Başkasına Aitsin -Tamamlandı-

-29-

Açil derin derin nefesler alarak aşağı indiğinde Serena ve Cassandra kahvaltı masasındaydı. Cassandra onu görünce bakışlarını kaçırıp "Dayım nerede?" diye sordu.

"Çiftlik ile ilgilenmesini istemiş Dario. Çiftliğe bakıp geleceğini söylemişti. Gelir birazdan." 

Cassandra Açil'e dönüp onu sanki yeni görüyormuş gibi "Günaydın." dedi.

Açil gülümsemeye çalışarak "Günaydın." dedikten sonra masaya oturdu.

"Dario nerede?" diye soran Serena'ya bakıp "Odada birazdan gelir." diye cevap verdi.

Bir süre odada sessizlik oldu. Dario içeri girdiğinde Serena ve Cassandra ona baktı. Cassandra abisini iyice inceleyince "Bir şey mi oldu?" diye sordu Dario.

Cassandra omuz silkip "Hayır, bakıyorum sadece." diye cevap verdi. Dario bir şey söylemeden Açil'in yanına oturduğunda havadaki gerginlik fazlasıyla hissediliyordu.

Kahvaltı boyunca kimseden ses çıkmadı. Sonunda Açil "İzninizle." diyerek kalkınca Cassandra bakışlarını abisine çevirdi. Onun ne yapacağını beklerken Dario bir şey söylemeden masadan kalktı.

***

"Açil konuşabilir miyiz?" diye seslenen Dario'ya bakmak isteyip istemediğini düşündü Açil. Sonra iç geçirerek ona döndü. Ne kadar kaçabilirdi ki aynı evin içinde? Sonuçta gidecekti yakın zamanda. Konuşsalar da konuşmasalar da bir şey değişmeyecekti.

"Ne hakkında?" dedi sakin bir sesle.

Dario iç geçirerek "Dışarıda konuşalım." dediğinde Açil önce anlamadı. Sonra Cassandra'nın onları dinleyebileceği ihtimalini düşündü. Bu kız gerçekten fazlasıyla meraklıydı. Başını usulca salladıktan sonra dışarı çıktı.

Dario da peşinden geldiğinde Açil bir şey konuşmak istemediğini düşündü. Bu adamın yanında da olmak istemiyordu. Gidebileceği en uzak yerde olması gerektiğini düşünüyordu. Bir süre sessizce yürüdükten sonra Dario "Dün pişman olacağını söylemiştim." diye mırıldandı. Açil ona baktı. Yüzünde pişmanlık mı vardı? Sonra bakışlarını kaçırarak sustu. Cevap vermenin bir anlamı olmadığını düşünüyordu. Zamanı geri alamazlardı değil mi?

"Ve sen bunu bu kadar iyi bildiğin halde bana engel olmadın." dedi alayla. Bu adamın kibri onu delirtiyordu.

Dario bir şey söylemek yerine iç geçirdi. Dün gece Açil ona pişman olmayacağını söylediğinde ona inanmanın ne kadar saçma olduğunu şimdi anlıyordu. "Pişman olmazsın sanmıştım, yanılmışım."

Açil yanındaki adama baktı. Doğru mu duymuştu? Yanıldığını kabul mü etmişti? İç geçirdi. "Mutsuz değilim, sadece bunun sonu olmadığını sabah anlayabildim." dediğinde Dario durdu.

Açil de durup ona baktı. Şimdi gözleri birbirlerinin gözlerini bulmuştu. Dario Açil'in yüzünü bir süre seyretti. "Neden öyle düşündün?" diye sordu sonunda.

Açil dudağını ısırdı. "Çünkü sen başkasına aitsin." 

Dario alayla "Sen benimle evlenirken de her şey aynıydı." dediğinde Açil hüzünle başını salladı. "Açil hayatın boyunca benimle evli kalacağını hala anlamadın mı?" 

Açil başını kaldırıp inanamayarak Dario'ya baktı. "Ne?" dedi sonunda.

"Kral ve kraliçenin önünde yapılan evliliğin geçersiz sayılabilmesi için ya evliliğin tamamlanmamış olması gerek ya da kanunların değişmesi."