a human mate - deel 2

Hoofdstuk 8

De volgende ochtend
Lauren White

Zoals belooft ging ik weer op bezoek bij Jelle. Ik stapte zijn kamer binnen en zag dat hij wakker was. " hey Jelle " zei ik. Hij kreeg een glimlach op zijn gezicht toen hij mij zag. " hoi luna ". " zeg maar gewoon Lauren ". Ik liep naar hem toe en ging naast hem zitten. " hoe voel je je ?" vroeg ik hem. " eigelijk beter dan een paar dagen geleden " antwoordde hij. " daar ben ik blij om ". Ik pakte zijn hand vast waardoor hij moest lachen.

" Lauren ?" vroeg hij zo uit het niets. " ja ? wat is er ?". Van een lachend jongetje zag ik hoe het veranderde in angst. Een klein traantje viel uit zijn ooghoek en gleed langzaam over zijn wang. Met mijn duim wreef ik hem weg. " ik ben bang " zei hij met een angstig ondertoontje. " waar ben je bang voor ?". " de toekomst ". Ik keek hem vragend en onbegrijpelijk aan. " toen ik je gisteren voor het eerst zag, zag ik in je ogen dat er angst maar ook woede in zat. Waarom ?". Ik schudde even mijn hoofd. " ik zie de laatste tijd dingen wat ik vroeger nooit zag " was mijn antwoord op zijn vraag. Hij ging langzaam met zijn hand naar mijn wang en legde hem erop. Het verbaasde me dat hij dat kon omdat hij gisteren alleen maar moeilijk kon ademen. " ik ben bang omdat jij bang bent " zei hij daarna. " ik ben bang voor jou angst " voegde hij er daarna nog aantoe. " je hoeft niet bang te zijn " stelde ik hem gerust. Nu rolde er een kleine traan uit mijn ooghoek. De traan rolde over mijn wang richting zijn hand en gleed net zoals gisteren van zijn hand over zijn arm naar beneden. Achter me hoorde ik voetstappen en zag dat Jelle banger werd. Ik draaide mijn hoofd en zag Ethan staan. Waarom is Jelle bang voor Ethan ? " alfa " hoorde ik Jelle mompelen. " Lauren kan ik je even spreken ?". Ik keek hem vragend aan. " wat is er dan ?". " kom gewoon even ". Ik stond op, gaf Jelle nog even een aai en liep daarna met Ethan mee.

" wat is er nou ?" vroeg ik toen we in de gang stonden. Hij pakte mijn handen vast. " weet jij misschien wat er met Saar aan de hand is ?". Weer keek ik hem vragend aan. " wat is er met haar dan ?". " ze is sinds je in het ziekenhuis bent gesloten en zegt niet zo veel. Weet jij misschien meer ?". ik schudde mijn hoofd. Hij legde een hand op mijn schouder en keek om zich heen. Daarna snoof hij een keer goed in de lucht. Hij schrok even en rende daarna weg terwijl hij naar me " haal Sara !" riep. Ik rende achter hem aan maar stopte even voor de uitgang van het ziekenhuis. Ik voelde een keer met mijn blote voeten aan de koude stenen en rende er daarna overheen. In het midden van het plein zag ik Ethan in zijn wolvenvorm ergens heen grommen. Ik keek in de richting waar hij heen gromde en zag een grote groep bleke mensen staan. Vampiers. Ik wou naar hem toe lopen maar werd tegengehouden door iemand. Ik keek recht in de ogen van een vampier. Hij had een grijns op zijn gezicht. Met een simpele beweging greep hij mijn arm vast en angst borrelden omhoog. " een mens als luna, te makkelijk " zei hij spottend. Hij trok me mee en duwde me een eindje verderop met mijn knieën op de grond. Ik keek op en zag dat ik voor het groepje vampier zat. " ze is een mens ?" hoorde ik iemand van achter zachtjes vragen. " dat gaat ze nooit overleven ". Wat ga ik nooit overleven ? Ik probeerde op te staan maar dat was geen goed idee want ik werd aan mijn haren naar achteren getrokken. Ik moest op de binnenkant van mijn wangen bijten om het niet uit te schreeuwen. Ik keek even in de richting van Ethan en zag dat hij bij mij probeerde te komen maar het hem niet lukte omdat hij tegengehouden werd door allemaal vampiers. Iemand keek me recht in de ogen aan en ik wist meteen wie het was. " Zayn " mompelde ik zachtjes.