The Strange Lady (chapter I: the beginning)

Hoofdstuk 19

Miami, FL - December the 27th, 2015 - 17:21 PM

Eindelijk thuis. Ik heb de hele weg niks meer gezegd en ik kon aan mams gezicht zien dat het ook helemaal niet hoefde. Anders zou ze me waarschijnlijk negeren. Jammer dan, want ik zou haar vast en zeker ook negeren. Wat een gezelligheid, zeg.
Boos pak ik snel mijn tas, loop naar binnen en hol de trap op. Ik gooi mijn tas op mijn bed en nog geen seconde later ben ik alweer beneden. Ik ga naar Mel. Ik heb mijn beste vriendin tenslotte drie dagen moeten missen. En ik heb ook geen zin om nu thuis te blijven met deze ruzie.
Ik loop weer de deur uit. Gelukkig woont Mel hier in de buurt en kan ik gewoon lopend gaan.
'Waar ga jij heen?' hoor ik mam nog achter me roepen.
'Naar Mel.' reageer ik kortaf, zonder om te kijken.
Gelukkig zegt ze daarna niks meer, als teken dat ze me gewoon laat gaan. Ook als het niet van haar mocht, zou ik alsnog gaan. Normaal luister ik altijd naar haar, maar ik wil echt niet thuisblijven nu.
Wanneer ik voor Mels deur sta, trek ik een blij gezicht wanneer ik haar door het raampje kan zien als ze de deur voor me open maakt.
'Mellie!' roep ik blij en ik spring in haar armen.
'Bri, ik heb je zo erg gemist!' hoor ik Mels verheugde stem in mijn oor. Nadat ze zich terugtrekt, pakt ze me bij mijn arm vast om me mee te trekken. 'Kom snel binnen.'
Ik zie dat Mel weer alleen thuis is.
Ik spring op de bank terwijl Mel een grote zak chips uit de kast pakt en vervolgens de tv aanzet.
'En?' vraag ik en ik kijk haar aan. 'Hoe waren de dagen zonder mij?'
Mel rolt met haar ogen en grinnikt. 'Wat denk je zelf?! Wanneer ga je nou eens kerst met mij vieren?'
'Al vanaf dat ik klein was vieren we altijd kerst bij oma.' zeg ik, voor de duizendste keer. Die vraag heb ik niet voor het eerst uit Mels mond gehoord. Haast elk jaar zeurt ze hierom omdat ze me altijd mist met kerst. Maar ik mis haar dan ook natuurlijk. Ze heeft ook wel een beetje gelijk.
'Het is eigenlijk een soort traditie geworden voor ons.' zeg ik erbij.
Mel trekt een pruillip waardoor ik in de lach schiet. 'Probeer je nou zielig te kijken? Zo ja, dan doe je dat behoorlijk slecht.'
'Nou zeg,' zegt Mel nep-gekwetst. 'Maar blijf volgend jaar met kerst alsjeblieft hier? Ik smeek het je.'
'Oké oké,' stel ik haar giechelend gerust. 'Ik zal het thuis navragen.'
'Beloofd?'
'Beloofd.'
Mel glimlacht en scheurt de zak paprikachips open.
'Was het dan zó erg?' vraag ik lachend.
'Kijk dan wat ik van Owen heb gekregen!' zegt Mel vol afschuw en ik kan mijn ogen haast niet geloven wanneer ze me een gigantische, rode dildo laat zien.
Meteen schiet ik kei hard in de lach. Ik kom haast niet meer bij en val op de grond. Dit is ook echt iets wat Owen zou bedenken om als cadeau te geven. Vooral aan Mel, ze kan daar soms echt niet tegen.
'Die is groot zeg,' probeer ik uit me te brengen terwijl ik bijna geen lucht meer krijg door de slappe lach. 'Past die wel?'
'Niet grappig!' schreeuwt Mel door mijn luide gelach heen. Maar na een tijdje lacht ze met me mee. Of ze lacht om mijn aanstekelijke lach, dat kan ook.
Ik sta weer op en veeg mijn tranen van het lachen weg. Ik haal een zucht om weer bij te komen en hou me in om niet weer in de lach te schieten. Vandaar dat ik probeer niet meer naar Mels ongelooflijk grote seksspeeltje te kijken.
'Ga je het ook gebruiken?' piep ik met heel veel moeite en ik hou mijn trillende lippen gesloten. Mijn buik begint weer zachtjes te schudden.
Mel rolt met haar ogen. 'Wat denk je zelf? Tuurlijk niet.'
Ik grinnik. 'Kan toch gewoon.' zeg ik en ik sla mijn armen in elkaar. Mijn stem klonk niet-menend, ook al was dat niet zo bedoeld.
'Ja, hou maar weer op,' lacht Mel en ze grijnst. 'Wil jij hem anders hebben?'
Ik schud meteen mijn hoofd. 'Nee, bedankt.'
