The Strange Lady (chapter I: the beginning)

Hoofdstuk 58

Miami, FL - January the 13th, 2016 - 22:21 PM

Drew parkeert de auto.
Owen slikt. 'Yo.. gast. Waarom zijn we hier?' Hij vindt het niet bepaald fijn om op deze plek te zijn. De herinneringen met Gary komen weer gelijk naar boven.
Met z'n drieën staren ze vanuit de auto naar Gary's huis, dat nog steeds afgesloten is. Meteen voelen ze die onprettige sfeer weer.
'Waarom zou Bri hier zijn?' vraagt Liam zich af. 'Ik bedoel, het is niet dat ze nog over hem praat alsof ze er nog erg mee zit en zo.'
'Nee, dat niet,' zegt Drew terwijl hij nog steeds zijn ogen heeft gericht op het huis. 'Maar haar vreemde gedrag is wel ontstaan na de dood van Gary. Dat vind ik gewoon erg verdacht. Ik begrijp alleen nog niet wat het met elkaar te maken heeft, of wat het met elkaar zou kunnen hebben. Het is gewoon gek dat dit juist nu aan de hand is. Er is iets met Bri. Het lijkt alsof ze ziek is geworden, maar niet zoals dat je een griepje hebt of verkouden bent. Het lijkt wél alsof ze besmet is geraakt door iets. Ze is compleet iemand anders nu.'
'Zou ze niet gewoon in dat kliniek zitten waar ze zei dat ze heen moest van haar vader?' stamelt Owen.
Drew grinnikt. 'Ja, man. Dus wanneer ze daar juist met tegenzin naartoe wordt gestuurd, zou ze nu vrijwillig daar zijn.'
Owen rolt met zijn ogen door Drew's sarcastische opmerking. 'Misschien heeft ze zich toch wel beseft dat ze echt hulp nodig heeft.'
'Dat zie ik Bri ook wel doen,' geeft Liam toe. 'Wanneer ze zich bedenkt doet ze altijd iets wat ze daarvoor niet wou, omdat ze denkt dat het toch wel verstandiger is.'
Owen knikt. 'Zie je. Mijn gedachte was echt niet zo dom.' Hij grijnst naar Drew, die het niet eens door heeft. 'Óf ze is bij haar psychotherapeut! Misschien vind ze dat ze wél iets heeft aan zíjn hulp!'
Drew schudt zijn hoofd. 'Toen ik haar daar een keer ophaalde, leek ze een beetje van streek en zelfs ontevreden. Daar zou ze nu dus ook niet vrijwillig zijn, lijkt me. En bovendien, waarom zou iemand van 's ochtends tot 's avonds bij zo'n plek zitten?'
Met z'n drieën denken ze goed na. Niemand heeft een idee waar ik zou kunnen zitten.
'Ze was niet in de stad, ook niet in het park en zelfs niet bij dat meertje waar ze altijd naartoe gaat als haar hoofd even vol zit.' Drew denkt diep na. 'Gary's huis kwam zomaar opeens in me op. Ik weet niet hoor, maar ik zou toch wel eerder denken dat Bri hier zou zijn dan bij dat kliniek óf bij haar therapeut.'
Owen en Liam kijken elkaar aan en halen hun schouders tegelijkertijd op.
Drew slikt. 'Owen?'
'Ja, man?'
'Herinner jij je die ochtend nog dat Bri ons ging appen met dat we onmiddellijk moesten praten via Skype? Ze had het toch ineens over twee mensen waar wij en Mel niks van af wisten?'
Owen knikt. 'En toen we zeiden dat die twee namen ons niet bekend voor kwamen, werd ze helemaal overstuur en begon ze helemaal gek te worden.'
'Precies,' zegt Drew. 'Die twee mensen, hoe heetten ze ook alweer?'
Owen wrijft over zijn voorhoofd. 'Pfff. Eerlijk gezegd zou ik het echt niet meer weten, man..'
'Het begon met de M..' stamelt Drew terwijl hij diep aan het nadenken is. 'Ma-.. Maddy?'
'Ja, zoiets,' zegt Owen. 'Niet helemaal. Het lijkt er wel op..'
'Ma-.. Me-.. uh..'
'Megan?!'
Dan valt het kwartje.
'Meggie!' roepen ze tegelijk.
'Ja! Dat was hem!'
Liam kijkt hun aan en snapt er helemaal niks meer van.
'En die andere klonk als een docent,' gaat Drew verder. 'Mrs. Camp- nog wat.'
Owen knikt trots. Dan wrijft hij over zijn kin. 'Maar, maat, ik begrijp nog steeds niet waarom ze helemaal overstuur raakte. Ik bedoel, waarom was het zo erg dat we niks van die twee mensen af wisten?'
'Ik heb echt geen idee.' zegt Drew teleurgesteld. 'Als ik het wist, zou ik het zeggen. Ik vind het nog steeds erg vreemd. Ze klonk wel erg serieus, alsof het logisch zou moeten zijn dat we die twee personen wél kennen.'
Met z'n drieën kijken ze weer voor zich uit, naar Gary's huis.
'Bri zou nooit zomaar zo raar doen.' zegt Drew zacht. Hij moet ineens terugdenken aan die dag dat hij en ik met z'n tweeën gingen skypen. Die tijd was ik nog razend op Mel en Jessie over wat er was gebeurd tussen Gary en Jessie in het verleden.
