a human mate - deel 2

Hoofdstuk 11

Lauren White

Ik werd in een soort cel gegooid en daar opgesloten. Ik zuchtte een keer en ging op de grond zitten. Blijf positief Lauren, je deed het voor de roedel, je deed het voor Jelle. Ik sloot mijn ogen even en dacht diep na, tenminste tot ik meegesleept werd in het donkere.

Droom :

Ik opende mijn ogen weer en keek onderzoekend om me heen. Alles was wit, maar dan ook echt alles. Ook zag ik dat er een vrouw een paar meter voor me stond en me met een glimlach aankeek. Ze had lang wit haar en blauwe ogen net zoals de oceaan. Ook had ze een prachtige witte jurk aan. " jij moet Lauren White zijn " zei ze. Ze kwam naar me toegelopen en bekeek me goed. " de mate van Ethan Light en luna van de Golden Moonlight roedel " voegde ze eraan toe. Ik knikte onzeker als antwoord dat ze gelijk had. " ik ben Adriana ". Ze stak haar hand uit om zichzelf voor te stellen en ik nam hem aan. Ze keek me onderzoekend aan alsof ze naar iets opzoek was. " mag ik vragen waar ik ben ?". " je bent in mijn huis ". Ik keek om me heen en je kon dit eerder een villa noemen, het is hier zelfs nog groter dan het packhuis. " en wat doe ik hier ?". " er is iemand die je wou spreken  ". Ze keek achter me waardoor ik me ook omdraaide. Daar stond ze dan, Sara. Ik rende naar haar toe en greep haar direct in een omhelzing. " Lauren, je bent oke " zei ze zachtjes. Ik liet haar iets los en ze keek me bezorgd aan. " je bent oke toch ?". " ja hoor, ik heb misschien een klap van Zayn tegen mijn lip aan gekregen maar meer ook niet ". Ik zag hoe haar handen veranderden in vuisten en ze iets mompelde wat leek op " als ik hem ooit in mijn handen krijg dan vermoord ik hem nog eens ". Ik zuchtte een keer. " ik ben zo blij je weer te zien " zei ik en greep haar weer in een omhelzing. " wat gaan ze met me doen denk je ?" vroeg ik onzeker. " ik heb geen idee, maar daar komen we gou achter ". Ik knikte. Ik voelde hoe er een hand op mijn schouder werd gelegd en keek naast me. Daar zag ik Adriana staan met nog steeds een lach op haar gezicht. " Adriana is de maangodin ". Ik schrok me rot toen ze dat zei. Snel maakte ik een kleine buiging. " alsjeblieft buig niet, hou ik niet van ". Ik moest lachen van wat Adriana zei. " Lauren, het is dapper van je dat je de roedel beschermt ". " zoiets doet een luna nou eenmaal, denk ik ". " nee, een gewone luna zou zoiets niet doen. Alleen een luna die alles doet om haar roedel te beschermen ". Ik keek even naar Sara die me lachend aan keek. " hoe ga... " ik kon mijn zin niet eens afmaken voor ik een enorme pijnscheut kreeg in mijn rechter zij. Ik greep er naar en keek met een pijnlijke naar de grond. " Lauren gaat het ?" vroeg Sara bezorgd. Ik keek naar mijn handen en zag een rode vloeistof over mijn handen glijden. " wat gebeurt er met me ?". Adriana keek me nu ook bezorgd aan maar ook heel serieus. Ik begon zwaarder te ademen en een traan gleed over mijn wang. " Lauren ademen !" hoorde ik Sara nog roepen. Hoofdschuddend liep ik achteruit voor ik door mijn knieën zakte en het uitgilde. " wat gebeurt er met me ?!" schreeuwde ik door het gillen. " word nou wakker Lauren " hoorde ik iemand zeggen, maar het was Sara of Adriana niet. ik greep met mijn handen mijn oren vast om de stem niet te horen, maar het hielp niet. Het herhaalde zich steeds. Steeds hoorde ik iemand " word wakker " of " we moeten opschieten " zeggen. Ik voelde hoe ik geen gevoel meer kreeg in mijn voeten en het steeds verder door liep naar boven. In 1 klap werd alles donker en kon ik niets meer.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
wat gebeurt er toch met Lauren ??
het is 1 groot mysterie :P.
we zijn over de duizend gekomen !!!

like ? comment ? follow ?