a human mate - deel 2

Hoofdstuk 13

Ethan Light

Logan en Lucas deden een ronde om Lauren te vinden terwijl ik bij de roedel bleef. Ik voelde hoe er ogen in mijn rug branden en draaide me daarom om. Ik keek recht in de betraande ogen van Sara. " wat is er met jou gebeurt ?" vroeg ik haar bezorgd terwijl ik haar in een omhelzing nam. " ik heb Lauren gezien ". Ik keek haar raar aan. Hoe bedoelt ze ? " ik heb contact gezocht met Adriana en haar gevraagd of ze wou proberen om ook met Lauren contact te maken. Dat heeft ze gedaan en het werkte. Ik heb haar voor een paar minuten gezien ". " mijn mate !" riep Dane. " echt ?! hoe ... hoe gaat het met haar " vroeg ik opgewekt. Ik zag haar even twijfelen. " Sara ?". " ik ... ik weet het niet ". " hoe bedoel je je weet het niet ?". " voor Lauren verdween had ze opeens allemaal bloed aan haar handen ". " ik zweer het je ! als ik ze ooit krijg ruk ik hun koppen eraf !". " je bent niet de enigste die dat zou willen doen ". Ik balde mijn handen tot vuisten en ik voelde hoe mijn ogen gingen gloeien. Een hand werd op mijn schouder gelegd door Logan die samen met Lucas eraan kwam gelopen. " heb je haar gevonden ?" vroeg ik hem hoopvol. Hij zuchtte een keer en schudde zijn hoofd. " maar we hebben wel wat anders gevonden " zei hij opeens. Ik keek hem onbegrijpelijk aan. " volg me ".

Na even gelopen te hebben kwamen we uit mij een plek wat vol stond met bomen. Ik snoof een keer diep in de lucht en een heerlijke geur van aardbei en chocolade vloog mijn neus in. " haar geur " mompelde ik. Ik hurkte neer en ging met mijn vingers over een rood plekje. Ik rook aan rode spul en bedacht me dat het bloed is, bloed van Lauren. " ze zijn hier geweest ". " alfa ! er zijn rogue's gespot bij de grens !" zei iemand via de link. Ik zuchtte een keer. " Ethan we moeten terug, we komen hier nog wel ". Ik knikte en stond op. Daarna renden we met weerwolfsnelheid terug naar de pack.

Aangekomen bij de pack keek ik in het rond maar er was niets te bekennen. " uuhh, ik dacht dat er rogue's binnengedrongen waren " zei Lucas. " je bent niet de enigste die dat dacht ". Sara kwam naar ons toegerend en hijgend probeerde ze ons iets te vertellen. " erisiemanddiedegeurvanlaurenheeftgevondendichtbijdegrens " ratelde ze in 1 stuk door. " oke Saar, nu een keer diep ademen en het nog eens vertellen " zei Logan lachend. " er is iemand die de geur van Lauren heeft gevonden bij de grens ". " waar ?". Ze wees in de richting van het oosten en ik liep ernaartoe. Wolvengehuil klonk achter de bomen vandaan. Sara kwam naast me staan en ze wist direct van wie de huil kwam. " Julian " zei ze zacht. Logan en Lucas kwam nu ook naast ons staan met nog meer mensen. We keken allemaal naar het bos. Er kwamen 4 witte wolven uit het bos gelopen en ze liepen richting Sara en mij. Ze huilden alle 4 een keer toen ze voor ons stonden. ze veranderden in hun mensenvorm en al gou zag ik 3 jongens staan en 1 meisje. 1 jongen had iets in zijn armen liggen en liep naar me toe met de andere op zijn hielen. " ze heeft een goed hart " zei hij met een glimlach. Ik keek naar zijn armen en zag dat er een meisje in lag, maar niet zomaar een meisje, Lauren. " Lauren " zei ik. Haar ogen zaten op spleetjes en haar borst ging amper omhoog en omlaag. Ik voelde een keer aan haar voorhoofd die gloeiend heet was. " hey " zei ze met een zwak lachje. " hey ". De jongen gaf haar aan me over en lachte naar me. " hoe kan ik jullie ooit bedanken ?" vroeg ik aan ze. " u hoeft ons niet te bedanken, zoiets doen we nou eenmaal ". Sara kwam naar ons toegelopen en legde een hand op de jongen zijn schouder. " Ethan, mag ik je voorstellen aan Carlos Jansen, hij is nummer 2. Julian Nicollas, nummer 4. Simon van Heel, nummer 7. En het meisje is Quincy Laos, zij is nummer 6 ". " aangenaam kennis te maken " zei de jongen genaamd Julian. " eensgelijks ". Ik keek naar Lauren en ze lag met haar hoofd tegen mijn borst aan te slapen. " hoe hebben jullie haar gevonden ?". " we hadden haar iets minder dan een kilometer vandaan de Black Blood clan gevonden. Ze rook een beetje naar jou roedel dus hadden we haar meegenomen ". Ik knikte. " ook zat ze steeds iets te mompelen maar we wisten niet wat het was " voegde hij eraan toe. Weer keek ik naar Lauren omdat ze een beetje bewoog. Haar geur kwam mijn neus binnen, haar heerlijke geur. Maar ik rook ook iets anders, iets bekends, maar ook weer onbekend. " wacht, waar zijn Steven en Lisa ?" vroeg Sara uit het niets. " ze hadden een beetje vertraging. Maak je maar geen zorgen " antwoordde Quincy.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
zie bovenstaande foto voor de 4 leden van de 7 !!!

like ? comment ? follow ?