The Strange Lady (chapter I: the beginning)

Hoofdstuk 41

Miami, FL - January the 8th, 2016 - 16:00 PM

De muziek van Lil Uzi Vert klinkt luid door haast het hele huis. Ik neem een flinke hijs van een jointje, die ik daarna direct weer meteen aan Mel teruggeef. Jezus, wat een sterk spul. Ik moet ervan hoesten. Wie heeft die gedraaid?!
'Mel, zijn je ouders niet thuis?'
Mel kijkt Lucas aan en schudt haar hoofd. 'Nee, duh. Die zouden echt gek worden als ze me zien smoken.'
'Ben je serieus?!' roept Owen ineens door de woonkamer. 'Je laat ons gewoon smoken in je huis, terwijl jouw ouders dat niet eens goed vinden?! Het gaat nu kapot erg stinken naar wiet, hé? Besef je dat?'
'Ben je nou echt zo dom, Mel?' voegt Drew eraan toe en hij moet lachen.
Mel rolt met haar ogen. 'Tuurlijk zou ik dat niet zomaar doen. Mijn ouders zijn twee dagen lang weg en in die tijd spuit ik zoveel luchtverfrisser als ik maar kan, en maak ik gewoon goed schoon. Wat ga je mij dom noemen?!'
Drew knipoogt, als teken dat hij een grapje met haar maakte en Mel aanvaardt het.
'Wees blij dat ze ons hier überhaupt laat smoken, jongens,' zeg ik en ik neem een slok van mijn wijn. 'Het is toch juist lief van haar?'
'Dánk je, Bri,' zegt Mel en ze kijkt me aan. 'Er is dus toch wel iemand die het waardeert.' voegt ze erbij toe als grap.
Ik grinnik en sla mijn arm om haar heen. Ik voel Drew's ogen op me prikken, maar ik kijk niet terug. Ik moet niet zoveel oogcontact met hem maken. Ik wil Mel bewijzen dat ik niks met hem heb en dat we elkaar óók niet leuk vinden. Ja, ik ben er zeker van. Ik hoop dat Mel me gelooft.
'Ey, Luc,' zegt Owen en hij kijkt naar Lucas. Hij wijst naar zijn jointje die hij in zijn hand heeft. 'Doe mij eens een hijsje.'
Ik kijk naar hoe Lucas naar hem knikt en hem zijn jointje geeft. Dan kijk ik even naar Mel. Hm, Luc en Mel zouden echt een mooi stel zijn. Allebei donkerblond haar en bijna dezelfde kleur ogen, allebei heel vriendelijk en behulpzaam. Houden allebei van dezelfde sterke wodka. Hun moeten elkaar leuk gaan vinden en een relatie beginnen! Ik wil ze aan elkaar koppelen, maar eerst moet ik bedenken hoe ik dat ga doen. Hm, ik weet misschien al iets.
'Luc ziet er echt goed uit vandaag hé?' fluister ik in Mels oor.
Even kijkt ze me verward aan, maar al gauw heeft ze haar blik gericht op Lucas. Ze bijt op haar lip en knikt.
Ik wil lachen, maar ik moet serieus blijven. Mel is echt makkelijk met dit soort dingen.
'Is hij niet iets voor jou?' plak ik er nog achter en ik probeer bloedserieus over te komen, aan Mel te zien doe ik het nog best goed, ze kijkt me geloofwaardig aan.
'Hij is inderdaad wel cute.' fluistert ze uitdagend naar me. 'Ik heb nooit zo erg op hem gelet.'
'Ik ook niet,' zeg ik en ik strijk met mijn vingers zo authentiek mogelijk over mijn kin. Dan went ik mijn blik weer naar Mel. Ze blijft Luc beloeren en ik zie dat haar ogen hem van top tot teen scannen. 'Je vindt hem echt knap, hé?'
Dit is zo raar. We kennen Luc al heel lang en nu pas hebben we het over hoe knap hij is. Ben ik even blij dat Mel blijkbaar niet hetzelfde als mij denkt.
Ze knikt voorzichtig, alsof ze tóch nog wel twijfelt. Zal ze me door hebben?
'Hey, Mel,' hoor ik Jessie zeggen, die ergens verderop achter de eettafel staat. 'Kom eens, je moet dit zien.'
Mel staat op en loopt naar haar toe. Ik kijk naar Luc, die druk bezig is met een jointje en aan het praten is met Drew. Dit is mijn kans, ik ga hem aanspreken. Ik ga hem koppelen aan mijn beste vriendin. Ik slik. Mijn hart staat op springen en ik haal diep adem. Ik mag dit niet verpesten. Ook ik sta op en ga naast hem op de andere bank zitten.
