Το στομάχι μου γίνεται κόμπος και ξαφνικα όλα γύρω μου γίνονται τόσο όμορφα.
Αναζητώ τα χείλη του με μανία.
Το φιλί του έχει μια ξεχωριστή γεύση,το άρωμα του τόσο μεθυστικό, το χαμόγελο του τόσο όμορφο..
Τοποθετεί το ενα του χερι στην μέση μου και με το άλλο κρατάει το μάγουλο μου καθώς συνεχίζει να με φιλάει.Επειτα απομακρυνόμαστε,και προσπαθούμε να ισορροπησουμε τις ανάσες μας.
«Καληνυχτα» λέει ενω το χαμόγελο του κανει την εμφάνιση του και ξαφνικα χωρίς να έχω τον έλεγχο πεφτω στην αγκαλιά του και ενώνω ξανά τα χείλη μας.
Όταν πλεον απομακρυνθω, του ψιθυριζω καληνύχτα και στρέφω το σωμα μου δεξια για να βρω τις κολλητές μου.
Ελα που όμως με είχαν βρει ηδη αυτές.
«Ποτε θα μας το ελεγες;»λενε με μια φωνη καθώς έχουν τα χέρια τους σταυρωμένα στο στήθος τους.
«Κοριτσια ηρεμηστε, μόλις συνέβη. » λέω τρομοκρατημένη σε περίπτωση που μου έχουν θυμώσειΕκείνες απο το σοβαρό βλέμμα που έχουν ξεσπάνε σε γέλια και μια μικρή ανακούφιση βγαίνει απο μέσα μου.
«Ψαααααρωσες»λεει η Κατερίνα
«Αντε απο δω ηλιθιες, με τρομαξατε »λεω ενω αρχίζω να γελαω και γω.
YOU ARE READING
Together through the distance (On Hold)
FanfictionΑναστασία: 16 χρονών, Ναυπλιο. Εσωστρεφής και ευαίσθητη. Αντιμετωπίζει ψυχολογικό bullying στο σχολείο. Οι γονείς της είναι απόμακροι απο εκείνη καθώς είναι μοναχοπαίδι και της κάνουν την ζωή δύσκολη, με το να της καταστρέφουν τα όνειρα. Είναι noise...