Αναστασία: 16 χρονών, Ναυπλιο.
Εσωστρεφής και ευαίσθητη.
Αντιμετωπίζει ψυχολογικό bullying στο σχολείο.
Οι γονείς της είναι απόμακροι απο εκείνη καθώς είναι μοναχοπαίδι και της κάνουν την ζωή δύσκολη, με το να της καταστρέφουν τα όνειρα.
Είναι noise...
"Δέχομαι δεχομαι δεχομαι" λεω και πεφτω έκπληκτη στην αγκαλια του
Το κοινο ζητωκραυγάζει και γω κλαίω απο χαρά
Δεν με νοιάζουν οι συνέπειες έκανα αυτό που ήθελε η καρδιά μου.
Αφού χαιρετίσει το κοινό,φεύγουμε από το μαγαζί και πηγαίνουμε σε ενα εστιατόριο με θέα το κάστρο του Ναυπλίου που ειναι φωτισμένο ολόκληρη την νύχτα
"Ηθελα να κανω την προταση σε αυτο το μερος,ξερεις..εδω που εγιναν ολα.Μπορει να μην σε γνώρισα εδω αλλα ξερω οτι εχει συναισθηματική αξία για σενα." λεει
"Βαγγελη..σ'αγαπώ. Ολο αυτο ηταν ξαφνικό για μενα αλλα δεν μετανιωνω τιποτα.Σε ευχαριστώ για ολα.Ειμαι σχεδόν 18 χρονών και εχω καταφέρει τοσα πολλα μαζι σου.Ειμαι ευτυχισμένη.Και ειμαι περισσότερο ευτυχισμένη αν ξερω οτι και συ νιωθεις το ιδιο.Ειμαι τυχερη που εχω εσενα διπλα μου." λεω αρκετά συγκινημένη απο πριν
"Φυσικα και νιωθω το ιδιο.Ξερω ειναι πολυ νωρις για γαμο γιατι εχουμε ολη την ζωη μπροστά μας αλλα δεν θα αντεξω να σε χασω ξανα.. Θα κανω τα παντα για να σε κρατησω διπλα μου."λεει και μου χαϊδεύει το χέρι
Χαζεύω λιγο την θεα και γελαω.
"Γιατι γελάς; "με ρωτάει
"Ξερεις..σκεφτομαι καποιες φορες οτι ισως ολο αυτο ειναι μια πλακα, ενα ονειρο,κατι..και καποια στιγμη θα τελειώσει και θα ερθω ξανα στην πραγματικότητα. I mean,ειμαι μαζι σου,τον Βαγγέλη Κακουριωτη, τον καλλιτέχνη που θαυμάζω και αγαπω οσο τιποτα.Τον άνθρωπο που ολες οι κοπέλες ονειρεύονται να ειναι μαζι.Και γω ειμαι η τυχερη.Ξεκινησα σαν φαν και κατεληξα..γυναικα σου;Χριστε μου..ειναι τοσο περιεργο " χαμογελάω
"Μην το σκέφτεσαι μωρο μου δεν υπάρχει λόγος.Ειμαι ενας απλός άνθρωπος που σε ερωτευτηκε όπως θα μπορούσε να κανει κάποιος άλλος στην θεση μου." απαντάει
Αφου πληρώσουμε με πιανει απο το χέρι και με πηγαίνει στο λιμανι.
"Ελα μαζι μου" λεει και με τραβάει τρέχοντας
"Που παμε;" ρωτάω λαχανιασμενη λαχανιασμενη
"Θα δεις" μου απανταει και επειτα απο λιγο τρέξιμο σταματάμε μπροστά απο ενα καραβάκι
Ενας κυριουλης γυρω στα 50 με βοηθάει να μπω και επειτα ακολουθεί και ο Βαγγέλης
"Τωρα θα μου πεις που παμε;" ρωταω
"Βολτα μωρο μου χαλαρωσε." περνάει το χερι του γυρω απο την μεση μου και με τραβάει στην αγκαλια του
"Εισαι τρελος" λεω και τον φιλαω
"Μαζι σου εγινα" λεει και με κοιταζει στα ματια
"Μην με κοιτας ετσι ζαλιζομαι" λεω και γελάει
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ποτε θες να παντρευτουμε;" με ρωτάει και ξαφνιαζομαι
"Δεν..δεν ξερω.Οποτε θες εσυ"λεω
"Ωραια..τον Σεπτέμβριο ειναι καλα;" με ρωτάει
"Σε δυο μηνες;"
"Ναι μωρο μου,θα τα οργανώσουμε όλα τέλεια, να είσαι σιγουρη." με καθησυχαζει
"Μολις επιστρέψουμε θα ξεκινησουμε τις προετοιμασίες ενταξει;" του λεω "Ομως...υπαρχει ενα θεματάκι "
"Με τρομαζεις" λεει
"Πρεπει να το πω στους γονεις μου"
"Ωχ..αυτο δεν το ειχα σκεφτει" τρίβει αμηχανα τον σβερκο του
"Ούτε εγω αλλα δεν με νοιαζει..Και να μην δεχτουν εγω θα σε παντρευτώ. Δεν μπορώ να αφησω τοσο ευκολα τον έρωτα της ζωης μου να φυγει άλλωστε. " χαμογελαει με τα λογια μου
"Δεν τα παρατάμε τοσο ευκολα μωρο μου.Οσα εμποδια και αν υπήρξαν στην σχεση μας καταλήξαμε παλι μαζι. Ακομη και μεσα απο ολη αυτην την αποσταση καταφεραμε να ειμαστε μαζι. Δεν υπαρχει τιποτα που να μπορει να μας χωρισει. Θα ειμαστε μεχρι το τέλος μαζι. Στο υπόσχομαι " λεει
I'm baaaack Ελπιζω να περνάτε ολοι ενα υπέροχο καλοκαιρι και να ξεκουραζεστε. Μικρο αλλα σημαδιακό 😉 Ελπιζω να σας αρεσει.
