You're Mine//h.s

"Mom?"

Kalbim hiç olmadığı kadar hızlandığında ne yapacağımı bilemiyordum. Onunla gitmek istiyor muydum? Hayır. Tabiki hayır. Şu an da olmaz. Ama tüm gün boyunca onu düşünmüştüm. Evet onu hala seviyordum ama bir o kadar da korkuyordum. Sanki hafızasını kaybetmişti. Hiç bir şey anlamıyordum. Bu tanıdığım Harry ile tamamen zıt kutuplardaydı. Alakasızdı.

"Onu istediğin gibi alamazsın." Niall beni kastettiğinde Harry parmağını bir Niall'a bir bana hareket ettirdi. "Yoksa siz çıkıyor musunuz?" Güldüğünde devam etti. "Üzgünüm Kimberly. Kimlerle çıktığını kaçırıyorum. Paul muydu? Neydi şu tatildekinin adı?" Bunları o mu söylemişti? Ne demeye çalışıyordu. Ben kimseyle çıkmamıştım. Tanrı aşkına!

"Sen... ne ara bu kadar kaba oldun?"

Gözlerim dolmaya başlarken sırıtmasına son verip ellerini iki yanına açtı. "Üzgünüm ama ben hep buydum."

***

Yaklaşık on dakikadır tek bir kelime etmeden koltukta oturuyorduk. Zayn Harry'yi görünce tahmin edemeyeceğiniz bir yüz ifadesine büründü. Liam ve Louis aralarında fısıldaştı. Ama kimse Harry'yle konuşmadı. Ben ve Niall Harry'yi izleyerek Zayn Liam ve Louis birbirlerine bakarak,Harry ise telefonuyla oynayarak yılbaşına girdik. Ne kadar güzel değil mi... Hep birlikte yeni yıla girdik....

Harry başını kaldırıp bizim oturduğumuz köşeye döndü. "Eee daha daha nasılsınız?" Gülümsediğinde cevap alamadı. Ne cevabı bekliyordu ki? Çok iyiyiz. Seni gördük daha iyi olduk falan mı?

Ellerini dizlerine baskı yaparak ayağı kalktı ve işaret parmağını bana yönlendirip kapıya doğru yürüdü. "Hadi sevgilim gidiyoruz." Rahat bir şekilde ilerlerken beklemeden cevap verdim. "Ben senin sevgilin değilim." Tek kaşını kaldırdı. "Anlamadım?"

"Harry uğraşma gelmeyecek." Niall ayağı kalktığında Harry daha çok güldü. Eskiden gamzelerini görmek için can atardım ama şimdi..

"Varya... sizin sevgili olduğunuza daha çok inanmaya başladım.

"Harry kes sesini ve defol git!" Niall bağırdığında gözyaşlarıma engel olamadım ve hıçkırıklarım eşliğinde koşarak salondan çıktım. Canım yanıyordu. Dış kapıdan çıkacağım sırada Niall'ın bağırış sesini duydum ve daha sonra Zayn salonun kapısında belirdi. "Z-Zayn üzgünüm. B-ben kalamayacağım." Ellerimi yüzümde birleştirip ağlamaya devam ederken Zayn yanıma gelip teselli edercesine sarıldı. "Şşş nereye gideceksen ben de geleceğim."

"Zayn.. gerek yok."

"Geleceğim dedim Kimberly. Geleceğim ve her şeyi anlatacağım."

HARRY'DEN:

"Bak kızı da ağlattınız." Yeniden sırıttığımda beklemediğim bir şekilde Liam geldi ve elmacık kemiğime bir yumruk indirdi. Gözlerimi kırpıştırıp sarsıntının vermiş olduğu sersemlemeyle durakladım. "Ups. Kardeşinizi bir kıza değişmişsiniz. Çok güzel."

"Bizim kardeşimiz bu değil. Gerçek Harry." Louis'in söylediği sözler üzre duraksadım. Neyden bahsediyordu bunlar? Bilmem unuttular mı? Ben zaten buyum. İyi olmadım. Katilim ben katil!!

"Harry hani aşmıştın bunları? Hani her şey düzelmişti?"

"Ne sikimden bahsediyorsun Liam? Unuttun mu her şeyin sorumlusu o! Her şey onun yüzünden."

"Hayır hayır hayır. İşte burada yanılıyorsun. Bunların sorunlusu ne o,ne de sen. O arabayı sen bile kullanmıyordun lanet olası. Sekiz yaşındaydın. Sekiz!"

KIMBERLY'DEN:

Bir parka gelmiştik. Yürüyerek gelmeyi tercih ettik çünkü kendime gelmeye çalışıyordum. Anlamaya çalışıyordum. Sadece anlamak.

"Daha iyi misin?" Zayn'in aldığı sudan bir kaç yudum aldıktan sonra geri banka bıraktım. "Evet. Teşekkürler."