'Nou dan,' zegt Mel. 'Ik weet niet wat ik ermee moet doen. Ik ga hem sowieso verbergen voor mijn ouders, die gaan anders echt verbaasd kijken zodra ze dit zien. Ik moet eerst een verstop plek zien te vinden. Allemaal dankzij Owen.'
'Dan moet je wel een héle grote verstop plek vinden.' zeg ik en ik begin weer te lachen.
'Stop maar weer.' mompelt Mel. 'Maar even serieus, help even mee. Wat moet ik ermee doen?'
'Gewoon ergens, ver van je huis, op straat dumpen,' verzin ik snel. 'Of.. je geeft het aan één van die hoeren achter de rode ramen.'
Dat laatste was eigenlijk als grapje bedoeld, maar aan Mels gezicht te zien, ziet ze het wel echt zitten. Er verschijnt een 'idee'-lampje boven haar hoofd.
'Bri, dat is helemaal geen slecht idee,' zegt ze me vol trots. 'In de stad, bij dat ene steegje. Daar zijn genoeg sloeries die wel zo'n mega dildo zouden willen hebben.'
Ik grinnik om haar plan. Nou ja, eigenlijk was het eerder soort van mijn plan, maar daar heb ik nu weer spijt van. Ik laat het nu maar over aan Mel. Ik zie het al helemaal voor me, Mel die naar een random hoer loopt en zegt: "Alsjeblieft, hier heb je een dildo. Geniet ervan." Ik schiet in de lach om mijn gedachte.
'Ja, dat ga ik doen!' juicht Mel. 'Dan doe ik maar alsof het een laat kerstcadeau is of zo, omdat het een rode kleur heeft.'
'Raar kind ben je ook.' lach ik haar uit. Juist omdat ze zo raar is, is ze mijn beste vriendin. Man, wat ben ik toch dol op die sukkel van een Mel.
'Oké,' gaat Mel verder nadat ze mijn superaardige opmerking negeert. 'Nu moet ik Owen terugpakken. Ik moet iets ergers verzinnen om aan hem te geven voor zijn verjaardag volgende week.'
'Veel succes.' zeg ik grinnikend.
'Bri,' zucht ze geïrriteerd. 'Help alsjeblieft mee.'
Ik kijk haar vol tegenzin aan. Ik heb er totaal geen zin in, het slaat ook helemaal nergens op. 'Waarom nou? Ik heb je al geholpen met dat plan met die hoeren.'
'Kom op nou.' houdt ze vol.
'Mel,' zucht ik geïrriteerd terug, in precies dezelfde toon als hoe zij het zei. 'Ik heb gewoon even geen zin hier in. Wat denk je nou? Dat ik Gary nu officieel vergeten ben en dat ik gewoon weer normaal verder kan met mijn leven?!'
'Ho, doe rustig,' zegt Mel meteen en met tegenzin haalt ze een diepe zucht en slaat haar armen in elkaar. 'Oké oké, ik doe het zelf wel.'
'That's my girl.' zeg ik opgelucht en ik werk wat chips naar binnen. 'Maar hoe was het verder met kerst?' verander ik van onderwerp.
Ik kijk naar de tv en wacht op haar antwoord, maar het blijft stil. Het enige wat ik hoor is een korte en zachte slik. Ik kijk haar aan. 'Hm?'
Mel kijkt niet terug en ik zie aan haar gezicht dat haar blik wat minder vrolijk wordt. Niet dat het opvalt, maar aan Mel kan ik het altijd gewoon heel goed zien. Ik ken haar tenslotte al heel lang, en veel te goed.
'..Wel leuk.' zegt ze uiteindelijk.
'Wel leuk?' herhaal ik, in een verbaasde toon. 'Is dat alles? Verder niks?' Normaal heeft Mel veel meer te vertellen over kerst nadat ik terugkom van oma. En klinkt ze vrolijker. Dit verbaasd me heel erg.
Mel knikt kort. Ik blijf haar aankijken en zie dat ze een beetje zenuwachtig begint te worden. Er is iets.
'Wel leuk.' herhaal ik nog een keer, maar dan grinnikend. 'Komt zeker omdat ik er niet bij was.'
Mel probeert te glimlachen, dat zie ik goed. Die "wel leuk" klonk gewoon heel vreemd. Er is iets aan de hand, maar het lijkt alof ze het niet wil zeggen. Ach, ik vraag er gewoon naar.
'Mel,' stamel ik. 'Je doet raar. Is er iets gebeurd?'
Ze schudt langzaam haar hoofd. 'Nee hoor, hoezo?'
'O, gewoon.' Ik kan dan wel knikken, maar ik twijfel of ik haar ook echt geloof. Iets in me zegt dat er nog steeds iets is.
Ze houdt toch niks voor me verborgen..? Ik schud met mijn hoofd om die gedachte. Nee joh, zo is Mel niet. En beste vriendinnen zoals wij vertellen elkaar echt alles, wat het ook is.