The Strange Lady (chapter I: the beginning)

Hoofdstuk 24

Hey everyone :)
Sorryyy dat het al zo lang geleden is sinds m'n laatste update, maaar ik had het nogal druk met m'n examens en zo.. ik ben er net klaar mee!! ik ben zooo blij, ik heb nu al gewoon zomervakantie omg!! nu maar hopen dat ik gewoon geslaagd ben.. ik ben er zo onzeker over, ook al gingen de examens volgens mij gewoon best goed maar ja.. ik heb altijd dat ik denk dat ik het goed heb gedaan maar uiteindelijk kom ik erachter dat ik een slecht cijfer heb, lol.
yaaay, dit boek heeft al 1000 lezers! weinig of niet, ik ben er alsnog heeeel blij mee! :)
ik ga nu lekker verder schrijven en ik ga m'n best doen om sneller te updaten de komende dagen!
thanks for everything, you all xoxo

Miami, FL - January the first, 2016 - 14:01 PM

Ik schrik wakker van een hard, irritant geluid naast mijn oor en meteen prikken mijn ogen heel erg wanneer ik snel om me heen kijk. Ik zie alles heel wazig. Met veel moeite ga ik kreunend van de pijn overeind zitten. Mijn hand verplaatst zich automatisch naar mijn voorhoofd. Wat heb ik een barstende koppijn!
Ik kijk naast me en zie dat mijn mobiel afgaat. Ik rol met mijn ogen en laat het gewoon liggen. Ik ben zo chagrijnig, het kan me niet eens schelen wie mij probeert wakker te bellen.
Ik laat een lange, vermoeiende geeuw uit mijn mond ontsnappen en wanneer ik voor me kijk zie ik dat ik, op een vreemde manier op mijn eigen bed zit. Huh? Wat is er mis met mijn bed? Maar dan maakt mijn mond een 'o'-vorm als ik zie dat ik gewoon aan de andere kant van mijn bed heb geslapen. Mijn kussen ligt bij mijn voeten.
Oké, wat in vrédesnaam is er de afgelopen nacht allemaal gebeurd? Ik herinner me helemaal niks meer. Het enige wat ik weet is dat ik vandaag waarschijnlijk een brak dagje ga hebben. Ik leg mijn hand weer op mijn voorhoofd. Én dat ik waarschijnlijk een eindeloze koppijn ga hebben.
Ik kijk naar de klok die boven mijn deur hangt. Ik frons mijn wenkbrauw. Is het serieus al twee uur 's middags? Hoe lang heb ik geslapen?!
Ik probeer voorzichtig op te staan. Ik kreun van de pijn, maar uiteindelijk lukt het me. Opgelucht haal ik een diepe zucht en loop richting de spiegel die achter mijn "make-up bureau" hangt. Wanneer ik mezelf zie, schrik ik zó erg, dat ik wel achterover kan vallen.
Met mijn ogen wijd open staar ik een enge, mislukte zombie aan. Mijn make-up is helemaal uitgelopen en mijn haren staan pluizend rechtop om alle kanten op te gaan. Onder mijn ogen is het helemaal zwart van de mascara, alsof ik de hele nacht heb staan huilen.
Ik ga op mijn bureaustoel zitten en laat mijn gezicht zuchtend in mijn armen op mijn bureau vallen. Ik voel me zó slecht, dat zelfs een grote bak vol met chocolade ijs me niet eens kan opvrolijken. Het voelt alsof er steeds een volle steek in mijn hoofd te binnen schiet. Laat het alsjeblieft ophouden!
Weer onderbreekt mijn irritante rot beltoon de fijne stilte die mijn hoofd tenminste met rust laat. Ik rol vol walging met mijn ogen en met tegenzin sta ik op om naar mijn mobiel te lopen. Ik kan iedereen niet de hele tijd blijven negeren, hè?
Met een geïrriteerde blik kijk ik naar mijn mobiel. Dan besef ik dat ik ook nog niet eens normaal kan lezen. Met spleetogen kijk ik naar de wazige letters die op mijn mobiel weergeven staan.
Na een tijdje wordt mijn beeldscherm weer een stuk helderder. J.. Jes.. Jessie?
Ik druk op het groene knopje om op te nemen.
'Briana!' hoor ik haar zeggen met een opgeluchte stem. 'Ein-de-lijk zeg, je neemt op! Ik heb je al zo vaak geprobeerd te bellen!'
Ik frons mijn wenkbrauw. Ik heb echt geen zin in een gesprek. 'Uh, ja.. Hoi.'
Ik hoor een diepe zucht aan de lijn. 'Bri.. Ik snap echt dat je boos bent. Dat is ook terecht. Maar.. het laatste wat ik wil is jou verliezen..'
Verward kijk ik voor me uit. Ik heb geen flauw idee waar ze het over heeft. Ik blijf maar stil en wacht gewoon af.
'..Woorden kunnen niet beschrijven hoe erg het me spijt.. Echt waar.. Als ik het kon terugdraaien, dan zou ik dat al lang gedaan hebben. Ik schaam me zo, wat ben ik toch een rotwijf.. Bri.. Is er nog een kans dat je me ooit zal vergeven? Het spijt me zoveel.. Alsjeblieft vergeef het me..'
Ik hoor dat ze begint te snikken. Ik kan aan haar stem horen dat ze heel veel spijt heeft. Maar van wat dan..?
Plotseling schiet alles weer bij me te binnen. Echt letterlijk opeens. Vannacht.. Owens houseparty..

