Darted Hearts

Ocho

Ocho

"Definitely don't apologise."

"And the winner of this year's Talent Show Case is....." pabitin na anunsyo ng emcee.

Alam kong lahat kami dito ay nanginginig na sa kaba. Tae, kabadong-kabado ako sa magiging resulta. Nakasalalay ang mas pagtaas pa ng grades ko dito.

" Ms. Riyalonda! From the Fine Arts Department!" maligayang sigaw ng emcee dahilan upang umusbong kaagad ang kasiyahan sa aking puso nang marinig ko ang aking pangalan.

Biglang ginimbal ng nakakabinging hiyaw ang paligid, punong-puno ng palakpakan at may sumisipol pa.

"Ang galing mo palang kumanta Riya!" sigaw sa isang boses na di ko naman kilala, one of the crowd maybe.

Nakangiti kong nilakad ang gitna ng entablado para magperform ulit. Sabi kasi nila kailangan ko raw ulitin.

I slowly strummed the guitar, feeling every note it created.

When I started singing, my eyes are sluggishly scanning the crowd hoping to see someone that is very familiar and the saints didn't certainly fail me.

And there I saw a pair of ashen eyes that would crucially take you to the other realm of the world.

Iniwas ko kaagad ang tingin ko habang patuloy pa ring kumakanta. The eye contact was fleeting, but it sent my heart into overdrive. I know, I know. I know what's happening to me.

The fact that I couldn't stop my heart from racing and pounding so hard every time I'm with him or even in the slightest look in his steely eyes, I know it's not normal. I'm falling and I will not deny that.

Sino ba namang hindi? Kung mapapalapit ka sa lalaking kagaya niya? Sinong hindi mahuhulog?

It'll be the first time that I'm sensing this kind of feeling.

It's too overwhelming.

Patuloy akong kumanta. Kung saan-saan ko na dinako ang aking paningin ngunit kahit saan mang banda ay nakikita ko sa aking peripheral vision si Frau na matamang nakatitig sa akin.

At the end of the song, I looked at the guy to whom I dedicated it.

I met his gaze and sang the last part.

That I'm just a little bit extra, extra

I'm just a little bit extra ordinary....

Ngumiti ako sa kanya, na agad din naman niyang sinuklian ng isang ngiting muntik ng nagpatunaw sa akin.

Nagsimula na ang kainan. Iba-ibang grupo ang makikita. May nasa bench lang, mayroong nasa lamesa na malapit sa mga pagkain, may nandoon sa photo booth at may ibang nakikipaghalubilo sa mga bisitang taga ibang school.

Ang ingay. Sobra.

Nagsimula na rin ang pagtugtug ng iba't-ibang musika dahilan kung bakit mas umingay ang mga tao at nagsimula ng magsayawan.

Napailing nalang ako. Typical students.

"Oh Riya, congrats pala! Nasa table lang ng department natin ang mga pagkain. Kumuha ka lang doon." Wika ng isa sa aking mga classmates.

"Sige salamat, susunod lang ako." Tango ko sa kanya sabay ngiti.

Napagpasyahan kong sa Maze Garden nalang muna mamaya magpalipas ng oras. I'm sure Demi's already rocking his ass out. Di yun nagpapahuli sa mga ganito.