a human mate - deel 2

Hoofdstuk 43

De volgende ochtend
Brooklyn Light

Langzaam opende ik mijn ogen. Onder me voelde ik een zachte matras van een ... bed ? Sinds wanneer lig ik in een bed ? Het enigste wat ik me kan herinneren zijn vage beelden van bloed en ... Jelle ! Ik ging rechtop zitten en legde mijn benen over het bedrand. Na wat er is gebeurt voel ik me eigelijk wel goed. Ik zette mijn voeten op de koude vloer en ging staan. Daarna liep ik mijn kamer uit, naar beneden. Ondertussen keek ik naar mijn handen, geen schrammetje. Ik zuchtte opgelucht toen ik mijn ouders beneden op de bank zag zitten. " mam ? pap ?". Ze draaide zich allebei naar me om. Mijn moeder stond op en liep naar me toe. Direct vloog ik in haar armen en tranen liepen uit mijn ogen. " het komt goed Brooke, je bent weer veilig ". " ik was zo bang " huilde ik. " maar dat hoeft nu niet meer ". Ik liet mijn moeder los en veegde met mijn mouw de tranen weg. " is Jelle oke ?". Mijn vader liep nu ook naar me toe en hurkte voor me neer. " hij is oke, alleen hij wordt niet meer wakker ". Ik liep naar de gang toe en pakte een paar van mijn schoenen. " Brooklyn ? Wat ga je doen ?" vroeg mijn moeder. " wat denken jullie ? Ik ga naar hem toe !". Ik opende de voordeur en rende naar buiten. " Brooklyn !" riep mijn vader nog, maar ik negeerde hem en rende verder. Mensen keken me raar en verrast aan.

Bij Jelle's huis klopte ik aan. De moeder van Jelle deed open en keek me zoals verwacht ook verrast aan. " Brooklyn, moet jij niet thuis zijn ?". " ik kom voor Jelle ". " heb je toestemming van je ouders gekregen om naar buiten te gaan ?". " ja " loog ik. Ze liet me binnen en ik liep snel naar boven. Ik liep Jelle's slaapkamer binnen en zag hem al gou op bed liggen, met zijn ogen gesloten. Ik ging naast hem op bed zitten en pakte zijn hand vast. " wordt alsjeblieft wakker Jelle ". Ik voelde 1 traan over mijn wang glijden richting de hand van Jelle, een traan die lichtblauw aangaf. Op zijn hand stopte hij met rollen en knapte kapot. " je moet nu echt wakker worden, ik kan niet zonder je, je bent mijn beste vriend en ik kan niet leven zonder jou in mijn buurt ". Ik zuchtte. Dit heeft toch geen zin, dacht ik bij mezelf. Nog een traan kwam te voorschijn en die viel precies weer op zijn hand, ook lichtblauw. Waarom zijn mijn tranen lichtblauw ? Ik keek in de spiegel die aan de muur hing en schrok. Mijn ogen waren helemaal wit met zwart aan de buitenkant. Wat gebeurt er ?! Ongelovig keek ik naar de spiegel. In de spiegel zag ik het symbool op mijn arm. Het gaf net zoals mijn tranen lichtblauw aan, maar normaal is hij pik zwart. Weer schrok ik maar dan van de deur die open schoot. Mijn vader stormde samen met Sara binnen en keken allebei mij geschrokken aan. Ik liep langzaam naar achter tot ik niet meer verder kon. " Brooklyn ... " probeerde mijn vader, maar ik kapte hem af. " blijf bij me uit de buurt ". " Brooke, kijk me aan " zei Sara. Ik keek haar aan en zag haar ogen fel blauw kleuren, alleen niet zoals de kleur blauw van mijn tranen. " wat gebeurt er met me ?!". " je hebt een gave ontdekt, daarom kleuren je ogen ". Ik keek vanaf mijn positie nog eens naar de spiegel. " wat voor een gave ?". " daar moet je zelf achter komen ". Ik keek naar Jelle, die rechtop zat en naar ons keek. " wat is er aan de hand ?". " Jelle !". Ik rende naar hem toe en knuffelde hem. " je bent wakker, maar hoe ?" vroeg mijn vader. Ik liet Jelle los en keek mijn vader aan. Alles werd duidelijker. " mijn tranen " zei ik zacht. Iedereen keek me vreemd aan en ik lachte langzaam. " het waren mijn tranen !" riep ik trots. " toen ik hier was traanden mijn ogen en een paar vielen op Jelle's hand, ze waren lichtblauw gekleurd ". Sara liep naar me toe en lachte trots. " je hebt een bijzondere gave Brooklyn, je kan helen. Ik heb er wel eens van gehoord. Iemand had een gave waardoor zijn of haar DNA mensen kon genezen ". Stoer. Ik keek mijn vader aan, die mij weer aan keek. Zijn blik zei genoeg. " dus jullie willen zeggen dat Brooke's DNA mensen kan helen ?" vroeg Jelle onbegrijpelijk. Ik keek naar mijn handen en knikte. " stoer !". " dat dacht ik ook !".

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik heb het gevoel dat het steeds slechter gaat.
Daarom komt er nu een tijdsprong van 3 dagen (Brooklyn is 4 weken).
Ik had ook eigelijk wel verwacht dat ik in de vakantie al klaar zou zijn, niet dus :P.
Ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden.

like ? comment ? follow ?

vergeet geen kijkje te nemen bij 'don't leave me alone' !!! (tevinden op mijn profiel).