a human mate - deel 2

Hoofdstuk 22

Ethan Light

" ze is een wat ?!" riep ik naar Justin. " ze is net zoals ik een lid van de Black Blood ". " waarom is ze weggegaan ?". " weet ik veel. Ik heb straks met haar afgesproken dus als je het aan haar wilt vragen mag je van mij part mee gaan ". Ik knikte. " ze heeft wel wat uit te leggen ja ". " oke ".

Lauren Light ( ik was even vergeten dat ze getrouwd was dus vanaf nu is het Light ;) )

Quincy en ik stapte allebei uit de auto en gingen voor het café staan. Eerst keek Quincy heel raar maar ze schudde haar hoofd. " is er iets ?". " nee, ik heb alleen al heel lang niet meer zoiets gezien ". " maak je maar niet druk, het is gewoon net zoals anders ". Ze knikte en we liepen naar binnen. Direct toen we binnen waren moest ik wel weer tegen iemand aan botste. Ik moet echt eens meer gaan opletten. " Lauren, wat doe jij hier ?" hoorde ik een bekende stem zeggen. Ik keek op en zag Zack staan. Zack, lid van de roedel, dj van het café en zijn ouders die ook in de roedel zitten werken bij de politie. " o, hey Zack " begroette ik hem. Zijn mondhoeken gingen omhoog. " wat doe je hier, ik dacht dat je van Ethan bij de roedel moest blijven ". " ik vond dat Quincy wel eens een dagje vrij mocht ". Hij keek naar Quincy en schrok even maar maakte daarna een kleine buiging. " alsjeblieft doe dat niet " zei Quincy lachend.

Ethan Light

Justin en ik waren al sowieso 20 minuten op Debbie aan het wachten bij een meer diep in het bos. " weet je zeker dat ze nog komt ?" vroeg ik terwijl ik op de grond ging zitten en me op mijn rug liet vallen. " ze komt altijd bij dit soort dingen, en als ze niet komt ... ga ik naar haar toe " antwoordde hij me. " ik vraag me nog steeds af waarom ze bij de Black Blood zit ". ". " je kan het aan haar vragen " zei hij en ik keek hem onbegrijpelijk aan. Hij knikte in een richting en ik volgde zijn blik. Daar zag ik een grijze wolf staan, Debbie. " ze is nog steeds een wolf ?". " jep ". Ze keek ons even aan en liep daarna naar een struik, om terug te veranderen naar haar mensenvorm. Na een paar minuten kwam Debbie achter de struiken vandaan en liep naar ons toe. Een paar meter voor ons stopte ze en ze keek me onderzoekend aan. " je hebt hem meegenomen ?" vroeg Debbie. Justin knikte en zei " mag dat niet dan ?". Ze was even stil en keek Justin met een nep glimlach aan. Debbie pakte haar rugzak van haar rug af en gooide het naar ons toe. " je spullen. Telefoon, een paar kleren, laptop en al dat stuff ". " thnx Deb " bedankte Justin haar. " 1 ding, jullie moeten oppassen voor de clan. De wetenschappers zijn druk bezig en leider wilt heel graag Brooklyn in zijn handen krijgen ". " wacht, wat weet jij over Brooklyn ?" vroeg ik aan haar. Haar blik richte zich weer naar mij en stond helemaal emotieloos. " iedereen van de clan weet dat Lauren Brooklyn is ". Justin stootte me een keer aan als teken dat hij ook wist dat ze fout zat. Lauren is Brooklyn niet, Brooklyn zit in Lauren. " Debbie, wat weet je over de wetenschappers ? over hun werk ?" vroeg Justin. " ze hebben al een middeltje gemaakt voor geheugen verlies, extra kracht, maar dan ook echt veel kracht. Ze hebben ook geurvervormers gemaakt waardoor ze naar mens of weerwolf kunnen ruiken. En nu zijn ze bezig met Herocecium ". " wat is 'Herocecium' ?". " dat weet ik nog niet maar daar kom ik al snel achter want ik moet wel weer het proefkonijn daarvoor zijn ". Ze draaide zich om naar het bos en begon te lopen. " wat ga je doen ?". " ik wil niet vermoord worden dus ga ik weer terug ". Ze liep weer een paar stappen verder maar ik stopte haar door haar arm vast te pakken. " Debbie, waarom ben je naar de Black Blood gegaan. Wat is er toch met je ?" vroeg ik haar rustig terwijl ik haar onderzoekend aankeek. Ik zag hoe er een kleine traan haar weg naar buiten zocht en over haar wang gleed. " ik moet nu echt gaan. En dit is vast de laatste keer dat je me zal zien ". " sluit je je dan weer aan bij de roedel ". " nee Ethan, je snapt het niet, je snapt er gewoon helemaal niets van en dat was altijd al zo geweest !". Ze rukte zich los en liep weer verder. 1 keer keek ze nog over haar schouder onze kant op en zei " ik zou Lauren en je roedel goed in de gaten houden ". Ze veranderde weer in haar wolf en je kon haar kleren horen scheuren. Daarna rende ze het bos in, dieper en dieper. Ik draaide me om naar Justin. " we gaan terug ". Hij knikte en zo liepen we terug naar de roedel.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
sorry dat ik gisteren niet heb ge-update, het hoofdstuk was opeens weg en ik had geen tijd om er gisteren nog 1 te maken.
volgende week kan het ook zomaar zijn dat ik een keer niet update maar dat komt omdat ik een hoop toetsen heb.
hoop dat jullie het alsnog een leuk hoofdstuk vonden.

like ? comment ? follow ?