a human mate - deel 2

Hoofdstuk 42

De volgende dag
Ethan Light

Brooklyn was nog steeds niet gevonden. Haar geur was verdwenen en we konden ook niets meer vinden. Ik had de hele nacht naar haar gezocht en niet geslapen. Lauren zat thuis, samen met Lisa en Simon. Benjamin en Jenna waren terug gegaan naar hun roedel. Logan, Lucas, Justin, Sara, Julian, Carlos, een paar jagers en ik waren allemaal nog steeds aan het zoeken. Quincy zat bij Jelle die bij de packdokter was. Uitgeput ging ik op het gras zitten. " hoe gaan me haar ooit vinden ?" vroeg Julian. " het moet, we moeten haar vinden " zei Sara direct. Justin keek om zich heen, alsof hij naar iets zocht. Hij klom in een boom en aan de top keek hij weer. " Justin, wat the hell ben je aan het doen ?" vroeg Logan. " ik weet dat ik niet meer zulke zintuigen als jullie heb maar volgens mij krijgen we bezoek van iemand ". Ik snoof in de lucht, maar rook niets anders. In 1 keer werd Justin uit de boom geduwd en kwam met een klap op de grond terecht, met iemand boven hem. Het enigste wat Justin deed was lachen. " hoi Les " zei Justin. " hey ". Ik stond op, net zoals Justin en het meisje wat boven hem hing. Het meisje heeft kort donkerbruin haar wat net over haar schouder kwam en haar ogen waren rood. " heb ik iets gemist ?" vroeg ik aan ze. " dit is Leslie. Ze is ook lid van de Black Blood ". " was het maar een leugen " lachte Leslie. " ik zit alleen maar bij ze omdat ik het in mijn eentje niet overleef in het bos ". Ze stak een hand naar me uit die ik schudde. " Leslie Larmes ". " Ethan Light ". Ze liet direct mijn hand los. Daarna schudde ze haar hoofd. " sorry, ik ben weerwolven niet echt ... gewend. Vooral een hele roedel of alfa ". Justin liep naar me toe en zei zachtjes " ze is niet zoals de rest van de clan. Ze drinkt geen bloed van weerwolven of mensen. Je kan haar vertrouwen ". Sara kwam er ook bij staan. " wat doe je hier eigelijk ?" vroeg Justin aan Leslie. " ik moest van leider een geurvervormer uitproberen, dichtbij weerwolven. En toen zag ik jullie ". Ze liet een bandje zien die ze om haar bovenarm had en een apparaatje. " elk knopje geeft je een andere geur. Met deze kan ik de geur van een weerwolf of mens gebruiken, maar ook mijn eigen of gewoon geen geur ". " we kunnen aan haar vragen of ze iets weet over Brooklyn " mindlinkte Sara me. " goed plan ". " Leslie, heb je misschien ergens een meisje gezien ? Bruin haar, bruine ogen ?". Ze keek me aan. " nee, maar ik heb Debbie wel zien lopen van een bepaalde richting " antwoordde ze serieus. " kun je ons de weg lijden ?". " sure, follow me. Het is wel een eindje lopen maar ik denk dat dat niet zo'n groot probleem is ". Ik schudde mijn hoofd. Ze drukte op een knopje van haar geurvervormer en ik rook na een paar seconden haar geur. " nu kunnen jullie me beter volgen ". Ze begon te rennen. Iedereen veranderde en rende achter haar aan.

Na sowieso 35 minuten gerend te hebben stopte Leslie. " hier heb ik haar zien lopen ". Ik liep naar een struik toe waar ik mijn kleren die ik om mijn poot had geknoopt aantrok. Iedereen stond in zijn of haar mensenvorm. " dankje Les " bedankte Justin haar. Leslie gaf hem een lachje. " ik moet nu weer gaan. Als ik iets wee van wat dan ook stuur ik Justin een berichtje of bel hem ". Ik bedankte haar en begon al snel met zoeken.

" Ethan !" riep Lucas naar me. " hier !". Ik liep naar hem toe. Hij Keek naar een plasje bloed wat naast een omgevallen boom lag. Brooklyn's geur kwam hier weer tevoorschijn. " ze zijn hier geweest ". Sara had het ook in de gaten. " Brooklyn !". Geen antwoord. Ik snoof de geur van Brooklyn op en volgde het naar het sterke gedeelte. " Brooklyn ? Als je hier ergens bent, zeg of doe dan iets ". Boven mijn hoofd hoorde ik iets. Ik keek omhoog en zag Justin in de boom zitten. " wat ? Zo heb ik beter zicht ". Ik hielt mijn handen in de lucht. " Ethan ? Wat voor een kleren had Brooklyn aan ?". Ik keek fronsend naar Justin. " een spijkerbroek met een donkerblauwe trui, hoezo ?". Justin sprong een paar takken verder en pakte iets. Hij sprong uit de bomen en liep naar me toe. Hij had in zijn hand een stukje spijker stof. " dat is van Brooklyn ". " Ethan !" riep Sara nu, haar stem klonk geschrokken. Ik liep naar haar toe en keek haar aan. " wat is er ?". Ze wees in een richting waar ik daarna heen keek. " ik zie niets hoor ". " kijk beter " zei ze, nu gestrest. Ik deed wat ze zei en keek nog een stukje beter. Daar lag ze dan, Brooklyn. Haar haar zat warrig, haar kleren waren helemaal verscheurd, ze had grote wallen onder haar ogen en niet te vergeten, er zat een enorme kras van kin naar oog en bloed zat op haar armen en schouders. Ik snelde naar haar toe en hurkte naast haar neer. Ik legde mijn hand op haar wang en direct schoten haar ogen open en schrok ze. " pap ?". Haar stem klonk schor en haar ogen waren rood van het huilen. Een traan gleed dan ook over haar wang. " we zijn er lieverd ". Ze ademde langzaam. Sara kwam naast me zitten en pakte Brooklyn's hand vast. " ze is onderkoeld ". En dat klopte ook, haar hele lichaam was koud. " pap, ik ben bang " zei Brooklyn zacht. " waar ben je bang voor ?". " het waren er 2, een jongen en een meisje. Het meisje had ... rood haar en de jongen noemde ze Zayn ". Ik keek Sara aan. " we moeten nu terug ". Ze knikte en ik tilde Brooklyn op.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
like ? comment ? follow ?