CFW 2: For Real [COMPLETED]

CFWFR 22 ♥ Still In Love

Chapter 22: Still In Love

Ayesha's POV

Nagising ako dahil sa liwanag mula sa bintana.

Hindi ako makabangon dahil sa sama ng pakiramdam ko. Teka may pasok nga pala ang mga bata!

*tok*tok*

"Pasok." Mahinang sagot ko sa kumakatok sa pinto.

"Mam nahatid na po ni sir Kent ang mga bata. Hindi na po nakapagpaalam dahil natutulog kayo at ayaw na nila kayong istorbohin." Bungad sakin ni Yaya.

"Sige po.."

"Mam may sakit ka po ba?" Tanong nya habang nasa pintuan pa din.

"Ok lang po ako." I lied.

"Sge po una na ako."

Pag alis niya sinubukan kong bumangon sa kinahihigaan ko pero hindi ko kaya. Shit,bat ba kasi bigla akong nagkasakit? Parang kahapon lang ok pa ako.

_

Kent's POV

"May sakit si Yesh at wala syang kasama sa mansion kaya pumunta ka na 'don dahil naihatid ko na din ang mga bata sa school. Bye." I ended the call. Hindi ko na sya hinintay na sumagot.

Sa totoo lang hindi ko din alam kung ano ang nangyari kay Yesh. Kung bakit bigla syang nagkasakit. Naaawa ang kambal sa kanya pero dahil gusto ni Nimo na magsama ang parents niya,si Ynarez na lang ang papupuntahin sa mansion para alagaan si Yesh. Sigurado naman kami na hindi niya hahayaan ang asawa niya.

*Rinnngggg...*

Pinark ko saglit yung kotse sa tapat ng isang restaurant para sagutin ang tawag ni Ynarez.

"Hello?"

["What the fvck?! Bakit mo inend ang tawag without my answer?!"]

Hard headed. Tch.

"So? Bakit ka tumawag?"

["*Sign* Ikaw na muna ang magsundo sa kambal. Babantayan ko muna ang asawa ko."]

"Sure. By the way,don't call her 'Asawa' hanggang hindi ka pa niya naaalala-*toot toot*"

Napatingin ako sa cellphone ko. End call.

Bastos talaga. Tch.

_
Trevor's POV

Mabilis akong nagdrive papunta kay Ayesha. Damn! She's sick pero wala syang kasama sa bahay maliban sa maids.

Pagdating ko sa mansion,pinark ko yung kotse sa labas saka nag doorbell.

"Sir pasok po kayo." Sabi sakin nung guard dahil kilala na ako dito.

"Where's Ayesha?" Tanong ko isang maid na nagwawalis.

"Ay sir. Nasa kwarto po nya. Mukhang may sakit si Mam."

"Saan ang kwarto niya?" Shit! Bakit sya iniwan ni Kent dito ng may sakit sya?! Damn.

"Sa second floor po sir. Sa tabi ng kwarto ni Sir Travis." Tumakbo agad ako papasok at umakyat sa kwarto niya. Walang alinlangan na binuksan ko ang pinto at naabutan ko syang nakahiga sa kama habang balot na balot ng kumot.

Lumapit ako sa kanya at umupo sa gilid ng kama. Hinawakan ko sya sa may bandang noo,and yeah. She's so hot! Kaylangan na nyang madala sa ospital. Ang lakas pa ng aircon dito sa kwarto kaya siguro balot na balot sya ng kumot.

Unti unti niyang minulat ang mata nya na parang nanghihina pa din.

"T-trevor..." Namumungay matang sabi niya.

Kinuha ko yung remote ng aircon na nakapatong sa side table at pinatay ang aircon tapos binuksan ko yung bintana para mabilis na lumabas yung lamig sa kwarto.

"Ayesha. Are you ok? Let's go. Dadalhin kita sa ospital."

"I'm ok..." Nanghihinang sagot nya.

"Don't fool me around Ayesha. You're not ok!" Akmang bubuhatin ko na sya ng pinigilan niya ako.

"A-ayoko sa ospital...dito lang ako."

"But you're not ok--"

"I'm ok Trevor. Nandyan ka na kaya ok na ko." My heart beat past. Damn! It's gay but i can't help my self. My blushing,fvck!

"O-ok..i-ipagluluto lang kita para makakain ka na at makainom ng gamot." Mabalis ko syang kinumutan at lumabas ako ng kwarto para ipagluto sya. What the hell! Sa kanya lang ako kinilig ng ganito.

Pumunta ako sa kitchen ipagluluto ko sya ng chicken soup na favorite niya.

Sandali lang at naluto na yung soup kaya umakyat na ako sa kwarto niya habang bitbit ang isabg tray na may laman na Chicken soup,water at medicine.

Pinatong ko sa side table yung tray at ginising siya.

"Wife wake up." Damn! Bakit ko sya tinawag na wife?! Pero shit. Namimiss ko na siya. Sobra.

"W-wife?" Dahan dahan syang umupo at tinignan ako ng parang nagtataka.

Fvck! Ayoko ng magsinungaling. She deserve to know the truth.

"Why? You're my wife."

"Trevor,i'm not your---" I shut her up by a kiss. Ang sarap sa pakiramdam. After 7 years,ngayon ko na lang ulit sya nahalikan.

I kissed her passionately like there's no tomorrow.

My wife..

I really miss my wife...

Natigil ako sa paghalik sa kanya ng maramdaman kong basa ang mukha niya.

I wiped her tears. "Why are you crying?" I asked.

"B-bakit ganon...bakit.."

"Bakit ano?"

Nagulat ako ng bigla nya akong hinalikan pero smack lang.

"I can't understand myself. Parang may kung ano sa puso ko...iba ka eh. Parang...parang matagal na tayong magkakilala. Alam kong parte ka ng nakaraan ko na nakalimutan ko..." She wiped her tears. "Trevor...alam kong importante ka sakin. Alam kong...mahal kita.." Naramdaman kong may lumulong luha sa mga mata ko pero wala akong pakielam.

Ilang taon ang lumipas. Ilang taon kong hindi narinig sa kanya ang salitang 'yan. Ayoko ng itago 'to. Mahal ko sya kaya dapat ipaglaban ko ang feelings ko sa kanya kahit na hindi niya pa ako lubusang naaalala.

"Trevor...gusto kitang maalala. Trevor..." She cry again. Damn. I hate to see her cry.

"Don't worry. I'll help you. Tutulungan kitang maalala ako." I smiled.

"P-pano kung hindi na kita maalala?"

Paano nga kung hindi niya ako makilala? Simple lang. "Hindi natin kaylangan ibalik ang nakaraan. Bakit pa natin ibabalik ang isang nakaraan na nakalimutan at lumipas na kung pwede naman tayong gumawa ng bagong masasayang alaala?"

"I know." I kissed her again.

"Eat your food para makainom ka na ng gamot. I love you,always remember that. Ok lang na kalimutan mo ko,wag mo lang kalimutan na mahal kita."