a human mate - deel 2

Hoofdstuk 44

dit is een XXL hoofdstuk als bedankje voor alles !!!

3 dagen later
Lauren Light

" we hebben een probleem !" riep Logan terwijl hij de woonkamer binnen stormde. Ethan stond direct op. " de Black Blood is in de buurt " zei hij serieus. Ik stond ook op. " waar is Brooklyn ?!". " ze helpt, buiten ". Ethan gromde en liep naar buiten, met ons op zijn hielen.

Buiten was het een grote chaos. Overal waren mensen aan het vechten en was bloed te bekennen. In de verte zag ik Brooklyn in het midden van het plein staan. " Brooklyn !". Ze keek mijn kant op en rende naar me toe. Toen ze bij me was sloeg ik mijn armen om haar heen. " je moet nu goed naar me luisteren ". Ik keek haar diep in de ogen aan. " wat er ook gebeurt, blijf bij iemand die je vertrouwd ". Ze knikt en ik liet haar los.

Brooklyn Light

Wat moet ik doen ? Ik wil wel iets doen maar wat ? Ik zag hoe mijn vader onder een vampier lag, die me maar bekend voorkwam als Zayn. " mam. Je hebt me geleerd om mijn hart volgen, en die zegt me op dit moment iets. Het zegt me dat ik als 'the she-wolf' mee moet helpen, kosten wat het kost ". Ik liet mijn moeders hand los die ik vast had genomen. " ik moet dit stoppen ". Mijn moeder probeerde me vast te pakken maar ze was te laat, ik rende zo snel mogelijk op mijn vader af om hem te helpen. Met al mijn kracht duwde ik Zayn van hem af. Zayn keek me alleen maar geamuseerd aan. " kijk eens wie we hier hebben " grijnsde hij. " hoe durf je nog op mijn territorium te komen " siste ik terug. " ik ben opzoek naar iemand ". Ik gromde naar hem. " moet ik nu bang worden ? Van 1 kleine grom ?". Hij keek om zich heen, zoekend naar iemand. Zijn ogen vielen op mijn moeder. " mam !". In 1 flits stond Zayn voor mijn moeder.

Lauren Light

" Zayn ". " Lauren ". Hij liet zijn tanden terugtrekken en keek me zonder emotie aan. " wat doe je hier ?!". " ik wil iets, en ik ben niet de enigste ". Hij keek achter zich, waar Debbie aan kwam gelopen. " als je gewoon mee gaat, vallen er geen gewonden " zei Debbie. Ik keek om me heen en zag Sara aankomen gerend in haar wolvenvorm. Ze ging voor me staan en gromde luid. Daarna veranderde ze terug naar haar mensenvorm, gelukkig heeft zij wel kleren aan. " verlaat nu ons terrein, jullie hebben hier helemaal niets te zoeken " zei ze serieus. " we gaan niet ... zonder haar " zei Zayn en wees naar mij. " hoezo ik ?!". " we weten wat je bent 'she-wolf ". Fronsend keek ik ze aan. Ze weten toch dat ik een mens ben ? Toch ? " jullie weten dat ik een mens ben dus hoe kan ik de she-wolf zijn ?". " August heeft gezegd dat jou naam geen Lauren is maar Brooklyn, en Brooklyn is de she-wolf, dus jij ". " wat een logica ... " zei Sara. " ... maar het is helemaal fout, jullie zullen de echte Brooklyn nooit vinden ".

