The Strange Lady (chapter I: the beginning)

Hoofdstuk 36

Langzaam open ik mijn ogen. Meteen zie ik mijn verlamde arm voor me die zwak op een grond leunt. Ik voel dat ik met mijn wang tegen de vloer aan lig. Waar ben ik..? Ik probeer om me heen te kijken maar ik zie heel weinig. Dan besef ik dat ik ergens in een donkere ruimte op de grond ben beland. Voorzichtig sta ik met moeite op en kreun zacht. Nogmaals, waar ben ik..? En wat is er gebeurd? Hoe ben ik hier terechtgekomen? Wat is dit voor een plek? Wanneer ik één stap probeer te zetten, hoor ik al een kraakgeluid van beneden, alsof ik op een oude, houten vloer loop. Nog even en ik zal denken dat ik ieder moment door deze vloer ga zakken. Ik kijk weer om me heen. Ik frons mijn wenkbrauw. Dat is gek. Hoe langer ik kijk, hoe lichter de omgeving wordt. Langzaam begin ik door te krijgen dat ik in één of andere kelder ben, vol met kasten waar allemaal oude, stoffige boeken en papieren in liggen. Van het ene hoek naar het andere bekijk ik de ruimte totdat ik zo'n beetje alle hoeken heb gehad. Niet dat er veel hoeken zijn, mijn eigen slaapkamer is zelfs nog groter, terwijl ik sinds dat ik klein was al vind dat mijn slaapkamer veel te klein is. Ik probeer me te bedenken of ik al eens eerder in deze onbekende, mysterieuze kelder ben geweest. Maar nee, als het goed is ben ik hier voor het eerst. Ik kom tenslotte nooit in kelders, ik weet niet eens hoe onze eigen kelder eruit ziet. Hebben wij er überhaupt wel één? Misschien ben ik wel gewoon thuis en ben ik in onze kelder waar ik nooit kom. Nu is de vraag nog, hoe ben ik hier, op de grond, ineens terechtgekomen? Voorzichtig loop ik naar een kast waar mijn oog het eerst op valt. Ik staar naar al die stoffige spullen die erin zitten. Het ziet eruit alsof het al jaren niet is aangeraakt door iemand. Ik pak een dik, oud boek dat er ergens tussenuit steekt en kijk ernaar. Ik kan er niks van lezen, zo stoffig is het. Ik blaas en veeg het stof eraf. "Verloren In Het Duister" staat er als titel op. Aan de kaft kan ik zien dat het een ouderwets verhaal is. Zonder plaatjes en heel veel tekst die je met een vergrootglas moet lezen. Ik leg het boek terug waar ik het vandaan heb en kijk verder. Dan valt mijn oog op een mandje met allerlei blaadjes erin. Ik pak er één uit en zie dan dat het een aantal blaadjes die aan elkaar vast geniet zijn. Ik kijk naar het blaadje dat voorop hangt. Dit is een geboorteakte.
Naam: Graham-Gareth Preston
Geslacht: man
Ouders: John Hendrick Preston & Elizabeth Dorothea Preston
Geboortedatum: 04-04-1997
Geboorteplaats: Chicago, USA
Ik ken deze persoon niet. Hoewel zijn naam me wel bekend voor komt. Gareth. Dat is Gary's volledige voornaam. Heel uniek, ik hoor die naam niet vaak. Ik vraag me af wie deze man is. Mijn oog valt even op de geboortedatum die erbij staat. 