'Doe nog meer wierie erin,' zegt Drew tegen Luc en hij wijst naar het jointje waar Luc de wiet in strooit met zijn vingers. 'Meer, meer! Wat is dat?! Dat is niks, man!'
Luc moet om hem lachen. 'Jij wilt vliegen, of niet?'
'Fly baby.' zeg ik om mee in het gesprek te gaan.
Luc kijkt me aan. 'Jij altijd hé?'
Ik knik. 'Tuurlijk.'
Ik voel dat Drew oogcontact met me maakt. Ik besluit terug te kijken en voordat ik het weet heb ik mijn ogen gericht op hem. Hij glimlacht totdat zijn schattige kuiltjes in zijn wangen verschijnen. Ik krijg het warm van binnen.
Snel draai ik mijn hoofd weer naar Luc, die nog steeds bezig is met zijn jointje. Ik moet me focussen op hem en Mel samen. Miss Match-maker is in the house. Maar eerst moet ik even wachten totdat Drew niet meeluistert. Liam en Owen zitten nog naast hem dus misschien gaat hij zo met hun praten.
'Luc, hoe gaat het eigenlijk met je moeder?' vraag ik. Luc's moeder had een tijdje geleden kanker, maar is daarna gelukkig genezen.
'Goed, goed,' zegt Luc tevreden. 'Ze is alles een beetje aan het opbouwen en het gaat steeds beter.'
'Mooi.'
Dan zie ik dat Drew's mobiel afgaat en dat hij op zijn scherm tikt om op te nemen. Hij staat op en loopt naar de gang. Yes, precies zoals ik had gehoopt. Owen en Liam zijn ook druk met elkaar aan het lachen en praten, dus ik kan rustig praten met Luc. Maar ik moet niet gelijk van onderwerp veranderen, ik moet het écht rustig aan doen.
'Slikt ze nog enkele medicijnen?'
Hij schudt zijn hoofd. 'Gelukkig hoeft ze dat van de dokter niet meer.' Ondertussen likt hij aan de lange vloei om het vast te plakken.
'Dat is echt fijn om te horen.'
'Zeker, ik help haar veel met het huishouden thuis.'
'Dat is echt heel lief van je,' zeg ik en ik glimlach. 'Je bent zo zorgzaam.'
Even went ik mijn blik naar Mel, die verderop met Jessie naar haar telefoon staat te kijken.
'Weet je wie ook zo zorgzaam is?'
'Nou?'
'Mel.'
Hij kijkt ook even haar kant op. 'O ja?'
Ik knik meteen. 'Je doet me echt denken aan haar. Weet je, jullie lijken echt veel op elkaar en jullie hebben dat niet eens door.'
Luc grinnikt. 'Is dat zo?'
Voor mijn gevoel lijkt het toch wel alsof ik iets te snel ben gegaan, maar hij merkt het zo te zien gelukkig niet.
Ik knik. 'Kijk naar d'r. Leuke meid, is het niet?' vraag ik hem met een grijns in mijn gezicht.
Dan kijkt hij mij aan en trekt hij zijn wenkbrauwen. Shit, volgens mij heeft hij me door. 'Waar komt dit ineens vandaan dan, Bri?'
Ik wil bijna in de lach schieten, maar ik weet me in te houden. Hij is wel echt een stuk slimmer dan Mel. 'Ja,' stamel ik. 'Nu we het over jou en Mel hebben, moet ik meteen denken aan jullie twee samen.'
'Nou nou,' zegt hij lachend. 'Dus je vindt ons bij elkaar passen?'
Ik knik weer. 'Dat is precies wat ik daarmee wil zeggen.'
Drew loopt weer naar de woonkamer en kijkt ons allemaal aan. Hij kijkt niet blij.
'Mel, Jessie,' zegt hij nadat hij snel zijn blik naar hun went. Hij gebaart dat ze hierheen moeten komen. 'Komen jullie even hier?'
Ze zijn meteen stil en komen weer bij ons op te bank zitten. Drew maakt me erg zenuwachtig. Ik voel dat hij iets verschrikkelijks gaat vertellen. Iedereen kijkt hem zenuwachtig aan. O, help.
'Jongens,' begint hij. 'Meggie is weg.'
Ik trek mijn wenkbrauwen. W-wat? Wat bedoelt hij? Ik kijk hem vragend aan.
'Hoe bedoel je, weg?' vraagt Owen hem.
'Weg, gewoon weg,' herhaalt Drew. 'Niemand weet waar ze is. Ze was gisteren voor het laatst in het huis van Gary gezien, toen zij en haar team klaar waren met werken. Haar man is erg van streek. Hij was met haar aan het bellen en toen werd de verbinding ineens verbroken. Sinds dat moment is ze weg. Ze kwam niet meer thuis en ze is niet meer bereikbaar. Hij heeft gisteravond en de hele nacht overal naar haar gezocht. Ze is nergens te bekennen.' Drew's stem slaat over. Paniekerig ijsbeert hij door de woonkamer en iedereen kijkt hem met wijde ogen aan.
