a human mate - deel 2

Hoofdstuk 37

In de avond
Ethan Light

Logan, Lauren en ik zaten in de auto, op weg naar huis. Sara en Lisa wouden terug rennen in hun wolven vorm. Lauren lag met haar hoofd tegen mijn borst aan te slapen, met Brooklyn in haar armen. Ze was helemaal uitgeput. " en wat gaan we nu doen met Debbie ?" vroeg Logan aan me. " ik zal een paar mensen op onderzoek sturen om te kijken waar de Black Blood nou eigelijk zit. En een paar extra training zal ook wel handig zijn ". " ik kan eventueel wel eens een kijken gaan nemen met Justin, hij weet waar het ongeveer zit ". " dankje ". Ik keek naar buiten en zag 2 witte wolven naast de auto rennen, Sara en Lisa. " we zijn er bijna ". Ik liet een opgelucht zuchtje horen. " eindelijk " mompelde ik daarna. Logan grinnikte. " lange dag ?". " kun je wel zeggen ja ". Nu zuchtte Logan. " wat ?". " ik zit steeds denken. Wat moet de Black Blood clan nou met 2 jongetjes ?". " ze hebben een plan, maar wat voor 1 blijft altijd een raadsel ". Hij knikte.

We reden het plein op en stapten uit de auto. Ik had Lauren even wakker gemaakt en hielp haar de auto uit. Meteen kwamen haar broer Jesse en haar moeder eraan gesneld. Lauren gaf Brooklyn aan me over en zette een paar stappen vooruit. Ze werd direct in een omhelzing gegrepen door haar moeder.

Lauren Light

" o Lauren " mompelde mijn moeder in mijn haar. " mam ". Ze liet me los en keek me aan. " je bent oma " lachte ik. " en jij bent moeder van een pracht kind " zei ze daarna. Een traan van mijn moeder zocht zijn weg naar buiten, en dat lukte ook. " niet gaan huilen nu, dan moet ik ook huilen ". " je vader zou trots op je zijn, ik weet zeker dat hij vanaf daarboven mee kijkt ". Ik keek naar boven, waar de maan bijna op de horizon stond en de sterren eromheen sprankelden. 1 ster was iets feller dan de anderen. Ben je trots op me pap ? Dacht ik in mezelf. " weet je zeker dat hij trots op me zou zijn ?" vroeg ik onzeker. " dat weet ik zeker ". Ik zuchtte. " was hij nu maar hier, bij ons ". Jesse legde een hand op mijn schouder. " wacht, als ik moeder ben en mam is oma dan ben jij oom !" lachte ik. " ome Jesse !". Hij lachte met me mee. Ik keek naar Ethan met Brooklyn in zijn handen. Wie had dit ooit verwacht ? Ik in iedergeval niet. " mag ik ?" vroeg mijn moeder aan me. " tuurlijk ". Ze liep naar Ethan toe en pakte voorzichtig Brooklyn van hem over. Sara en Lisa kwamen er in hun wolven vorm aangelopen en veranderden terug. " ik heb gewonnen !" riep Lisa. Ik had Lisa eigelijk nooit echt goed kunnen zien in haar mensen vorm. Ze had mooi golvend haar dat van donkerblond naar lichtblond ging en blauwe ogen. Toen ze mij zag schrok ze even en deed een stap achteruit. Heb ik iets verkeerds gezegd ? Jesse en mijn moeder merkte het ook op en ze bekeken Lisa allebei. " is zij wie ik denk dat ze is ?" vroeg mijn moeder aan Jesse. " dat is ze zeker " antwoordde Jesse. Ik keek van Jesse en mijn moeder naar Lisa en weer terug. " wat gebeurt hier ?" vroeg ik verward. Lisa zuchtte, keek Sara aan en zei " ik kan dit niet ". Daarna veranderde ze terug in haar wolf en rende weg. " Jezus zeg, die heeft veel energie vandaag ". " Sara, wat is hier aan de hand ?". Ze zuchtte. " hoe moet ik dit uitleggen ?". Jesse pakte zijn mobiel uit zijn zak en zocht iets op. " herken je deze foto nog ?" vroeg hij aan me en liet zijn mobiel zien. Op de foto stonden 3 kinderen van rond de 5 jaar, 1 jongen en 2 meisjes. Ik herkende het meteen. Jesse, een oude vriendin van me en ikzelf stonden op die foto. We waren beste vrienden, altijd de gekste dingen uithalen. Een paar maanden na we onze vriendin hadden gevonden was ze verdwenen, daarna hebben we haar nooit meer gezien. Ik knikte als teken dat ik de foto herken. " wacht, je wilt toch niet zeggen dat ... ". " ja Lauren, je hebt zojuist de Lisa gezien, niet een Lisa maar de Lisa, onze Lisa " zei Jesse. Ik Keke naar Ethan, die Brooklyn weer in zijn armen had. Hij knikte naar de richting waar Lisa in rende. " ik kan ruiken dat ze niet ver is, ga naar haar toe ". Ik knikte en begon te lopen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
We komen bijna bij het einde !!!
Ik had dit echt nooit verwacht.
Al die vieuws, al die likes, al die comments.
Echt waar, als ik een spraakbericht zou maken duurde die langer dan 5 minuten en het enigste wat ik zeg is 'dankje' of 'LY all'.

like ? comment ? follow ?