a human mate - deel 2

Hoofdstuk 45

Lauren Light

Nadat Brooklyn weg rende, ging de clan ook weg. De leider schonk me nog een brede grijns voor hij op volle snelheid mee rende. Wolvengehuil was overal te horen en mensen staken hun 3 middelste vingers op. Dit kun je niet menen. Brooklyn i-i-is ... Tranen sprongen in mijn ogen en stroomden al snel over mijn wangen heen. Mijn benen konden me niet meer houden en ik liet mezelf op de grond vallen. Ik greep mijn benen vast en mijn hoofd stopte ik ertussen. " ze is gewoon weg " zei ik zacht en ongelovig, onder het snikken door. Iemand sloeg zijn armen om me heen waardoor ik schrok en op keek. Jesse was degene die me in zijn armen had genomen. " ze is echt weg " huilde ik. Jesse's greep verstevigde een beetje. " Ethan, Justin, Lucas een paar leden van de 7 en nog meer roedelleden zijn allemaal aan het zoeken ". Ik schudde mijn hoofd. " waarom ? Waarom zij ? Waarom moet het altijd bij de mensen waarvan ik hou gebeuren ?!". Jesse keek me aan. " wat bedoel je met 'waarom moet het altijd bij de mensen waarvan ik hou gebeuren' ?". Ik veegde tranen weg en keek hem ook aan. " eerst vermoorden ze pap, daarna verliest mam haar baan waardoor we moesten verhuizen, nu Brooklyn en ondertussen verliezen mensen die anderen alleen maar proberen te helpen hun liefde, en nog veel meer ". Jesse schudde zijn hoofd. " je weet dat dit allemaal niet jou schuld is he ?". " weet ik m-maar het is allemaal zo ... " probeerde ik te zeggen maar het wou niet, dus haalde ik mijn schouders op. " h-het is zo ... mensen horen ... ". Ik zuchtte. Het lukt gewoon niet. Mensen proberen anderen te beschermen maar daarvoor vergeten ze zichzelf. Ze kunnen zichzelf daardoor niet beschermen. Ik legde mijn hoofd tegen Jesse's borst aan en verstopte mijn gezicht in zijn shirt. Waarom gebeuren er altijd slechte dingen bij de goede mensen ? Mensen die alles doen voor zijn of haar familie en vrienden. " zal ik Brooklyn ooit nog zien ?". Jesse pakte mijn gezicht met beide handen vast en wreef zachtjes met zijn duimen over mijn wangen. " tuurlijk zal je haar ooit nog zien. Je moet niet te snel opgeven ". Ik knikte en stond langzaam op. Mensen hielpen anderen op de been, ouders omhelsden hun kinderen en dokters brachten gewonden naar het ziekenhuis van de roedel. Denk Lauren ! Denk ! Wat zou een echte luna in zo'n situatie doen ? Denk als een echte luna van een roedel weerwolven. Ik liep naar een meisje toe van ongeveer 13 jaar die op de grond lag en probeerde op te staan, maar het lukte haar niet. " laat me je helpen " zei ik tegen haar. Eerst keek ze me raar aan maar knikte daarna. Ik legde haar arm over mijn schouder en mijn arm legde ik om haar taille. " dank u " bedankte ze me. " geen dank hoor ". Ze lachte. Samen liepen we naar een dokter toe waar ik haar op een bankje neer zette. Haar voet was helemaal verdraait, letterlijk. " wat is er gebeurt ?" vroeg ik aan haar. " ik probeerde zo'n vampier te trappen maar dat ging nogal mis, hij pakte mijn voet vast en draaide hem helemaal om ". " doe dat niet heel veel pijn ?". " het valt mee ". Een dokter onderzocht haar voet grondig. " hij is al weer aan het helen, ik zou hem opnieuw moeten breken om hem recht te zetten ". Het meisje knikte. Oke, dat hoef ik niet te zien. " ik ga weer verder kijken wat ik kan doen ". Weer knikte ze en bedankte me ook alweer. Ik draaide me om en liep weg. Ik keek daarna weer om me heen en zag Ethan, Lucas, Carlos, Simon en nog meer mensen het bos uit komen. Ik liep direct naar ze toe, en Ethan naar mij. Hij sloeg zijn armen om me heen en de tranen liepen uit mijn ogen. " je hebben haar niet kunnen vinden ". Ethan schudde zijn hoofd. " maar ze is sterk. Wie weet staat ze morgen weer voor de deur ". Ik liet hem los en pakte zijn hand vast. " ik wil niet dat dit weer gebeurt ". " dat gebeurt ook niet ". Sara kwam er nu ook aangelopen en slikte toen ze bij ons stond. " Adriana heeft me gelinkt " zei ze. " wat heeft ze gezegd ?". Ook bij haar kwam er een traan tevoorschijn. " z-ze zei d-d-dat ... ". Logan pakte haar hand vast en ze nam diep adem. " ze zei dat ze voor even met Brooklyn had gesproken via mindlink. Toen Adriana niets meer kon zeggen hoorde ze Brooklyn wel. Ze zei 'zeg tegen mijn ouders dat ... dat ik van ze hou'. Daarna was het contact helemaal verbroken. Adriana probeerde Brooklyn nog op te zoeken maar ze zei dat het net leek alsof Brooklyn er gewoon niet meer was ". Sara keek mij aan. " Adriana krijgt altijd contact met alles en iedereen, behalve als diegene er niet is ". Justin kwam met enorme snelheid het bos uitgerend en stopte bij ons. " niets, helemaal niets. Brooklyn is niet bij de afgesproken plek en Leslie is nergens te bekennen. Ik ben naar het terrein gegaan van Black Blood, en heb het gevonden, maar het leek net alsof ze er niet meer waren. Alle huizen waren leeg gehaald en niemand was er ". Ik keek Ethan aan. " ze komt niet me terug ".

word vervolgt ...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dit was dan het einde !!!
Ik hoop zo erg dat jullie het leuk vonden.
Maar jullie dachten toch niet dat dit het einde was van het hele verhaal ??
Nee, dit was pas het einde van deel 2 !!!
Er komt een deel 3 mensen !!!
Door steun van anderen komt het gewoon echt !!!
Een deel 3 !!!
Dat had ik niet verwacht van mezelf.
Morgen komt er nog een dankwoord en daarna de proloog van deel 3.
Ik hoop jullie daar allemaal weer te zien.

like ? comment ? follow ?