a human mate - deel 2

Hoofdstuk 14

Een dag later
Lauren White

Ik probeerde mijn ogen te openen maar het lukte niet helemaal. Ik kreeg ze maar tot kleine spleetjes open en verder ook niet. Waar ben ik nu weer beland ? Ik keek naast me waar ik een gepiep vandaan hoorde en zag een hartslagmeter staan. Ook zag ik dat er een naaldje in mijn arm zat wat weer vast zat aan een infuus. Om mijn mond zat een kapje waardoor ik beter kon ademen, denk ik. " hey " hoorde ik iemand zachtjes zeggen. Ik keek naar de andere kant en zag iemand op een krukje zitten. " Ethan ?". hij knikte. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht. Ik ging langzaam met mijn hand naar de zijne en verstrengelde mijn vingers om die van hem. Met mijn andere hand haalde ik het kapje van mijn mond af. Ethan keek me eerst bezorg en geschrokken aan maar ik gaf hem een blik van het-is-oke. Daarna ging ik iets rechter op zitten en veegde een keer met mijn hand over mijn gezicht. " Ethan ? waar ben ik ?". " je bent bij de packdokter ". Ik keek naar mijn zij waar het opeens zeer deed en zag een grote plakker zitten met in het midden een rode plek. Een zucht verliet mijn mond. " ja daarover, hoe is dat gekomen ?" vroeg Ethan. " ik heb echt geen idee " antwoordde ik. " weet je het zeker ?". ik knikte. Ik legde mijn benen over de rand van het bed maar stopte al gou toen Ethan me streng aan keek. " dacht het even niet, jij blijft hier ... liggend " zei hij daarna ook streng. Ik keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. " dit meen je toch niet serieus he ?". " dacht het wel ". Ik zuchtte een keer en gooide mijn armen in de lucht als teken van overgave. " oke oke ". Een lach kwam tevoorschijn op zijn gezicht. " gewonnen ". Ik keek hem dit keer ongelovig aan. " serieus Ethan, meen je deze serieus ?". Hij lacht weer en greep me in een omhelzing. " ik ben blij dat je er weer bent " fluisterde hij. Ik sloot mijn ogen weet even en dacht na over wat er allemaal was gebeurt. Een jongen had me geholpen te ontsnappen, Justin ! " uhm Ethan ? ik weet dat het een gevoelig onderwerp is maar hoe was die Justin eigelijk ?". " vanwaar die vraag opeens ?" beantwoordde hij mijn vraag met een vraag. " nou, gewoon. Ik wil weten hoe hij was ". " hij kwam vaak voor mensen op. Hij was behulpzaam, grappig, slim en ... " op de helft van zijn zin stopte hij. " en wat ?". " en de beste vriend die je je maar kan wensen ". Oke, nu weet ik het zeker, het moet Justin geweest zijn. Maar hoe kan dat ? hij was toch vermoord ? er werd op de deur geklopt en een dokter kwam binnen. " alfa, zou ik u misschien even kunnen spreken ?". Ethan knikte, gaf mij nog een kusje op mijn voorhoofd en liep daarna mee.

Er werd weer op de deur geklopt. " binnen " zei ik naar de andere kant. De deur ging langzaam open en een klein hoofdje verscheen. Een lach kwam op mijn gezicht. Jelle kwam naar me toegerend en ging springend naast me staan. " luna ! luna ! luna Lauren !" riep hij. Ik pakte hem bij zijn schouders vast zodat hij niet meer op en neer sprong. " met jij niet in bed liggen Jelle ?". hij schudde zijn hoofd wild. " en waarom dan niet ?". " omdat ... ik ... gisteren uit het ziekenhuis ben ontslagen !". Ik keek hem vragend aan. " hoe bedoel je ?" vroeg ik onbegrijpelijk. " ik ben op 1 of andere mysterische reden beter geworden !". Mijn ogen werden groot. " je bent beter ?". " ja ! moet je kijken !" zei hij terwijl hij zijn handen naar me uit stak. Ik pak zijn handen vast en bekeek ze goed. " je weet zeker dat je oke bent ?". " 100 procent zeker !". " Jelle ik ben zo blij voor je !". Ik greep hem in een omhelzing. " voel jij je nu wel goed luna Lauren ?". ik grinnikte en liet hem los. " zorg nou maar eerst voor jezelf. Maak je maar niet druk om mij ". " klop klop " zei iemand. Ik keek van Jelle op en zag Jesse in de deuropening staan. Eigelijk best ironisch, Jelle en Jesse. " hey Jes ". " hey zusie. Hoe gaat het met je ?" vroeg hij terwijl hij naar me toe liep en plaats nam op een krukje. " waarom vraagt iedereen dat toch steeds aan me ?". " omdat iedereen bezorgd om je is ". Met een opgetrokken wenkbrauw keek ik hem aan. " waarom is iedereen bezorgd om me dan ?". " nou even denken ... " zei hij terwijl hij een deed alsof hij echt dacht. " ... je bent heel misschien met vampiers mee gegaan. Leden van de 7 hebben je terug gehaald. Half slapend kwam je hier aan. Je ziet dingen. Je hebt de laatste tijd nachtmerries. En ... o ja, je hebt een enorme wond in je zij zitten en je weet zelf niet hoe je die hebt gekregen ". " maar dan hoeft toch niet iedereen bezorgd om me te zijn ?". " je bent een luna van een roedel weerwolven en door 1 van hun vijanden meegenomen. Nee jo dat ze zich zorgen om je maken ". Het was even stil, tot Ethan weer binnen kwam met een gevoel op zijn gezicht die ik niet kon beschrijven.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
wat vonden jullie van dit hoofdstuk ?? ik heb er zelf mijn twijfels over.
morgen heel misschien geen hoofdstuk omdat ik ziek ben en dan niet zo goed kan nadenken.

like ? comment ? follow ?