Mijn hart staat stil. Ik sluit mijn ogen en er gaat een steek door me heen. Wat is dit nou weer?!
'M-maar, hoe kan dat nou?!' schreeuwt Mel. 'Waar zou ze dan zijn?'
Drew haalt zijn schouders op.
Mijn mond valt open en ik houd mijn hand ervoor. Ik geloof mijn oren niet. Wat is er met haar gebeurd? Dit kan toch niet waar zijn!
'Maar ze was dus voor het laatst in Gary's huis?' vraagt Liam.
Drew knikt. 'Ze was daar nog toen ze met haar man aan het bellen was.'
'Gewoon binnen?'
'Ja,' zegt Drew. 'Dat is het vreemdste van allemaal.'
Owen leunt met zijn elleboog op zijn knie en strijkt met zijn vinger over zijn kin. 'Is Meggie's man daar nog geweest gisteren?'
Weer haalt Drew zijn schouders op. 'Niet dat ik weet.'
'Hm,' stamelt Owen. 'Wat als ze daar nog binnen zit?'
Iedereen kijkt hem vragend aan. Ergens snap ik wel wat hij probeert te zeggen. Ik slik en adem paniekerig in en uit, terwijl mijn hart op hol slaat.
'Stel dat daar binnen iets is gebeurd met haar?'
'Maar het zou dom zijn als haar man niet naar Gary's huis is gegaan gisteren,' gaat Luc tegen hem in en hij legt zijn jointje aan de kant. 'Ik bedoel, als hij Meggie voor het laatst sprak toen ze nog in dat huis zat, lijkt het me logisch om eerst naar die locatie te gaan om haar te zoeken.'
'Je hebt gelijk.' zeg ik en ik slik. 'Maar wat als hij daar wel was geweest en dat de deuren allemaal op slot waren? Waardoor het leek alsof er niemand binnen was?'
Iedereen kijkt me bang aan. 'Hoe is dat mogelijk?' vraagt Jessie met een trillende stem.
Ik haal mijn schouders op en slik. 'Geen idee.' Ik stop mijn handen in mijn zak. Ik voel iets kouds en hards erin zitten en haal het eruit. Mijn oog valt op mijn hand en ik zie dat het de sleutel van Gary's achterdeur is. Weer zie ik een glans komen. Ik wist niet dat ik die had meegenomen.
Drew ziet het en zijn mond valt open. 'Bri, hoe kom je daaraan? Meggie had die toch..?'
Ik slik. 'Ik, uh..' Ik bijt op mijn lip. 'Gevonden.'
Drew kijkt me verward aan. 'Gevonden? Waar dan?'
Ik kijk hem aan. 'In mijn zak.'
'Oké,' zegt Mel plotseling. 'Wat is hier aan de hand? Ik snap er niks meer van. Waarvan is die sleutel?!'
'Van Gary's achterdeur.' zeg ik.
Mel kijkt me verward aan en ik weet nu al dat ze er nog steeds niks van snapt. Dat kan ik wel begrijpen.
'Zullen we aan Meggie's man vragen of hij nou of wel niet naar dat huis was geweest?' stelt Jessie voor.
Drew schudt zijn hoofd. 'Ik heb een beter idee, we gaan zélf naar dat huis.'
Mel's ogen schieten wijd open. 'Wat?!'
Drew knikt. 'Ja, we hebben de sleutel toch? Dus we kunnen beter zelf gaan kijken.'
Owen staat op. 'Ben je serieus?'
'Drew heeft gelijk,' zeg ik dan en ik sta ook op. 'We moeten zelf gaan!'
Jessie, Liam, Owen en Luc knikken. 'Ik vind het best.' zegt Owen.
'Zijn jullie gek geworden?!' schreeuwt Mel haast.
'Ja, we zijn serieus.' zegt Drew en hij kijkt haar geïrriteerd aan.
Mel slaat haar armen over elkaar heen. 'Nou, ik durf niet hoor! Ik ga mooi niet dat huis in. Jullie hebben me echt bang gemaakt.'
Drew rolt met zijn ogen. 'Stel je niet zo aan, Mel.'
Ik snap haar aan de ene kant wel. 'Laat haar met rust,' verdedig ik haar. 'Mel, je hoeft niet mee. Als je niet wilt dan blijf je hier.'
Ze haalt een diepe zucht. 'Oké, oké, ik ga mee.' Ik weet zeker dat ze dat zegt omdat ze zich schaamt en toch nog stoer wilt overkomen. Ik ken haar.
'Laten we nu meteen gaan.' zeg ik nadat iedereen is opgestaan. Ik loop naar de deur, wetend dat iedereen achter me aan loopt.