The Strange Lady (chapter I: the beginning)

Hoofdstuk 60

Omg guys.....
Het is serieus meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst heb geüpdated.. Wauw ik besefte het niet eens toen ik het zag. Voor de mensen die al die tijd hebben gewacht (degenen die in het laatste hoofdstuk hadden gevraagd wanneer de volgende zou komen), sorry!! Ik was oprecht vergeten dat ik dit aan het schrijven was en heb al die tijd niet meer op Wattpad gezeten (normaal lees ik ook verhalen van anderen). Ik hoop dat jullie nog verder willen lezen!!! 🥺

Miami, FL - January the 14th, 2016 - 01:00 AM

Mams ogen schieten langzaam open doordat een zacht geluid haar wakker maakt. Ze wrijft aan haar ogen. Ze probeert nog een keer te luisteren of ze het weer gaat horen. Ze hoort weer zacht geritsel dat van beneden lijkt te komen.
Ze gaat overeind zitten en kijkt naar pap, die naast haar in een diepe slaap ligt. Voorzichtig staat ze op, terwijl ze nog steeds vreemde geluiden hoort. Ze kijkt naar de deur, die op een kiertje staat. Muisstil sluipt ze ernaartoe. De geluiden worden steeds iets harder bij elke stap die ze neemt.
Met haar handen geklemd aan de deur, bekijkt ze de gang. Er is niemand te bekennen. Het lijkt nog steeds alsof het allemaal van beneden komt.
Dan valt haar oog op de deur van Luna's kamer. Die staat wijd open. Ze is beneden, denkt ze. En ik weet zeker dat dit elke nacht zo gaat. Ik moet weten wat daar gebeurt. Ze fronst haar wenkbrauw en kijkt dan naar de deur van haar kantoor.
Ik moet naar mijn laptop, denkt ze al gauw. Via daar kan ze namelijk naar de camerabeelden van beneden kijken.
Ze voelt haar hart snel kloppen van de zenuwen en probeert diep adem te halen. Dan duwt ze heel voorzichtig de deur wat meer open en sluipt ze de gang in. Ze bijt op haar trillende lip terwijl ze richting haar kantoortje loopt. Ondertussen hoort ze nog steeds die vreemde geluiden die van beneden komen.
Bij elk zacht kraakgeluid van de vloer, vervloekt mam haarzelf in haar hoofd. Ze mag me echt niet horen, denkt ze boos. Ik weet niet wat dat wezen ons allemaal aan kan doen.
Ze haalt opgelucht een diepe zucht wanneer ze haar kantoortje binnenloopt en de deur op een kiertje laat. Het liefst doet ze deze dicht, maar ze is bang dat dat veel geluid zal maken.
Al snel gaat ze op haar bureaustoel zitten en slaat ze haar laptop open. Ze opent het programma waarop ze naar de camerabeelden kan kijken. Ze ziet dat Luna in de woonkamer staat. Ze kijkt toe hoe Luna een paar meter voor de muur staat en haar gezicht naar boven tilt, alsof ze naar iets kijkt wat hoger is dan dat ze zelf is.
Mam fronst haar wenkbrauw en blijft naar haar kijken. De camera die beneden draait, ligt ergens in een hoekje achter een plantje, maar vanaf daar kan ze alleen Luna's rug zien. Ze hoort zachte stemmen, maar ze kan dus niet zien of het uit Luna's mond komt.
Het beeld begint langzaam te glitchen. Een zacht storend geluidje ruist door de kamer heen. Na een paar seconden stopt het weer.
Dat was vreemd, denkt mam. Mijn laptop is nog gloednieuw. Misschien ligt het aan de oude camera's.
Luna staat nog precies zoals hoe ze net stond.
Recht overeind.
Wat ben je daar nou allemaal aan het doen? denkt mam. Wat een raar gedrag.
Het beeld hapert weer.
Dan ziet mam ondertussen hoe Luna langzaam haar hoofd naar beneden laat zakken.
Het beeld hapert steeds erger.
Het storende geluid wordt steeds luider.
In plaats van dat mam in paniek raakt, blijft ze met grote ogen naar het beeld kijken.
Een fluisterende vrouwenstem begint als een echo door mams oren te galmen.
Luna blijft naar de grond staren.
Mams hart gaat tekeer.
In een flits verschijnt er een figuur in het beeld.
Een figuur tussen Luna en de muur in.
Na nog geen seconde verdwijnt het weer.
Het beeld hapert zo erg, dat het beeld steeds onduidelijker wordt.
Weer verschijnt het vreemde figuur in beeld.
Wat is dit, denkt mam en ze slikt. Wat is dit voor iets raars?
Ze krijgt kippenvel.
Nadat het figuur drie keer verdwijnt, komt het weer tevoorschijn.
En dit keer blijft het langer in beeld.
Het lijkt op een vrouw.
Een vrouw met een vieze, witte jurk aan.
Ze steekt haar hand naar Luna uit.
Luna maakt geen enkele beweging.
Het beeld hapert nog steeds.
Mam hoort nog steeds de vrouwenstem.
Een vrouwenstem die zich steeds opnieuw verdubbeld.
Alsof er meerdere stemmen bij komen.