a human mate - deel 2

Hoofdstuk 4

Sara Light

Lauren en ik liepen de Starbucks binnen en het beviel me meteen niet. Er hing hier een geur wat me aan iets deed denken maar ik wist niet waaraan. Er kwam een jongen aangelopen en de geur kwam van zijn kant. " heeft u al een keuze kunnen maken " vroeg hij beleefd aan ons, om van te kotsten. Ik begon zenuwachtig op de tafel te tikken. " 2 keer cappuccino alsjeblieft " antwoordde Lauren. " nog iets anders ?". " nee dankje ". Ik zag in mijn ooghoek dat hij wegliep. " wat is er ?". ik keek op en zag Lauren me vragend aan kijken. " we moeten hier zo snel mogelijk weg ". Ik wil hier geen seconde langer blijven. " die jongen die je net zag. Hij is geen mens " voegde ik eraan toe. " wat is hij dan wel ?". Ik zag hoe de jongen er weer aan kwam lopen dus kon ik het woord niet zeggen, daarom vormde ik met mijn mond het woord ' vampier '. De jongen gaf ons 1 voor 1 het kopje cappuccino en bleef staan, mij onderzoekend aankijkend. Ik liet een grom horen als waarschuwing. " hou die hond van je eens in bedwang " zei hij met een nadruk op het woord hond. Dit is nu al de druppel. Ik wou opstaan om hem eens te laten zien wat ik allemaal wel niet kon maar ik werd tegengehouden door Lauren. Ze schudde haar hoofd. Ik ging weer zitten maar dan wel gespannen. De jongen zette zijn handen op de tafel en leunde er een beetje op. " ik had nooit verwacht jou hier ooit nog te zien zins het ' incident '". Nu herinner ik het me weer. Hij was het. Hij was diegene die Justin had vermoord. Zijn geur was ook te vinden op het lichaam van Justin. Hij is een lid van de Black Blood Clan. Hij lichte zijn ogen op en ik deed hetzelfde. " Lauren, we moeten maar eens gaan " zei ik vastbesloten. Ze knikte en legde wat geld op het tafeltje.

Toen we net voor de uitgang stonden riep de jongen ons nog wat achterna. " doe de groetjes maar aan die broer van je !". daarna fluisterde hij nog iets wat alleen ik kon horen doordat ik een weerwolf was. Ik stopte even met lopen en luisterde er aandachtig naar. " ik weet dat je me kan horen. Ik waarschuw je. De volgende is je vriendinnetje en daarna misschien nog wel je broer, je vrienden, je mate of zelfs iedereen waar je van houd ". " we gaan nu naar huis " zei ik tegen Lauren.

Onderweg naar de auto zeiden we niets tegen mekaar. Ik wist direct wat ik zou doen als we thuis kwamen, de andere leden van de 7 inlichten. Niemand anders hoeft hier vanaf te weten.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
we zijn alweer bijna bij de 300 vieuws.
wat vinden jullie er tot nu toe van ?
vanaf morgen word het beter.

like ? comment ? follow ?