Mijn handen begonnen te trillen.
Mijn blik ging langzaam naar Mel, en toen weer terug naar Jessie.
Ze slikte. Ik kon aan haar gezicht zien dat ze niet wist wat ze moest zeggen.
Ik slikte. 'J-Jess..' onderbrak ik met moeite de lange stilte.
Ze begon te zweten.
'H-hoe kun je..?'
Ze schudde voorzichtig haar hoofd. 'Bri, ik..'
Toen ik zag dat ze dichterbij me wilde komen, sprong ik meteen achteruit.
Ik schudde in paniek mijn hoofd en tranen begonnen over mijn wangen te stromen.
Ik keek naar Mel. 'En jij.. jij w-wist hier gewoon van..?'
Ze zei niks. Ik zag haar mond wel trillen, maar er kwam geen woord uit.
'Bri.. wees alsjeblieft niet boos op haar..' stamelde Jessie. 'Ik.. Het.. Het spijt me..'
Weer schudde ik mijn hoofd. Ik kon het gewoon niet geloven. 'Maar.. we waren toch..'
'Bri, we zijn vriendinnen.. Dat zijn w-we echt.. Echt waar.. H-het spijt me.. Ik.. Het stelde niks voor! Gary en ik waren gewoon dronken en..'
Dronken? Ja hoor, alsof dat een goede reden was. Mijn hart ging zó erg tekeer, dat het leek alsof het uit mijn lijf wou springen, om zo in stukken te breken. Ik kon mijn oren niet geloven. Jessie zou zoiets toch nooit doen?!
Elke stap die ze probeerde te zetten om dichterbij me te komen, trok mij meer naar achter. Mijn verdrietige blik begon langzaam naar een kwade blik te veranderen. Ik veegde mijn tranen weg.
Ik schudde beslist mijn hoofd. 'Een vriendin..?' kwam er met veel moeite uit mijn mond. 'Noem je jezelf nou een vriendin van me..? Nee. Dat ben je niet. En jij ook niet, Melanie.'
Mel keek me geschrokken aan vanwege de manier hoe ik haar volledige voornaam uitsprak. Zo heb ik haar al jaren niet meer genoemd.
'Bri, luister nou..'
'Nee, ik vertrouw jullie beide niet meer. Ga weg man, rot op uit mijn leven.'
Ik draaide me om en liep richting de trap.
'Wacht, Bri, stop!'
Ik rende de trap af en eenmaal beneden viel mijn oog meteen op één ding: de voordeur. Ik wou weg hier.
Ik liep ernaartoe, maar plotseling werd ik tegengehouden door twee dronken jongens.
'Hey, waar ga je naartoe?!'
'Ja, het is nog niet eens nieuwjaar, joh! Over een halfuur gaan we lekker vuurwerk afsteken, wijfie. Hier, neem nog een slok!'
Ze gaven me een rode beker en de sterke geur van alcohol drong mijn neus binnen.
Eerst trok ik een afwijzende blik, maar daarna dacht ik even na.
Er verscheen een grijns in mijn gezicht. Ik weet niet hoe, maar hier had ik eigenlijk toch wel zin in.
Ik wou gewoon.. Ik wou gewoon alles vergeten.
Ik nam het aan en schoot de tequila in één keer bij me naar binnen.
De dronken jongens begonnen overdreven-trots te roepen en namen me weer mee naar binnen, de wilde menigte in.
Toen ik een tafel vol met shots zag, ging ik er meteen op af.
Ik pakte er niet één, niet twee, niet drie.. niet vier.. Ik wist niet eens hoeveel ik er pakte.
Alles begon meteen te draaien en ik dacht helemaal nergens meer aan. Maar ik stopte niet met drinken en ging gewoon meer shots naar binnen gooien.
Ik begon met iedereen die ik tegenkwam te dansen.
Uiteindelijk belandde ik bij een andere tafel waar veel flessen alcoholische drank te vinden was.
Ik pakte een rode beker om er wat in te schenken.
Meteen dronk ik het binnen twee seconden op, maar plotseling werd het uit mijn hand getrokken.
'Hey, dat is van mij!' riep ik boos.
Toen zag ik dat het Jessie was.
Ik keek haar kwaad aan. 'Geef terug!'
'Bri, stop hier alsjeblieft mee! Dit helpt echt niet!'
Ik begon overdreven te lachen en praatte haar met een piepstemmetje na. 'Zal ik anders lekker met al jouw vriendjes gaan neuken?! Stelt toch niks voor joh!'
Haar mond viel open.
'En dan ook nog mijn beste vriendin afpakken!' zei ik er meteen bij. Ik sloeg mijn arm nep-lachend om haar heen. 'Weet je, meid, voordat ik jou kende, waren Mel en ik niet zomaar beste vriendinnen, we waren zussen. Alleen wij met z'n tweeën. En dat veranderde sinds dat ze ineens vaker met jou omging.'
Ik sloot mijn ogen en genoot van het lekkere gevoel dat ik door de alcohol kreeg.
Jessie schudde mijn arm van haar schouder en keek me boos aan.
'Dus gefeliciteerd hè.' zei ik.
'Met wat?'
'Met het afpakken van alles wat van mij is. En weet je wat je prijs is? Het verlies van de vriendschap tussen jou en mij.'
Ik pakte een hele fles wijn met een rietje en liep weg.

'Bri.. Ben je daar nog..?'
Meteen hang ik op.
Plotseling moet ik huilen.