers van dertien komen. Het werd tijd voor een volwassen-feestje. We moesten wel met de bus, want de club was niet in de buurt, en al onze ouders konden ons niet brengen en ophalen. Maar met de bus gaan vonden we geen enkel probleem. Nadat we onze haren hadden gekruld met Jessies krultang, gingen we nog even selfies maken, omdat we er die avond top uitzagen. We hebben veel gelachen, ook toen we nog nuchter waren. Jessies ouders waren niet thuis, dus we konden daar lekker indrinken. We schoten de wodka in één keer naar binnen, wat we altijd doen als we alcohol drinken. In de bus moesten we ons inhouden, dat lukte vrijwel prima. We moesten wel een paar keer in onszelf lachen, maar gelukkig had niemand dat door. Toen we bij dat feest aankwamen, mochten we eindelijk uit ons dak gaan. Volgens mij vielen we een paar keer op de grond en moesten andere feestbeesten ons overeind helpen. We dansten wild en zongen met alle liedjes die we kenden mee. En toen maakten we oogcontact. Gary en ik. Het duurde lang, want ik wou niet wegkijken door zijn mooie, blauwe ogen. Hij glimlachte naar me, het gaf me een warm gevoel van binnen. Ik glimlachte terug, dat gebeurde automatisch. Het was alsof we al wisten dat er een connectie tussen ons was. Mel en Jessie waren al ergens een stuk verderop verder aan het rondspringen, maar ik had dat niet eens door. Gary kwam naar me toe en hield me bij mijn middel vast. Het was fijn. Ik wist toen al dat ik me goed bij hem voelde. We bleven elkaar aankijken, totdat hij me meenam naar de bar. Hij bood me wat te drinken aan en haalde voor zichzelf ook wat. Hij kon zo aan alcohol komen, hij zag er ouder uit dan dat hij eigenlijk was. We hebben even gepraat en gelachen, maar omdat we allebei aan de whisky zaten, werden we ladderzat. We begonnen klef te doen. Hij trok me steeds tegen zich aan en drukte steeds een kusje in mijn nek. En uiteindelijk kwam het; onze eerste kus. Het duurde lang, maar de uren flitsten zo voorbij. Zijn tong vroeg om toestemming en ik reageerde er meteen op. Onze tongen gleden teder tegen elkaar aan. Het voelde fijn, héél fijn. Aan het eind van de avond vroeg hij naar mijn nummer, en zo ontstond het begin van een leuke, lange, onvergetelijke relatie. We waren ongeveer een maand lang aan het appen, totdat hij me eindelijk vroeg of ik z'n vriendin wilde zijn..
Ik sta op en loop naar Mel. Ineens begin ik te huilen.
'Ach, kom hier, lieverd.' zegt ze en ze trekt me naar zich toe zodat ik naast haar op de schommelstoel ga zitten. Ik pas er gelukkig wel bij.
Ik leg mijn hoofd op haar schouder en ze slaat haar armen om me heen en aait aan mijn haren. Ze begrijpt waarom ik plotseling moet huilen. Het is een moeilijke tijd voor me en het duurt wel even voordat ik verder kan met mijn leven. Gelukkig snapt Mel dat volkomen en zal ze er altijd voor me zijn. Wat ben ik toch blij met mijn beste vriendin.
JE LEEST
The Strange Lady (chapter I: the beginning)
Horror'Wat is je naam?' Ik slik en kijk mijn nieuwe therapeut aan. 'Briana.' 'Leuk je te ontmoeten, Briana, mijn naam is Ron. Kun je misschien wat over jezelf vertellen?' Ik haal een diepe zucht. 'Ik ben achttien. Ik kom uit Miami.' 'Wat doe je het liefst...