04-04-1997, hij is dus nog jong. Zou deze kelder misschien van hem zijn? Misschien woont hij hier... Ik blader snel door alle blaadjes heen die erachter hangen. Opeens valt er een dikke klapper met een harde lawaai op de grond, die van de bovenste plank komt. Ik schrik me dood en doe een grote stap naar achter. Mijn hart slaat op hol en met mijn ogen wijd open staar ik geschrokken naar de grond. Die zag ik niet aankomen. Waar kwam dat ineens vandaan?! Ik zag die klapper wel aan de bovenste plank, maar het leek niet alsof het bijna zou vallen. Het zat gewoon netjes recht tussen al die andere klappers. Ik slik. Het leek gewoon alsof iemand het met volle kracht naar beneden gooide. Met kleine, bange stapjes loop ik dichterbij terwijl ik nog steeds naar de klapper staar. Ik wil er niet eens in kijken, maar het voelt alsof er iets is wat mij daarnaartoe trekt. Ik pak de dikke, stoffige klapper voorzichtig op en leg het op een tafeltje neer dat naast de kast staat. Weer blaas en veeg ik het stof eraf. Dan sla ik de klapper open en zie het eerste blaadje voor me. Het enige wat ik zie is een lang stuk tekst en ik heb absoluut geen zin om dat te lezen. Ik sla de bladzijde meteen om en weer zie ik een lang stuk tekst waar ik haast een leesbril voor nodig heb om het te lezen. Ik blader maar door totdat ik hopelijk iets interessants tegenkom. Mijn vinger stopt bij een blaadje met veel minder tekst erop. Snel lees ik wat ik er allemaal op staat. Dit is ook een geboorteakte, maar dan ouderwetser. Alsof het van de jaren tachtig komt.
Naam: Christina Anthea Preston
Geslacht: vrouw
Ouders: Henry Jonathan Preston & Mariah Alice Preston
Geboortedatum: 22-03-1875
Geboorteplaats: Columbus, USA
Waarom komt deze voornaam mij ook weer zo bekend voor? Ik ken geen Christina, maar die naam heb ik eerder gehoord kort geleden. Snel blader ik door de blaadjes heen. Alleen maar grote tekst met informatie. Wanneer ik een foto voorbij zie komen, blader ik gauw terug. Het is een foto van een vrouw die mij zó erg bekend voor komt, en over deze twijfel ik niet. Ik ken deze vrouw. Ik weet het honderd procent zeker. Ik slik. Dit kan niet waar zijn. Dit is...
'Hoe durf je tegen ons te liegen?'
Ik schrik me rot wanneer ik ineens harde stemmen hoor. Bang kijk ik om me heen. Het klinkt zo luid, maar er is niemand in deze ruimte. Waar komt het vandaan?!
'Hoe durf je misbruik te maken van een plek die moest worden gemaakt van God?!'
Spontaan krijg ik tranen in mijn ogen. Die stem klinkt zo dreigend, zo kwaad, verschrikkelijk.. Ik zak door mijn knieën en haal diep adem. Er drukt iets op me. Ik voel me.. ellendig.. zwak.. alleen. Wat gebeurd er met me?!
'Wat spijt het je?!'
Ik houd mijn handen angstig voor mijn oren. Tranen rollen over mijn wangen. Laat het stoppen, alsjeblieft, laat het stoppen...
'Christina, zeg op! Wat spijt het je?!'
Doe me geen pijn, alsjeblieft, ik smeek het u, doe me geen pijn...

Badend in mijn tranen en zweet schrik ik wakker. Al gauw zit ik rechtop op mijn bed, helemaal buitenadem. Wanneer ik zie dat ik weer in mijn kamer ben, haal ik een diepe zucht van opluchting. Dan begin ik langzaam weer te huilen. Zoveel emotie, zoveel pijn. Het raakt me gewoon diep. Dit was niet zomaar een droom. Nee. Dit had een betekenis. Ik voel het.
Christina. Zij is de vrouw die mij constant volgt. De geest van Christina, corrigeer ik mezelf, aangezien ze in 1875 was geboren als die informatie in die klapper klopte.
Allerlei vragen spoken rond in mijn hoofd. Waar is die kelder? Wat is het verhaal van Christina Preston?
Ik slik.
Wie is Graham-Gareth Preston?
Weer slik ik.
Gareth... Gary?