Brooklyn Light

" pap, je bent gewond ". Ik keek naar mijn vader's diepe snee in zijn rug. Hij schudde zijn kop en probeerde op te staan, maar het lukte hem niet. Toen schoot het me te binnen, ik kan helen ! Met mijn DNA. Aangezien ik nu niet huil moet ik iets anders verzinnen. Bloed ! Ik keek om me heen en zocht naar iets scherps. Ik zag een paar meter verder een stukje glas op de grond liggen. Zo snel ik kon rende ik er naartoe en pakte hem op, daarna rende ik weer terug. Wild schudde mijn vader zijn kop weer. " wil je die wond geheeld hebben en je roedel beschermen of hier blijven liggen !". Hij deed niets. Ik legde het glasscherf tegen mijn handpalm aan en snee mezelf. Mijn hand hielt ik boven de wond en mijn bloed druppelde er langzaam uit. Mijn ogen begonnen te gloeien en het bloed wat in aanraking met de wond kwam werd lichtblauw. Toen ik klaar was scheurde ik een stukje stof van mijn t-shirt af en wikkelde ik om mijn pols. Mijn vader probeerde te staan en het lukte hem ook nog. " en nu hup ! Help je roedel en zorg ervoor dat we winnen !". Hij knikte en rende weg. Ik keek naar mijn moeder en zag Zayn + dat meisje wat ik eerder zag staan. Lucas kwam naar me toegerend in zijn mensenvorm en keek me in de ogen aan. " Brooklyn, ze zoeken jou, ze willen jou. Je moet hier nu weg !". Ik schudde mijn hoofd. " waarom willen ze mij ?". " omdat je de she-wolf bent !". Ik keek om me heen. Iedereen was in gevecht, zelfs Jelle. Een meneer liep gewoon geamuseerd om zich heen te kijken. Lucas pakte mijn arm vast en nam me mee. " wie was dat ?!". " ze noemen hem 'leider'. Hij is degene die je wilt hebben " antwoordde Lucas snel. Hij is degene die ik moet hebben. Ik rukte me los en sprintte naar de meneer toe, waarna ik op zijn rug sprong en hem vast greep. Hij pakte me met 1 arm vast en gooide me op de grond. " jij moet wel lef hebben om mij zomaar aan te vallen ". " zo ben ik nou eenmaal " zei ik en spuugde in zijn gezicht. Ruw veegde hij het weg en keek me grijnzend aan. " pittig, dat mag ik wel ". Hij pakte mijn haar vast en trok me zo omhoog. " wat is je naam ?". Ik trapte hard op zijn tenen waardoor hij me los liet, maar de pijn was niet te zien. " wat is je naam ?!". Ik kan hier niet meer tegen. Ik veegde een beetje bloed van mijn lip af dat ik had gekregen door de val en keek hem aan. " Brooklyn " antwoordde ik hem. Abrupt stopte iedereen en was stil, mij aankijkend. " mijn naam is Brooklyn ". De meneer lachte alleen maar en pinkte een traan weg. " jij bent de she-wolf die voor vrede moet zorgen ?". Ik keek hem kwaad aan. " dat had je niet gedacht he, ouwe ". Onverwacht stormde hij op me af waardoor ik mijn armen voor mijn gezicht deed om de klap op te vangen. Ik voelde niets, behalve energie wat uit me werd gezogen. Ik deed langzaam mijn armen voor mijn gezicht weg en zag een soort van krachtveld om me heen. De leider lag op de grond en keek me woedend aan. Iedereen keek elkaar aan en mompelde iets. " Brooklyn !" riep Lucas. Ik keek hem aan. " nu !". Ik wist direct wat hij bedoelde en begon te rennen. Ik heb de Black Blood volgens mij iets te kwaad gemaakt, en met iets te bedoel ik veel te veel. Een grote groep vampiers kwamen achter me aan gerend. In 1 keer werd ik door een vrouw vastgegrepen en meegenomen, alleen niet naar de vampieren. " wie ben jij ?!" vroeg ik onder het rennen. " vertrouw me. Je vader weet wie ik ben en ik zou je hieruit helpen ". Het gevoel wat ik bij Benjamin en Jenna een paar dagen geleden had had ik nu weer. Het voelde ook echt vertrouwend. " klopt het dat je ... Leslie heet ?". " dat is correct. Maar nu moet je geen vragen stellen en blijven rennen ". Ik knikte en rende met haar mee.

Bij een holletje stopte ze en zei dat ik daarin moest gaan zitten. Dat deed ik dus ook. " Brooklyn blijf hier ". " ik weet dat ze mij willen hebben maar waarom ?". " het komt goed, als je hier blijft komt het goed ". Ik knikte. Leslie keek op en rende verder. Ze is dus echt te vertrouwen. Alle vampieren renden haar achterna. Oke Brooklyn, je hebt net de leider van een hele clan omver gehaald dus blijf sterk. Ik haalde diep adem door mijn neus en liet het via mijn mond er weer uit, maar toch trilde ik. " blijf rustig " hoorde ik een stem zeggen, maar dan in mijn hoofd, een soort van mindlink, maar dat kan ik nog niet eens. " wie ben jij ?". " mijn naam is Adriana, de maangodin ". De maangodin probeert contact te maken met me ? Okay. " ik kan antwoord geven op je vraag. De Black Blood wilt je hebben omdat de leider geen vrede wilt sluiten. Ik weet niet wat ze met je gaan doen als ze je te pakken krijgen maar het is niet iets goeds ". Ik hoorde voetstappen en hielt direct mijn adem in. " ik weet dat ik de grens tussen zo'n beetje alles ben maar ik weet niet wat ik moet doen ". " denk aan wat je moe... ". En daarna hoorde ik niets meer. Ik hoorde een harde gil van niet zo ver hier vandaan en een kleine schrik verliet alsnog mijn mond. Ik zag voetstappen voor het holletje vandaan komen. Brooklyn blijf rustig, het komt goede, voor je het weet zit je samen met je ouders een film te kijken met warme chocolademelk. " haal Debbie ! Die kan haar wel opsporen " riep iemand buiten. Ik sloot mijn ogen en dacht na over leuke momenten. Dat leek me wel het beste.

