a human mate - deel 2

Hoofdstuk 5

Lauren White

We waren eindelijk bij de roedel aangekomen. Ik stapte uit de auto en liep naar het open veld waar de training werd gehouden. Ik zag hoe iedereen werkte aan hun verdediging door 1 tegen 1 tegen elkaar te vechten. Ook zag ik dat Ethan en Lucas Jesse zaten te helpen door hem allemaal trucjes te laten zien. Het was de bedoeling dat ik naar ze toe wou lopen maar op het midden van het veld voelde ik hoe een pijnscheut door mijn lichaam ging en ik op mijn knieën op de grond viel. Ik ging met mijn handen naar de plek waar mijn hart zat maar zag er niets aan. Weer ging er een pijnschijt door mijn lichaam alleen dit keer was de pijn ondraaglijk. Een pijnlijke schreeuw verliet mijn mond. Ik zag steeds voor mijn ogen zwarte vlekken die steeds weer verschenen en verdwenen. Voetstappen kwamen mijn kant op gerend en iemand pakte me vast in zijn of haar armen. Het enigste wat ik zag was een wazige schim voor me. " iemand haal een dokter !" kon ik nog net horen. Ik kon voelen dat mijn ogen nog steeds open waren maar ik kon zelf niets zien. Zachte tikjes kwam steeds op mijn wang terecht en ik hoorde de hele tijd iemand " blijf bij me " zeggen. Ik voelde hoe ik opgetild werd maar de rest kreeg ik al niet meer mee. Ik kon niets meer horen en niets meer zien, het enigste wat ik nog kon was voelen. Mijn hand werd vast gepakt en iemand hielt hem stevig vast, voor alles zwart werd en ik weg dompelde in de duisternis.

Visioen :

Ik probeerde mijn ogen open te doen maar dat wou niet. Het voelde alsof ze kilo's wogen. Na een tijdje proberen en zwoegen lukte het toch en kreeg ik ze beetje bij beetje open. Ik bekeek mijn omgeving en zag dat ik in een bos was. Wat is er gebeurt ? Ik legde mijn hand op mijn hoofd die ongelooflijk hard bonkte. Daarna stond ik langzaam op en liep ik een willekeurige richting op. Ik zag hoe 2 mensen langs me heen rende. Een klein meisje en een vrouw. Ik rende achter ze aan want mijn gevoel zei dat ik dat moest doen. Het leek wel of ze rende voor hun leven want je zag duidelijk in hun ogen dat er angst in zat. Ze stopte bij een holletje en de vrouw legde het meisje erin. De vrouw fluisterde iets aan het meisje wat ik niet kon verstaan en rende daarna weg, het meisje achterlatend. In de verte hoorde ik wolven gehuil en een paar mensen rende achter de vrouw aan. Ze zagen er bleek uit en hadden allemaal een bloeddorstige blik in hun ogen. Een deel van het groepje rende verder en het andere deel bleef in de buurt van het meisje. Ze pakte met geweld het meisje op en namen haar mee. " laat me los ! alsjeblieft ! laat me gaan !" schreeuwde het meisje angstig en bang. Ik probeerde hun tegen te houden maar toen ik ze wou grijpen gingen mijn armen dwarst door hun heen. Ik schrok even maar herstelde me al gou door een gegil in de verte. Ik rende naar de plek waar het gegil vandaan kwam. Ik zag de vrouw van net op de grond liggen met haar ogen gesloten. Ik kwam iets dichterbij maar dat was geen goed idee want alles werd weer zwart en het voelde alsof mijn lichaam helemaal verlamt was.

Realiteit

Geschrokken werd ik wakker en mijn ogen schoten meteen open. ik gilde het helemaal uit. Er kwamen een paar mensen naar binnen gerend en grepen me allemaal vast. Ik strippende door het gillen tegen en tranen rolden over mijn wangen. " Lauren rustig !" riep iemand. " laat me los ! alsjeblieft ! laat me gaan !" schreeuwde ik net zoals het meisje. " roep alfa Ethan !". Ik zag weer iets scherper en zag dat Logan me vast hielt. Ik werd rustig toen ik hem zag maar dat veranderde al gou door een nieuwe pijnscheut die dwars door mijn hart ging. Ik hielt me in om niet weer te gaan schreeuwen maar dat wou niet. mijn tenen krulden zich op en mijn nagels nestelden zich in mijn armen.

Mijn geschreeuw was gestopt en ik staarde voor me uit. zonder ook maar 1 beweging te maken zat ik daar. Logan had me in zijn armen genomen om me rustiger te maken. Nu kwam Ethan eindelijk de kamer binnen gestormd en keek me bezorgd aan. Tranen rolden direct uit mijn ogen toen ik hem zag. Hij greep me net zoals Logan een paar minuten geleden in zijn armen en suste me. " Ethan, wat gebeurt er met me ?" vroeg ik met angst in mijn stem. " ik weet het niet Lauren, ik weet het niet. iedereen heeft je onderzocht toen je weg was. Zelfs Sara heeft gekeken maar zij wist ook niet wat dit was " antwoordde hij me. " ik ben zo bang ". " dat hoeft niet. Ik ben bij je ". " ze is gewoon meegenomen ". Hij keek me vragend en onbegrijpelijk aan. " wie is er meegenomen ?". " een meisje. Ze werd gewoon vastgegrepen en meegenomen. Ik wou haar helpen, maar het lukte niet. het voelde alsof mijn hart brak toen ik zag hoe ze mee werd genomen ". Op dat moment kwam er een dokter binnen gelopen met Sara. " luna, zouden we misschien een paar testjes met u mogen doen ?" vroeg ze. Ik knikte.

Ethan moest in de gang wachten zodat ik me beter kon concentreren. Sara ging voor me zitten en ze had een paar blaadjes in haar handen. " oke, het werkt zo. Ik hou 1 voor 1 een blaadje voor je en jij moet zeggen wat je erin ziet ". Ik knikte als antwoord dat ik het begreep. Het eerste blaadje hielt ze voor me. " wat zie je hier in ?". " het bos ". Zo ging het een tijdje door, tot de laatste kwam. Ze hielt een blaadje voor me en ik zag er zoveel in. Pijn, verdriet, verraad, angst, en een vrouw en een meisje. Ik was even stil toen ik die zag. " Lauren ? wat zie je hier in ?". " alles ".

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
wat zou er opeens met Lauren zijn ??
alleen ik weet het antwoord :,).
wat denken jullie wat er aan de hand is ??

like ? comment ? follow ?