a human mate - deel 2

Hoofdstuk 25

Alweer een dag later.
Lauren Light

Met een glimlach op mijn gezicht keek ik in de spiegel. Vorige week zag ik voor het eerst Brooklyn op de monitor. Ze zeiden tegen Ethan en mij dat ze mega snel groeit en alsnog super gezond is. Het lijkt en voelt net alsof ze er al heel lang is. Ik voelde hoe iemand zijn handen op mijn heupen legde en zijn hoofd ook op mijn schouder legde. In de spiegel zag ik dat Ethan achter me stond. " je ziet er zoals altijd prachtig uit ". Mijn glimlach werd breder nadat hij dat zei. " hey, ik heb zo een vergadering met andere alfa's, luna's en beta's. Wil je mee of blijf je hier ?". " ik wil wel een keer mee naar zoiets " zei ik terwijl ik me naar hem omdraaide. " weet je het zeker, het kan er een beetje humeurig worden ". " jep ". Ik liep naar de inloopkast en begon door de kleren heen te kijken. " moet ik iets speciaals aan of niet ?". " nee hoor. Kies maar iets uit ". Ik zuchtte een keer. Meestal hielp Sara me hierbij maarja ... die is er nu niet. Het leek wel alsof Ethan mijn gedachte kon lezen want hij zei " misschien wilt Quincy je wel helpen ". Ik keek Ethan met een opgetrokken wenkbrauw aan waardoor hij alleen maar moest lachen. " nee ik kan je gedachten niet lezen, het was maar een gokje " lachte hij. " dan ga ik Quincy wel vragen ". Ik liep naar de deur en opende hem. Maar voor ik een stap naar de gang maakte stopte ik al. Ik zag hoe Carlos, Julian, Simon en Quincy allemaal zwaar ademend in de lange gang zaten, Carlos lag zelfs met zijn hand op de plek van zijn hart. " wat is er aan de hand ?!" riep ik naar ze. Ik rende naar ze toe en hurkte naast Julian neer die elk moment van de wereld kon gaan. Bij alle 4 waren hun hoofden bezweet en hun hartslag was laag. " er is iets mis " kon Quincy er net uitbrengen. Ethan kwam er ook aangerend en hurkte naast Carlos neer. " hij beweegt niet " zei hij. " hij begon opeens in iemands ziel te kijken " zei Quincy daarna. Nadat ze dat zei schoot Carlos omhoog en happend naar adem probeerde hij te staan maar viel ook weer direct om. " Steven !" riep hij in het rond. Ethan greep hem bij zijn schouders vast en duwde hem tegen de grond aan omdat Carlos helemaal flipte. Toen hij wat rustiger was kroop hij naar een muur en ging er tegenaan zitten voor ondersteuning. " Carlos, wat zag je ?" vroeg Simon aan hem. Carlos sloot zijn ogen even en dacht diep na. " ik zag hoe Steven werd aangevallen door weerwolven. Nee ! ... vampiers, de Black Blood clan. Vanuit Steven's ogen zag ik en hoorde ik dat hij naar Lisa rennen riep. Hij werd meegenomen en bij het terrein werd hij op de grond geduwd. Een meisje met rood haar kwam in beeld en ging recht voor Steven's neus staan. Ik rook dat ze een weerwolf was maar ze had hoektanden en ogen als een vampier. Ze pakte Steven bij zijn hals vast en trok hem zo omhoog. 'zonder van zo'n mooi snoetje' zei ze en zuchtte een keer. Meer zag ik ook niet, toen was alles zwart ". " waar is Lisa dan ?!". " ik heb geen idee ". Ik keek een keer naar Quincy die een pijnlijk gezicht trekte. Ik liep naar haar te en pakte haar hoofd vast met mijn handen. Haar ogen probeerde dicht te gaan maar ze hielt ze tegen. " Quincy blijf bij me ". " ik voel mijn lichaam niet meer " kon ze nog net zeggen. " je bent ook niet de enigste " zei Simon. Quincy's ogen vielen dicht en ze begon zwaar uit haar mond te ademen. Ik keek om me heen en zag dat Carlos, Julian en Simon ook hun ogen hadden gesloten. " wat gebeurt er ?" vroeg ik aan Ethan. " zoiets heb ik nog nooit gezien, we moeten contact opnemen met Sara ! en wel nu !". Ik knikte en rende naar mijn kamer waar mijn mobiel op het nachtkastje lag. Zo snel als ik kon zocht ik bij mijn contacten naar Sara en belde haar. Ze nam niet op. Wat is er in vredesnaam aan de hand ?!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Wie weet wat er aan de hand is ?!?!
Zeg wat je denkt ;)

like ? comment ? follow ?