" Brooklyn ?". Ik opende mijn ogen en zag Jelle me aan kijken. " ja, wat is er ?". " hou je handen eens op " zei hij mysterieus. Ik hielt mijn handen voor me en wachtte geduldig af. Hij pakte iets uit zijn zak wat ik niet zo goed oor zijn handen kon zien, legde het op mijn handen en vouwde ze dicht. " ik wil dat je deze hebt ". Ik maakte mijn handen weer open en zag een prachtig armbandje erin liggen. Het draad was zwart gevlochten en er zat een wolvenkop aan met het teken van 'voor altijd'. " hi-hij is prachtig " zei ik blij. " ik heb precies dezelfde en nu heb jij er ook 1, zie het maar als een soort vriendschap armband. Als ze dicht bij elkaar zijn veranderd het 'voor altijd' symbool en het wolvenkopje in een lichtere kleur ". Ik lachte en gaf hem een knuffel. Ik hoorde wolvengehuil van een roedellid. " wat is er aan de hand ?" vroeg Jelle. Ik stond geïrriteerd op en rekte me uit. " pap zei gisteren tegen me dat we vandaag bezoek kregen en dat als ik weg was en ik gehuil hoorde dat ik terug moest komen, als teken dat het bezoek is aangekomen " antwoordde ik. " ik moet gaan ". " zie ik je morgen weer ?". " eten paarden hooi ?". " ja ". " dan zie ik je morgen dus weer ". Ik wou weglopen maar voor ik een stap kon zetten pakte Jelle mijn hand vast en deed toen iets wat ik niet kon plaatsen, hij gaf me een kusje op mijn wang. Het bloed stroomde naar mijn wangen en ik keek hem aan. Jelle grinnikte en liep weg. Verbaast liep ik ook verder, richting thuis.

Dat zou altijd in mijn herinneringen blijven, vooral dat laatste. We hebben het altijd leuk samen. Jelle's glimlach maakte me altijd blij, en zijn hartslag maakte me rustig. Zou hij echt iets voor me voelen ? Als ik hier uit kom is het eerste wat ik ga doen naar hem toe gaan en het vragen voor het te laat is. Ik hoorde weer voetstappen. " jullie zijn echt sukkels. Hoe kunnen jullie haar in vredesnaam kwijt raken ?" zei iemand. " ga haar nou maar zoeken !". Iemand gromde. Voetstappen kwamen dichterbij en stopte daarna. Ik voelde een traan in mijn ooghoek. Ik denk dat ik net een adrenaline boost had want nu ben ik helemaal kapot van de angst, dacht ik in mezelf. " ze is hier, ik kan haar ruiken ". Ik hielt mijn ogen gesloten en mijn adem hielt ik in. " hoi ". Mijn ogen schoten open en ik zag het meisje met rode haren van een paar dagen geleden me grijnzend aankijken. Ik gilde het direct uit. Ze pakte mijn arm beet en trok me uit het holletje. Buiten gooide ze me op de grond. Snel kroop ik naar achter tot ik tegen iets aanbotste. Ik zuchtte en keek langzaam omhoog. Zoals ik al had gedacht stond de leider daar. " we hadden het pijnloos kunnen doen, maar deze manier is veel leuker " lachte hij. Ik werd omhoog getrokken en 2 mannen pakte me vast. " laat me los ! alsjeblieft !". De leider pakte iets van een andere aan en ging voor me staan. Het was een naald met infuus. Het infuus maakte hij aan de naald vast en hij kon niet stoppen met grijnzen. " wat is dat ?!". " dat is een slaapmiddel + een middel voor geheugen verlies ". Ik stribbelde tegen maar daar was het al te laat voor. Ik begon zwart te zien en ik kon mijn lichaam daarna niet meer bewegen. " mam ? ... pap ?" kreeg ik er nog uit, voor alles zwart en donker werd. " Adriana. Als je me kan horen, zeg dan tegen mijn ouders dat ik van ze hou ". Een laatste traan gleed nog over mijn wang. Ik voelde, rook, hoorde en zag niets meer.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Aan dit hoofdstuk heb ik gisteren de hele dag gewerkt dus ik hoop dat het de moeite waard was.
Nog 1 of 2 hoofdstukken en dan is het helaas voorbij.
Bovenstaande foto nog voor de ogen van Brooklyn en haar symbool om haar arm.

like ? comment ? follow ?