"Zayn. Anlatacağım demiştin... yani-"

"Evet anlatacağım."

Duraksama yaşandı. Derin bir iç geçirdi ve bakışlarını ellerinden kaldırıp yüzüme odakladı.

"Pekala... Harry'nin küçükken ailesinin öldüğünü ve asıl evlerinin kulübenin altında olduğunu biliyorsun. Değil mi?"

Başımı belli belirsiz salladım.

"Kimberly bunu nasıl söyleyebilirim bilmiyorum ama lafı dolandırmayacağım. Harry sana trafik kazası olduğunu söylemişti. Ki öyle zaten ama o biraz farklı anlatmıştı. Biz.. Scott ile buluştuk. Dün. Ve herşeye daha bir netlik getirdik. "

Tekrar duraksadı ve ofladı.

"Arabada arka koltukta Harry ile Scott varmış. Önde ise sadece babası. Yani arabayı kullanıyormuş."

"A-ama o bana annesinin de-

"İşte söylemek istediğim bu. Hiç bir şey bildiğin gibi değil. Herneyse. O sırada frenin boşaldığını farketmişler. Ama araba çok hızlıymış. Duramamışlar. Araba takla atmış ve ters dönmüş. Babasının.... boynu kırılmış. Scott arabadan çıkmayı başarmış ve Harry'yi de kurtarmış."

Yeniden duraksama yaşandı. Bu kez suyumdan Zayn içti.

"Ama Zayn... bunun benimle bir alakası yok. Yani-"

"Harry sana para gönderiyordu hatırla! En baştan seni tanıdığını söylemişti. "

"Bu yinede beni öldürmeye çalışmasını açıklamaz. Hem de onca aradan sonra."

"Kimberly! O arabanın frenlerini boşaltan babandı!" Sinirle söylediğinde sadece baktım. Nefesim kesilmişti. Gözlerine bakıyordum. Sadece bakıyordum. "Bunu yapmış olamaz.. olmamalı."

"Babanın sadece o eski erkek arkadaşına kumar borcu yoktu. Harry'ye de vardı. Ama parayı vermeyen baban değil. Harry'ydi. Bu yüzden baban sinirlendi ve oldu işte.."

"S-sen bunu biliyor muydun?"

Ofladı."sadece bir kısmını... hikayeyi Scott tamamladı diyelim. Aslında sana söyleyecekti ama bir türlü Harry yanından ayrılmıyordu. Harry Scott'ı çok seviyor. Hem kardeşi olduğu için hem de o gün kurtardığı için."

"Bir şey sormalıyım" kafasını olumlu anlamda salladı.

"Peki ya annesi?"

Gözlerini kırpıştırdı. Sanırım bu biraz garip bir soru olmuştu. Ama bekliyormuşçasına tekrar bana baktı.

"O yaşıyor."

HARRY'DEN:

"Şaka mısınız siz!!!! Size Scott gelsin demedim. Ugghh! Neden geliyor ki?"

Sinirle soluduğumda Niall yanıma geldi. Niye hala yanımdalar? Onca laftan sonra? "Harry. Çağırdık. Çünkü konuşmaya ihtiyacın var. Uyuzluk etme"

"Ben deli değilim" dedim aniden. Niall anlamsız bir bakış attı. "Sana deli diyen mi oldu. Çünkü sen tam bir gerizekalısın." Güldüğünde kendimi tutamadan ben de güldüm. Komik gelmişti. Normalde sinirlenmem gerekiyordu. Her neyse.

"Heeey zil çalıyor! Harry baksana!"

Liam mutfaktan bağırdığında Niall'a baktım. "Niall baksın!" Suratıma ciddi olamazsın bakışı attıktan sonra ofladım. Saat gecenin iki buçuğuydu ve Scott niye uykusunu bölüp beni görmeye geliyordu ki? Gerçi yılbaşına uyuyarak girdiğini sanmıyorum ama yinede saçmaydı. Arabayla en az bir buçuk iki saatlik yol vardı aramızda ve hava karlı... ne kadarda engelleri aşan bir kardeş.

Oflayıp kapıya ilerlediğimde kim o demeyi bile esgeçerek kapıyı açtım.

İlk önce yutkundum. Daha sonra nefes alamadım. Kalbim deli gibi atıyordu.

"A-anne?"

Merhaba.... nasılsınız?? Artık tatil başladı ve tatil boyunca birlikte olacağız. Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Ekşın katayım dedim :D hadiii yorumlarınızı bekliyorum ♡

Soru da sorayım dedim;

1-Harry ile Anne arasında neler geçecek?
2-Kimberly ne yapacak?
3-Bölümle ilgili genel düşünceleriniz?

HADİ SİZİ BEKLİYORUM!! :* ÖZLEDİM.