Hij slikt. 'Guys.'
Zijn vrienden kijken hem weer vragend aan.
'Een keer gingen Bri en ik met z'n tweeën skypen. Ze zat toen in haar kamer, maar er was een moment dat ze even wegging.'
Even blijft het stil. Dit gaat echt heel vaag klinken, denkt Drew. Maar ik ga het toch vertellen.
'Ik kon zeg maar een deel van haar kamer zien,' gaat hij verder en hij slikt weer. 'Ik zag..'
Owen fronst zijn wenkbrauw. 'W-wat zag je?'
'Ik zag.. ik weet niet..' Drew probeert te graven naar woorden. 'Ik zag een vreemde schaduw.'
'What the fuck?' zegt Liam.
Owen houdt zijn hand voor zijn gezicht. 'Bro, niet lullen.'
'Ik weet het, het klinkt heel raar. Maar toch heb ik het met mijn eigen ogen gezien.'
'Dude,' kraamt Owen zuchtend uit. 'This shit is creeping me out. Weet je zeker dat het niet gewoon een vlek was op je beeldscherm? Of dat het beeld even crashte? Soms krijg je dan ook van die vlekken.'
Drew schudt zijn hoofd. 'Nope. Zoiets kan nooit zo groot zijn. Het schaduwachtig ding leek een beetje.. op een mens.'
Liams ogen schieten wijd open. 'Nooit.'
'Volgens mij kijk jij te veel naar de serie Ghost Adventures.' mompelt Owen.
Drew rolt met zijn ogen. 'Bro, dit is niet grappig. Alles behalve dat. Als jullie mij toch niet geloven, ik heb het gefilmd!'
Owen en Liam schrikken. Ze kijken toe hoe hij zijn telefoon uit zijn zak haalt en naar zijn galerij gaat. Wanneer hij het filmpje heeft gevonden, klikt hij erop. Nadat het afspeelt, kijken ze naar het scherm van Drew's laptop, waar Skype open staat en mijn slaapkamer in beeld staat. Na twee seconden komt er een zwarte schim tevoorschijn vanaf de rechterkant. Langzaam zweeft het naar het midden van de kamer.
'Jo,' zegt Owen angstig. 'Wat is dat voor een geluid?!'
Vreemde, zachte krasgeluiden mengen zich met het crashende beeld van Drew's laptop.
'Zet af.' zegt Liam en hij kijkt weg.
Owen knikt. 'Shit man.. Nu snap ik wat je bedoelde.'
'Ik kreeg kippenvel toen ik dat zag,' vertelt Drew terwijl hij het filmpje uitzet en zijn telefoon terug in zijn zak stopt. 'En toen Bri terugkwam, had ik het haar ook meteen verteld. Ze werd natuurlijk erg bang. Ik ging daarna gelijk naar haar toe.'
'En toen?'
'Ik belde aan,' gaat Drew verder. 'Maar niemand deed open. Ik begon te roepen, maar kreeg geen reactie. Dus ik probeerde de deur zelf open te krijgen. Het lukte niet. Echt na een paar minuten pas hoorde ik Bri ineens gillen binnen. Ik wist niks anders meer dus brak ik de deur open. Ze lag in de woonkamer, op de grond. Ik kon de angst in haar ogen meteen zien. Er lag een gebroken vaas op de grond. Het zag eruit alsof ze die vaas niet zelf liet omvallen, maar er was voor de rest helemaal niemand thuis.'
'Oké.' zegt Owen alsof hij iets wil samenvatten. 'Er is dus iets, of iemand, die Bri achtervolgt en lastigvalt?'
Drew knikt. 'Juist. Dat lijkt me het meest logisch. Ik geef het toe. In het begin dacht ik dat Bri gewoon compleet in de war was. Maar volgens mij zat ze al die tijd hiermee. Ik vind het ook gek dat ze dit met niemand deelde. Ze deed soms ook heel geheimzinnig. En dan ook nog het vreemde gedrag van haar zusje.' Hij slikt en er verschijnt een angstige blik in zijn ogen. 'Ze is net zo erg veranderd. Dat maakt het nog gekker. Wat heeft haar zusje met deze situatie te maken?'
'Nu ben ik degene die compleet in de war is, man.' zegt Owen en hij trekt een gezicht alsof hij op het punt staat om het op te geven met na te denken. 'En ik begrijp nog steeds niet waarom je denkt dat Bri hier in Gary's huis kan zitten. Het zou toch raar z-..'
'Wow, wow, wow,' onderbreekt Liam hem ineens en hij wijst richting het huis. 'Zagen jullie dat?'
'Dude..' reageert Owen geschrokken.
'Wat zag je?!' vraagt Drew en hij kijkt mee.
'Het is fucking donker, gast.' Owen kijkt Liam aan en fronst zijn wenkbrauw. 'Hoe wil je iets kunnen zien met zo weinig licht?'
'Dat is het nou juist,' zegt Liam. 'Er knipperde een lamp daar bij dat raam!' Hij wijst naar één van de ramen op de bovenste verdieping. 'Voor een halve seconde was daar best fel licht en toen sprong het weer gelijk uit. Omdat het zo fel was viel het me op. Hoe kunnen jullie dat niet gezien hebben?'
Drew gooit gelijk het portier open. 'Kom mee. Misschien is het Bri wel!'